Flipper, Kalbarri NP, Autohuur, Great Ocean Road..

Rijdag van Coral Bay naar Monkey Mia
Zaterdag 10 september 2016

Vandaag is een rijdag. Van Coral Bay naar Monkey Mia (bijna 600 km). De eerste 80 rijden we door een heel kaal, vlak landschap. Nu werkt de lucht ook niet mee. Het is erg bewolkt en daardoor grijs. De rode grond van de bermen kleuren het geheel nog een beetje. Ook het aangereden wild kleurt rood op het wegdek, zeker als allerlei vogels in die ingewanden zitten te poeren... Maar de omgeving wordt ook weer anders en meer opgeleukt door bloemetjes in verschillende kleuren. Soms is het net of we in Limburg rijden, heuveltje op, heuveltje af. We kunnen oneindig ver kijken, zover je kunt kijken zie je de glooiende weg. In de buurt van Carnarvon zien we plantages met tropisch fruit o.a. bananen. Ook zien we pompoenakkers en boomgaarden. Helaas kunnen we niet identificeren welk fruit er aan deze bomen komt te hangen...

Na 230 km strijken we neer in Carnarvon voor een heerlijk bakkie koffie. Daar zijn we wel aan toe. Inmiddels zijn de wolken verdwenen en is de lucht weer blauw. Richting Geraldton zien we nog meer bloemetjes langs de weg. We volgen een bordje 'scenic lookout'. Komen we boven, is het weer zo'n herdenkingsplek voor overledenen. Maar het verschil met degene die we eerder gezien hebben is dat hier allemaal kabouters staan.... Nu moet ik erg aan mijn moeder denken, zij is gek op kabouters. Wat we hier ook zien, weliswaar in de verte, is een Emu met wel 9 jongen...

Net voor Geraldton, nemen we de afslag naar Shark Bay Marine Park (staat op de Werelderfgoedlijst). We bezoeken de de Hamelin Pool. Hier zien we Stromatolieten. Het is een bijzonder gezicht. Maar ja wat zijn in godsnaam Stromatolieten... Ik heb effe gegoogled...

[Google informatie: Stromatolieten zijn een vorm van afzettingsgesteente dat vaak sterk gelaagd is en veel kalk bevat. Het ontstaat doordat cyanobacteriën het sediment invangen en vasthouden. Deze vormen vervolgens laag op laag op een wijze die vergelijkbaar is met de wijze waarop koraalriffen ontstaan].

Daarna rijden we nog zo'n slordige 150 km. De omgeving is nu veel groener. De meeste groene struiken laten al wat gele bloemetjes zien. Dit moet er prachtig uitzien als de struiken in bloei staan. We komen aan in Monkey Mia. Hier gaan we morgenochtend dolfijnen zien. De kampeerplek is 3 x niets en zoals je weet is dat echt niets. We staan gewoon op een parkeerplaats omdat het vol is. Nou ja, we hebben een plek.

Dolfijnen in Monkey Mia, Eagle Bluff en Shell Beach
Zondag 11 september 2016

Vanmorgen zien we Flipper de Flapper en haar vrienden en vriendinnetjes in levende lijve. Heel grappig dat ze naar het strand komen zwemmen zodat wij ze van heel dichtbij kunnen bewonderen. Ze krijgen natuurlijk ook heerlijke vis geserveerd en dat weten ze. Wat een ontzettende lieve bekkies hebben die dolfijnen. Na deze attractie rijden we dezelfde weer terug om naar Kalbarri te gaan. Deze weg is lang, heel lang. De omgeving ziet er uit als een groen, geel, groen, geel knollen knollen land met af en toe een hele grote lege cirkel. UFO landingsplaatsen...? We nemen de afslag naar Eagle Bluff, een gravelweg met heel veel gaten en kuilen. Heel rustig hobbelen en bobbelen we en zien ineens iets op het pad liggen. Het lijkt op een slang én op een leguaan. Ik denk dat het een leguaan is met een allergische reactie waardoor hij zo opgezet is... We mogen niet te dichtbij komen want elke keer komt heel snel zijn tong uit z'n bek... We rijden netjes om hem heen en na zo'n 4 kilometer komen aan op de top van de baai. We hebben een prachtig uitzicht op Freycinet Reach en zoeken ons rot naar de adelaars die zich op die eilandjes nestelen en naar de zeedieren, die leven in het kraakheldere water. Een paar schildpadden spotten we, maar adelaars of dugongs (Indische zeekoeien), helaas die houden zich voor ons verscholen.
Dezelfde hobbel de bobbelweg weer terug. Wij gaan niet harder dan 20 km p/u, want anders is het ook nog rinkeldekinkel. We worden natuurlijk door vele toeristen ingehaald wat veel stof doet opwaaien...

De verharde weg rijdt toch wel veel relaxter! Nog steeds zwaaien wij naar de tegemoetkomende toeristen. Het is nog vroeg, zeker niet iedereen is 's ochtends zo goed gehumeurd om terug te zwaaien. Dan even stoppen bij een lookout. Dit heeft heel veel weg van de Withsundays aan de oostkant van Australië. Heel blauw water en prachtig wit zand. Een mooi plaatje. Even verderop gaan we Shell Beach bezoeken. Dit 60 km lange strand is uniek omdat het bestaat uit een 10 meter laag kokkelschelpen. We lopen op het strand en beseffen dat de lookout van zojuist het uitzicht is op Shell Beach.

Na een tankbeurt en een lunch rijden we door naar Kalbarri. We zien slakken, nee niet van die slijmerige beesten, maar heel langzaam rijdende auto's en caravans. De roadtrain die voor ons rijd is ze helemaal zat en ziet kans om er 5 in te halen. Het lukt ons na enige tijd ook, dankzij de 'overtake lane' (hier is de weg tijdelijk 2 baans en kun je zonder al te veel risico inhalen). Met een caravan achter je, zie je voor natuurlijk veel meer en kunnen we genieten van het uitzicht. Het is echt een prachtig gebied, glooiend, veel bloeiende bloemen, vlakke akkers met gerst, kortom een heel afwisselende natuur. Later nemen we de afslag naar het Kalbarri NP. Nog meer bloeiende struiken, met verschillende bloemen en kleuren. Ik heb Peter nog nooit zo vaak 'prachtig en wat is het hier mooi' horen zeggen. En ik ben het daar roerig mee eens. Morgen gaan we hier meer van bekijken. We boeken 2 nachten op Kalbarri Anchorage Caravan Park aan de Murchison rivier. De eigenaar zegt dat het in geen 15 jaar zo mooi is geweest. Door de vele regenbuien zijn er nu prachtige bloemen...! Treffen wij het even!

Kalbarri NP – Hawks Head, autohuur, Nature's Window, Z-Bend
Maandag 12 september 2016

De dag begint met het wachten voor een knipbeurt. De haren komen bij Peter bijna zijn neus en oren uit! Dus op naar de kapper. Sorry Dees! Met een bijna kaal geschoren kop staat hij na 10 minuten weer buiten. Bij het visitor centre informeren we naar de mogelijke wandelingen in het Kalbarri NP. Ze vertelt dat we met onze camper niet naar Nature's Window en naar Z-Bend kunnen. Onze camper is te groot en te zwaar voor de laatste 14, 11 en 13 km die we moeten rijden. Dat is namelijk een unsealed way ofwel het is een zand-gravelweg. Er zijn een paar risico's als we dit toch met de camper gaan doen. 1: Er trilt van alles kapot in de camper, 2: Wij komen vast te staan. Maar dat hoeft natuurlijk niet, we kunnen een gokje wagen.....

We verlaten het visitor centre, pakken de camper en rijden het Kalbarri NP in. Opnieuw die route met aan weerszijde van de weg prachtige bloemen. Dat is echt genieten! Als eerste rijden we naar het verste punt en dat is het uitkijkpunt 'Hawks Head', een prachtig uitzicht over de gorge. De volgende stop is de Ross Graham lookout, en de wandeling naar de rivier. Hier moeten we geen lange, maar wel een klasse 4 wandeling maken. Maar eenmaal bij het eindpunt zeggen we: 'maar dan zie je ook wat'. Een mooi uitzicht op de riviermond. Ook zien we een prachtig gekleurde vogel en horen 'm nog zingen ook. Wat hij zingt... dat weten we niet. Het wordt weer lekker warm en de vliegen.... die zijn heel lastig. Hoop niet dat dit een voorteken is voor regen...

Dan is het tijd voor de route naar de Nature's Window. De eerste 12 km weg is geasfalteerd, maar dan begint de zand-gravelweg. We gokken het! Hobbel de bobbel rijden we 20 km p/u. Het is een herrie van jewelste en ik denk niet dat het goed is voor de camper. Na een kilometer of twee besluiten we toch om te keren... het is geen doen om zo nog al die km te rijden en dan ook nog het hele eind terug. Maar ja, keren op zo'n weg is ook makkelijker gezegd dan gedaan. We moeten een aantal keren steken om de camper te keren zonder in de zanderige berm terecht te komen. Maar het lukt!

We besluiten om terug te gaan naar het visitor centre. Misschien is er wel een middag trip daarnaar toe. Helaas, dat is er niet. We besluiten voor een middag een auto te huren en toch die natuur in te gaan. We krijgen een blauwe Ford 'racewagen' mee. We hebben het gevoel op 'de pot' te zitten. We zijn de camper gewend en nu zitten we wel heel laag bij de grond. Maar goed, we kunnen en mogen met deze auto de zand-gravelweg op. Het hobbelen en bobbelen maakt gelukkig veel minder lawaai dan bij de camper. Het is wel weer een leuke ervaring om op zo'n weg te rijden.
We stoppen bij West Loop en wandelen naar het uitkijkpunt. We hebben een spectaculair uitzicht over de Murchison River. Daarna rijden we naar Nature's Window. Dit is een van de meest indrukwekkende bezienswaardigheden van West Australië. Het is inmiddels heel warm geworden en de vliegen... die vliegen er op los. Oh nee, ze vliegen als wij ze wegjagen anders zitten ze in je neus, op je mond en in je oren. Om gek van te worden... Maar het uitzicht door het Nature's Window maakt het goed. Het is echt geweldig!

Het Z-bend uitkijkpunt. Hier zijn niet alleen mooie bloemen maar nog veel meer vliegen... Wegwuiven en naar ze roepen dat ze de andere kant op moeten... dat helpt helaas niet! Maar we laten ons natuurlijk niet door honderden vliegen uit het veld slaan. We lopen stug verder. Het uitkijkpunt en ook weer overweldigend. Wat een natuurschoon, wat een kleuren, wat een plaatje. De wandeling naar de rivier laten we voor wat het is. Het is te ver en de moeilijkheidsgraad is te hoog. Via de zandbak rijden we weer naar het rustige asfalt, genieten van het moois om ons heen, tanken de auto weer af en brengen 'm weer terug naar de garage. Ook dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar na een aantal rondjes door het dorp vinden we het afgelegen industrieterreintje weer en leveren we schadeloos de auto en de autosleutels in. Met de vertrouwde camper rijden we weer naar de camping. Ook dit was weer zo'n dag met vele mooie dingen.

De Great Ocean Road van West-Australië
Dinsdag 13 september 2016

Lieve Ma, van harte gefeliciteerd met je 82e verjaardag! Vandaag rijden we speciaal de 'bloemenroute'. Want bloemen houden van mensen en wij van u.

En ja hoor, wij maken het mee... We keren de camper om toch nog even te gaan tanken en dan is het heel goed nadenken aan welke kant van de weg we moeten rijden. Je raadt het al... wij zijn aan het spookrijden... Gelukkig is het heel erg rustig en de tegemoetkomende auto gaat ook maar even rechts rijden. Dus ook hij is voor even een spookrijder... We hadden het gelukkig snel in de gaten.
We rijden door het Kalbarri NP richting het zuiden. Het doet ons denken aan de Great Oceaan Road. Prachtige lookouts. We stoppen bij de onderstaande bezienswaardigheden:
1: Red Bluff Lookout: we zien een mooie rode klif, prachtig blauw water, witte golven
2: Pot Alley: Rots, rots en nog eens rots welke uit vele verschillende kleuren bestaat. We zien zelfs 2 Nature's Windows, weliswaar van kleiner formaat
3: Eagle Gorge: een wandeling naar beneden over de rotsen en tussen de gekleurde vetplantjes door brengt ons een mooi uitzicht.
4: Natural Bridge: niet groot van stuk, maar zeker de moeite waard. Het heldere blauwe water blijft fascinerend. Intussen zijn ook de vliegen weer ontwaakt. Gelukkig heb ik nu de petjes met muskietengaas opgezocht. Met deze op ons hoofd zitten de vliegen in ieder geval niet in of op onze mond, neus en oren.
5: Island Rock: vanboven af is het moeilijk te zien dat het echt een eilandje is. En om nu over het hek heen te stappen en op een rotsblok boven de afgrond een foto te maken, lijkt mij niet zo'n goed idee en gelukkig Peter ook niet.
6: Shellhouse Grandstad: een rots in de vorm van een schelp. Je moet wel een beetje fantasie hebben, maar het is een leuk gezicht.
We verlaten het prachtige Kalbarri NP, wat hebben we hier een stuk prachtige natuur gezien! Een aanrader voor een ieder die naar West-Australië afreist.

De volgende stop is bij Pink Lake. Ja je leest het goed. Pink Lake, een roze meer. Het is echt te bizar voor woorden. Een heel groot meer met de kleur roze. Tot nu toe zeggen we steeds, wat een prachtig blauw en helder water. Nu is het water roze... Hoe dit kan? Nou in dit meer zit een alg die caroteen produceert en die caroteen zorgt voor die roze kleur. En nog een weetje, uit die alg halen ze vitamine A.

Bij Northampton wanen we ons in Nieuw Zeeland, we zien heuvels, grote en kleine, begroeit met groen gras, gerst of een ander soort gewas, we zien blauwe lucht en witte wolkjes en we zien schapen, heel veel schapen. Het enige wat anders is, zijn de rode bermen. In Geraldton doen we nog wat boodschappen en besluiten om in Mullewa een camping op te zoeken.

Tijdens deze rit zien we veel plastic kassen waar allerlei groenten worden gekweekt en we zien heel grote akkers (van wel een kilometer lang) met gerst en koolzaad. Jammer genoeg staat het koolzaad nog niet in bloei. In een straal van 50 km vanaf Mullewa bevinden we ons in het Wild flower country van West-Australië. Van die wilde bloemen hopen we morgen meer te zien. We zetten onze camper op de enige camping in Mullewa en wel op de 'overflow area'. Geen stroom, geen toilet en geen douche. Willen we gebruik maken van deze faciliteiten, dan moeten we er een stukje voor lopen en dat vinden we helemaal niet erg. En natuurlijk bel ik mijn jarige moeder op!