Cape Leveque en oranje lampje op dashboard
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen en Peter
03 September 2016 | Australië, Port Hedland
Broome – Gantheaume point
Donderdag 1 september 2016
Jos, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Tassen weer inpakken, nog één keer gebruik maken van een heerlijke hoteldouche – lekker schoon, lekker ruim, lekker licht, lekker privé – ofwel nog één keertje luxe douchen. We willen per bus naar Britz om de camper op te halen, maar nu blijkt dat deze bus maar 2x per dag te gaan. En de eerste bus gaat om 12.15 uur. Dat vinden we te laat en laten een taxi bellen. De taxichauffeurs zijn vriendelijk en aardig, maar helpen met de koffers staat waarschijnlijk niet in hun functieomschrijving.
Bij Britz is het zo gepiept, ons mobile home staat voor ons klaar. De ronde langs de camper om de schade op te nemen levert wel wat enige aantekeningen op. Met name aan de voorkant zit een behoorlijke deuk en dan hebben wij er nog niet eens in gereden... Na het repareren van een schuifraampje en de waterknop van wat siliconespray te voorzien verlaten wij Britz. Weer even wennen, rijden in een automaat (voordeel dat ik ook in pa's auto rij), het links rijden en de lengte. De camper is namelijk 7 meter lang.
Op de teller staat: 174876. We zijn no geen km onderweg gaat er een lampje branden. Nee, niet een lampje in mijn hoofd maar op het dashbord. Toch maar even terug naar Britz, we zijn nu nog in de buurt. Alle lampjes worden gecontroleerd, want het brandende lampje zegt iets over een lampje die niet meer brand... Snap je 'm nog? Maar alle lampjes doen het nog. We moeten het lampje negeren. No worries mate!
Met een goed gevoel gaan we naar de supermarkt. 'Heb mijn wagen volgeladen met boodschappen' . Deze krijgen allemaal een plekje.
Na een bakkie koffie rijden we naar Gantheaume point. Prachtig gekleurde rotsformaties en een mooi uitzicht op de kustlijn. Weer even klimmen en klauteren over de rotsen. De kleuren op deze rotsen zijn echt fantastisch. De dinosaurus voetafdruk hebben we helaas niet gevonden. Maar dat is ook niet zo vreemd want het was geen eb... en dan moet je nog een eindje de zee in. Maar ondanks deze tegenvaller vinden we het hier prachtig!
We gaan naar de camping Tarangau die we gisteren geboekt hebben voor 2 nachten en installeren ons huis. We pakken de camping tafel en stoelen... stoel kapot. Bellen naar Britz levert een antwoordapparaat op zij zijn gesloten. Peter gaat met de bus naar de supermarkt waar we de boodschappen gedaan hebben e n komt met een nieuwe stoel precies op tijd terug. Precies op tijd voor het etentje met Amber (de host van Kimberley Wild). Zij heeft 10 dagen voor ons gekookt en wij koken vanavond voor haar. Heel gezellig de reis evalueren, foto's kijken, lachen over het hobbelen en bobbelen en nemen opnieuw afscheid van een lieve, gezellige, jonge meid. Wij ruimen de boel op, drinken een glaasje en gaan slapen. Het eerste nachtje in de camper.
Cape Leveque
Vrijdag 2 september 2016
Heerlijk! Vakantie! We staan om 05.45 uur op. We ontbijten buiten, ook de broodrooster verhuist naar buiten, want er is snel 'rookontwikkeling' en ja hoor het brandalarm gaat af. Wat een herrie om 06.15 uur, De hele camping zal wel wakker en aan het achteruit-bidden zijn. Om 7.00 uur worden we opgehaald door Kimberley Wild voor de dagtrip naar Cape Leveque. Dit ligt op het Dampier Peninsula. Simon is de chauffeur (heeft ons dinsdagmorgen een rondleiding door Broome gegeven). Het eerste stuk gaan over asfalt en dan... dan rijden we maar liefst 91 km over een gravelweg. Opnieuw hobbelen en bobbelen en genieten van een prachtige omgeving. De rode grond blijft prachtig om te zien! We snappen nu heel goed waarom de 2-daagse trip van afgelopen dinsdag-woensdag niet is doorgegaan. De weg ligt erg laag en ligt in een soort kom. Als het hard regent verandert de weg in een rivier... Het water kan niet weg. We zien nog een aantal plassen liggen. De weg is lang, rood, stoffig, scheef en heel erg hobbelig en we komen een paar autos tegen. Bij Beagle Bay hebben we 'morning tea', bezoeken we een kerkje en kunnen we gebruik maken van een openbaar toilet. Peter gebruikt een boom...
Bij One arm point krijgen we een rondleiding en zien wat er allemaal groeit en bloeit in de omgeving. Vissen oa de Barramundi en koraal.
We hobbelen verder naar Cygnet Bay en bezoeken een parelfarm. De gids steekt een heel verhaal af over het kweken van parels. In de shop liggen natuurlijk prachtige sieraden. Ze bevatten allemaal een parel in een verschillende kleur, grote, vorm. Het armbandje past net niet...
De asfaltweg maakt plaats voor de rode gravelweg en deze gaat weer over in een rode zandweg. Hobbelend en bobbelend komen we aan bij Cape Leveque. We krijgen 45 minuten de tijd om even te zwemmen / af te koelen in de Indische zee. Het is prachtig en heerlijk water. Die ene golf zorgde er jammer genoeg wel voor dat ik van boven tot onder onder het zand zit... Dan gaan we echt de rode rotsen bekijken. Wat een robuuste, prachtige rode rotsformaties zien we. Zo immens groot en de combinatie met het witte zand en de kleur van het blauwe water en de blauwe lucht zorgen voor een adembenemend moment. Geweldig!
Om 16.00 uur beginnen we aan de terugreis van zo'n 200 km. Wij mogen voorin de truckbus plaatsnemen. Door zo'n groot voorraam ervaar je de omgeving toch heel anders. Het is prachtig en ik kan je vertellen dat je voorin nog meer zit te hobbelen en bobbelen. Soms zit je met je kop bijna tegen het plafond en met je neus bijna tegen de voorruit geplakt. De zon zakt en het laatste stuk leggen we in het donker af. Doordat de weg zo scheef is, is de stand van de wielen van een tegemoetkomende auto moeilijk te bepalen. Het lijkt alsof de auto op twee wielen rijdt, de koplampen (als ze het alle twee doen) staan bij wijze van spreken boven elkaar. Hoe meer de zon gaat zakken hoe meer de stof blijft hangen. Als je dan een tegenligger hebt gehad ziet het ongelooflijk mistig van het zand. Om 19.00 uur levert Simon ons weer heelhuids af bij de camping. Het was weer een TOP-dag!
Rijden naar Port Hedland
Zaterdag 3 september 2016
Ruim voor 8.00 uur begint onze reisdag. We verlaten definitief het prachtige, fantastische, imposante, ruige, wilde Kimberley gebied. Wat hebben we hier genoten!!
Vandaag willen we zo'n 600 km rijden omdat tussen Broome en Port Hedland weinig te beleven is. De TomTom stellen we in en zien al vrij snel dat we over 562 km een afslag moeten hebben.... Ongelofelijk! We rijden op de Great Northern Highway. De omgeving is afwisselend, het ene stuk is begroeit met struiken en bomen, de andere keer ziet het er heel kaal uit, soms zien we heel veel koeien en we zien regelmatig een dode kangoeroe langs de kant van de weg liggen. De bermen zijn... rood gekleurd. Later is de omgeving woestijnachtig, zanderig en er staan nagenoeg geen bomen alleen wat gras en rijden we door een mijngebied. Netjes op de weg blijven rijden, dan kan er geen mijn ontploffen...
.
Even voor Roadhouse Sandfire gaat het lampje 'engine' op het dashboard branden. Shit, wij houden niet van waarschuwingslampjes of ander soort lampjes die gaan branden... Wij hebben totaal geen verstand van auto's en/of lampjes. Geen idee wat het betekent. Nadat we diesel getankt hebben en een bakkie koffie gefronken hebben gaan we weer verder. Het lampje brand niet meer. Maar helaas, na een km of 60 gaat opnieuw het waarschuwingslampje branden. We stoppen even langs de kant van de weg, zetten de motor even uit, wachten een paar tellen, starten de motor weer en het oplichtende lampje is weg... Hoe is het mogelijk, maar oké er is geen waarschuwing meer. Opnieuw rijden vrolijk verder. Langs de weg ligt er regelmatig een dode koe en wel in drie staten: 1: Net dood, je kunt heel goed zien dat het een koe is 2: Al even dood, half opgevreten door de vogels en 3: al heel lang dood, er ligt alleen nog maar een geraamte. Heel vreemd om die beesten zo te zien liggen. We willen ze wel opruimen, maar dat past echt niet in onze camper...Ondertussen is ook het lampje weer gaan branden....
Bij Roadhous Pardoo (138 km verderop) nemen we het boekje van de auto mee naar binnen en vragen daar wat we moeten doen met dat brandende lampje. Een Zuid-Afrikaan, wonende in Australië en praat een klein beetje Nederlands, geeft aan dat het iets met de uitstoot is en adviseert ons om rustig verder te rijden en in Port Hedland (nog 150 km) naar een garage te gaan. We bedanken hem hartelijk, eten een sneetje brood en vervolgen de route naar Port Hedland. Op hoop van zegen! Het lampje brandt dus nog steeds.
Op camping Blackrock in Port Hedland aangekomen bellen we met de THL (ofwel de wegenwacht). Het deuntje wat we continue te horen krijgen, horen we vannacht nog denk ik zo. We laten 'm net zolang overgaan tot er geen verbinding meer is. Chips wat nu.... We zoeken het nummer van Britz op en proberen het via deze weg. Gelukkig we krijgen iemand aan de lijn en je raadt het al, ze verbind ons door met THL.... weer hetzelfde melodietje... we laten 'm weer overgaan tot de verbinding verbroken is. Dit geloof je toch niet! Nog een keer proberen, want opgeven is geen optie... Alhoewel het geduld van Peter allang op is.... we hebben ook maar liefst 610 km gereden.... Maar de aanhouder wint, we krijgen weer iemand aan de lijn. Ik leg ons probleem uit en hij antwoord: 'een oranje waarschuwing' dan kun je gewoon doorrijden. Geen probleem... Als de kleur verandert in rood, dan bellen. Are you sure?
We laten ons huis een nachtje rusten, misschien verdwijnt dan ook de oranje kleur in geen kleur.
Donderdag 1 september 2016
Jos, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Tassen weer inpakken, nog één keer gebruik maken van een heerlijke hoteldouche – lekker schoon, lekker ruim, lekker licht, lekker privé – ofwel nog één keertje luxe douchen. We willen per bus naar Britz om de camper op te halen, maar nu blijkt dat deze bus maar 2x per dag te gaan. En de eerste bus gaat om 12.15 uur. Dat vinden we te laat en laten een taxi bellen. De taxichauffeurs zijn vriendelijk en aardig, maar helpen met de koffers staat waarschijnlijk niet in hun functieomschrijving.
Bij Britz is het zo gepiept, ons mobile home staat voor ons klaar. De ronde langs de camper om de schade op te nemen levert wel wat enige aantekeningen op. Met name aan de voorkant zit een behoorlijke deuk en dan hebben wij er nog niet eens in gereden... Na het repareren van een schuifraampje en de waterknop van wat siliconespray te voorzien verlaten wij Britz. Weer even wennen, rijden in een automaat (voordeel dat ik ook in pa's auto rij), het links rijden en de lengte. De camper is namelijk 7 meter lang.
Op de teller staat: 174876. We zijn no geen km onderweg gaat er een lampje branden. Nee, niet een lampje in mijn hoofd maar op het dashbord. Toch maar even terug naar Britz, we zijn nu nog in de buurt. Alle lampjes worden gecontroleerd, want het brandende lampje zegt iets over een lampje die niet meer brand... Snap je 'm nog? Maar alle lampjes doen het nog. We moeten het lampje negeren. No worries mate!
Met een goed gevoel gaan we naar de supermarkt. 'Heb mijn wagen volgeladen met boodschappen' . Deze krijgen allemaal een plekje.
Na een bakkie koffie rijden we naar Gantheaume point. Prachtig gekleurde rotsformaties en een mooi uitzicht op de kustlijn. Weer even klimmen en klauteren over de rotsen. De kleuren op deze rotsen zijn echt fantastisch. De dinosaurus voetafdruk hebben we helaas niet gevonden. Maar dat is ook niet zo vreemd want het was geen eb... en dan moet je nog een eindje de zee in. Maar ondanks deze tegenvaller vinden we het hier prachtig!
We gaan naar de camping Tarangau die we gisteren geboekt hebben voor 2 nachten en installeren ons huis. We pakken de camping tafel en stoelen... stoel kapot. Bellen naar Britz levert een antwoordapparaat op zij zijn gesloten. Peter gaat met de bus naar de supermarkt waar we de boodschappen gedaan hebben e n komt met een nieuwe stoel precies op tijd terug. Precies op tijd voor het etentje met Amber (de host van Kimberley Wild). Zij heeft 10 dagen voor ons gekookt en wij koken vanavond voor haar. Heel gezellig de reis evalueren, foto's kijken, lachen over het hobbelen en bobbelen en nemen opnieuw afscheid van een lieve, gezellige, jonge meid. Wij ruimen de boel op, drinken een glaasje en gaan slapen. Het eerste nachtje in de camper.
Cape Leveque
Vrijdag 2 september 2016
Heerlijk! Vakantie! We staan om 05.45 uur op. We ontbijten buiten, ook de broodrooster verhuist naar buiten, want er is snel 'rookontwikkeling' en ja hoor het brandalarm gaat af. Wat een herrie om 06.15 uur, De hele camping zal wel wakker en aan het achteruit-bidden zijn. Om 7.00 uur worden we opgehaald door Kimberley Wild voor de dagtrip naar Cape Leveque. Dit ligt op het Dampier Peninsula. Simon is de chauffeur (heeft ons dinsdagmorgen een rondleiding door Broome gegeven). Het eerste stuk gaan over asfalt en dan... dan rijden we maar liefst 91 km over een gravelweg. Opnieuw hobbelen en bobbelen en genieten van een prachtige omgeving. De rode grond blijft prachtig om te zien! We snappen nu heel goed waarom de 2-daagse trip van afgelopen dinsdag-woensdag niet is doorgegaan. De weg ligt erg laag en ligt in een soort kom. Als het hard regent verandert de weg in een rivier... Het water kan niet weg. We zien nog een aantal plassen liggen. De weg is lang, rood, stoffig, scheef en heel erg hobbelig en we komen een paar autos tegen. Bij Beagle Bay hebben we 'morning tea', bezoeken we een kerkje en kunnen we gebruik maken van een openbaar toilet. Peter gebruikt een boom...
Bij One arm point krijgen we een rondleiding en zien wat er allemaal groeit en bloeit in de omgeving. Vissen oa de Barramundi en koraal.
We hobbelen verder naar Cygnet Bay en bezoeken een parelfarm. De gids steekt een heel verhaal af over het kweken van parels. In de shop liggen natuurlijk prachtige sieraden. Ze bevatten allemaal een parel in een verschillende kleur, grote, vorm. Het armbandje past net niet...
De asfaltweg maakt plaats voor de rode gravelweg en deze gaat weer over in een rode zandweg. Hobbelend en bobbelend komen we aan bij Cape Leveque. We krijgen 45 minuten de tijd om even te zwemmen / af te koelen in de Indische zee. Het is prachtig en heerlijk water. Die ene golf zorgde er jammer genoeg wel voor dat ik van boven tot onder onder het zand zit... Dan gaan we echt de rode rotsen bekijken. Wat een robuuste, prachtige rode rotsformaties zien we. Zo immens groot en de combinatie met het witte zand en de kleur van het blauwe water en de blauwe lucht zorgen voor een adembenemend moment. Geweldig!
Om 16.00 uur beginnen we aan de terugreis van zo'n 200 km. Wij mogen voorin de truckbus plaatsnemen. Door zo'n groot voorraam ervaar je de omgeving toch heel anders. Het is prachtig en ik kan je vertellen dat je voorin nog meer zit te hobbelen en bobbelen. Soms zit je met je kop bijna tegen het plafond en met je neus bijna tegen de voorruit geplakt. De zon zakt en het laatste stuk leggen we in het donker af. Doordat de weg zo scheef is, is de stand van de wielen van een tegemoetkomende auto moeilijk te bepalen. Het lijkt alsof de auto op twee wielen rijdt, de koplampen (als ze het alle twee doen) staan bij wijze van spreken boven elkaar. Hoe meer de zon gaat zakken hoe meer de stof blijft hangen. Als je dan een tegenligger hebt gehad ziet het ongelooflijk mistig van het zand. Om 19.00 uur levert Simon ons weer heelhuids af bij de camping. Het was weer een TOP-dag!
Rijden naar Port Hedland
Zaterdag 3 september 2016
Ruim voor 8.00 uur begint onze reisdag. We verlaten definitief het prachtige, fantastische, imposante, ruige, wilde Kimberley gebied. Wat hebben we hier genoten!!
Vandaag willen we zo'n 600 km rijden omdat tussen Broome en Port Hedland weinig te beleven is. De TomTom stellen we in en zien al vrij snel dat we over 562 km een afslag moeten hebben.... Ongelofelijk! We rijden op de Great Northern Highway. De omgeving is afwisselend, het ene stuk is begroeit met struiken en bomen, de andere keer ziet het er heel kaal uit, soms zien we heel veel koeien en we zien regelmatig een dode kangoeroe langs de kant van de weg liggen. De bermen zijn... rood gekleurd. Later is de omgeving woestijnachtig, zanderig en er staan nagenoeg geen bomen alleen wat gras en rijden we door een mijngebied. Netjes op de weg blijven rijden, dan kan er geen mijn ontploffen...
.
Even voor Roadhouse Sandfire gaat het lampje 'engine' op het dashboard branden. Shit, wij houden niet van waarschuwingslampjes of ander soort lampjes die gaan branden... Wij hebben totaal geen verstand van auto's en/of lampjes. Geen idee wat het betekent. Nadat we diesel getankt hebben en een bakkie koffie gefronken hebben gaan we weer verder. Het lampje brand niet meer. Maar helaas, na een km of 60 gaat opnieuw het waarschuwingslampje branden. We stoppen even langs de kant van de weg, zetten de motor even uit, wachten een paar tellen, starten de motor weer en het oplichtende lampje is weg... Hoe is het mogelijk, maar oké er is geen waarschuwing meer. Opnieuw rijden vrolijk verder. Langs de weg ligt er regelmatig een dode koe en wel in drie staten: 1: Net dood, je kunt heel goed zien dat het een koe is 2: Al even dood, half opgevreten door de vogels en 3: al heel lang dood, er ligt alleen nog maar een geraamte. Heel vreemd om die beesten zo te zien liggen. We willen ze wel opruimen, maar dat past echt niet in onze camper...Ondertussen is ook het lampje weer gaan branden....
Bij Roadhous Pardoo (138 km verderop) nemen we het boekje van de auto mee naar binnen en vragen daar wat we moeten doen met dat brandende lampje. Een Zuid-Afrikaan, wonende in Australië en praat een klein beetje Nederlands, geeft aan dat het iets met de uitstoot is en adviseert ons om rustig verder te rijden en in Port Hedland (nog 150 km) naar een garage te gaan. We bedanken hem hartelijk, eten een sneetje brood en vervolgen de route naar Port Hedland. Op hoop van zegen! Het lampje brandt dus nog steeds.
Op camping Blackrock in Port Hedland aangekomen bellen we met de THL (ofwel de wegenwacht). Het deuntje wat we continue te horen krijgen, horen we vannacht nog denk ik zo. We laten 'm net zolang overgaan tot er geen verbinding meer is. Chips wat nu.... We zoeken het nummer van Britz op en proberen het via deze weg. Gelukkig we krijgen iemand aan de lijn en je raadt het al, ze verbind ons door met THL.... weer hetzelfde melodietje... we laten 'm weer overgaan tot de verbinding verbroken is. Dit geloof je toch niet! Nog een keer proberen, want opgeven is geen optie... Alhoewel het geduld van Peter allang op is.... we hebben ook maar liefst 610 km gereden.... Maar de aanhouder wint, we krijgen weer iemand aan de lijn. Ik leg ons probleem uit en hij antwoord: 'een oranje waarschuwing' dan kun je gewoon doorrijden. Geen probleem... Als de kleur verandert in rood, dan bellen. Are you sure?
We laten ons huis een nachtje rusten, misschien verdwijnt dan ook de oranje kleur in geen kleur.
-
03 September 2016 - 12:42
Christa:
Daar zou ik ook onrustig van worden. Oranje kleurt wel lekker bij het oranjerode zand. Da's dan ook het enige pluspunt. Moet ik Diederik even sturen? -
03 September 2016 - 13:55
Monique :
Jeetje Peter en Marleen, wat maken jullie weer veel mee. Ik kan niet wachten om al die prachtige foto's te bekijken. Kan me wel voorstellen dat je zenuwachtig wordt van al die lampjes...ik ken een garage die dan zou zeggen: 'tja, als je zoveel kilometers rijdt, gaan er ook lampjes branden -
03 September 2016 - 14:56
Willeke:
Ries in ik zijn gisteren even in je tuin geweest. daar is het ook prachtig en netjes!! -
03 September 2016 - 16:57
Rody (buurvrouw Van De Buurvrouw):
Hoi Peter en Marleen,
Erg leuk om jullie reisverslag te lezen en te volgen wat jullie daar allemaal meemaken! Het brengt meteen ook veel herinneringen aan Australië naar boven, wat een heerlijk land! Geniet er nog van daar down under! En succes met de camper.
Groetjes Rody -
03 September 2016 - 17:44
Mo:
Lieve P en M,
Wat een avontuur! Ik duim hier aan de andere kant van de wereld dat het lampie oranje blijft. Jullie maken zo heel wat kilometers ☺️. Ben benieuwd naar een foto van die 7 meter lange camper. Heel veel liefs uit Nederland -
03 September 2016 - 20:25
JBeukers:
Wat een gedoe met dat lampje!
Kost veel tijd om contact te krijgen,
Maar jullie hebben weer veel beleeft met veel gehobbel en gebobbel,
Veel plezier met veel avonturen!! -
03 September 2016 - 21:26
Anita:
Wat een gedoe met dat oranje lampje,de kleur past wel bij ons (Nederlanders)!!!!!
Wat hebben jullie al veel gezien en mee gemaakt.Hoeveel foto's heb je al geschoten?
Bedankt voor jullie leuke kaart vandaag, je denk ook aan alles he!!!!!
Montfoortse groet en nog heel veel rijplezier. -
04 September 2016 - 10:59
Gertruud:
Lieve Peter en Marleen
Succes met de staat van jullie camper! Ik hoop niet dat het jullie plezier in de vakantie gaat bederven , want dat zou zonde zijn.
liefs Gertruud. -
04 September 2016 - 12:37
Des En Fred:
Mooie verhalen weer hoor vanuit dat ongerepte ruige land en dat lampje ...ach ik heb jaren met een waarschuwingslampje gereden en uiteindelijk ging hij vanzelf uit!!!! -
04 September 2016 - 14:37
Agnita:
Hhet is hier zondag middag, Marijn slaapt en de andere jongens zijn weg (formule 1), dus eindelijk tijd om jullie verhalen te lezen! Wat een heerlijke verhalen om te lezen! en de foto's zijn ook prachtig, ben benieuwd naar je andere foto's. Dat zullen er vast al heel veel zijn!
Succes met het lampje, hopelijk blijft het bij no worry mate! en succes met je knieën Marleen.
groetjes Agnita
-
04 September 2016 - 18:55
Annegreet:
O,o,o wat een spanning en sensatie weer.
Het houd jullie in ieder geval scherp....
Het is te hopen dat het verder loos alarm is inderdaad.
Genieten doen jullie toch wel -
05 September 2016 - 08:28
Frank:
Haha, wat zal Peter relaxt terugkomen en blij zijn dat hij in z'n vertrouwde werkomgeving geen rode en oranje lampjes tegenkomt en ook geen mensen die allerlei druk uitoefenen enz. ;-)
Succes met de camper en hoop dat het allemaal goed komt. En anders hebben we leuke verhalen om te lezen haha. -
05 September 2016 - 17:13
Hai M En P:
Tjee wat maken jullie een prachtige reis, het doet me vooral ook aan mijn reis door Afrika denken!
Maar jullie hebben in ieder geval goed vervoer....
Hier is Lucas nu ook student en crosst heen en weer naar Eindhoven. Ben benieuwd hoe lang het duurt voor hij daar tabak van heeft..(en wij ook)
Hij is in ieder geval super enthousiast.
Travel ze en tot volgend blog!
Liefs Meriam -
05 September 2016 - 20:13
Anita:
Prachtig verhaal weer en wat een mooie foto's! Geen last van je astma Marleen met al dat stof?
En Peter, wel een poepzakje mee als je achter de boom gaat zitten hé.
Blijf genieten zodat wij door jullie verhalen ook een klein beetje mee mogen genieten. Pa en Ma hebben overigens ook genoten van jullie verhalen maar willen een volgende keer graag lettertype 14.
lieve groet, Anita -
05 September 2016 - 23:05
Gea:
Oei, hopelijk is het lampje uitgegaan, en de camper niet... Nog een beetje de relaxte Aussie-houding proberen over te nemen! (maar lijkt me ook wel stressen met wegen van 600 km zonder veel verkeer en weinig autokennis...) Maar komt vast goed, we lezen het graag weer!
groetjes, en rusten jullie ook nog een beetje uit?! (gemiddeld 5.45 u opstaan??),
Gea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
