Neushoorns, Great Zimbabwe Ruïns en Thermisch bad

Donderdag 9 augustus – dag 24 – Full day Neushoorns spotten, rotstekeningen en brand

's Ochtends worden we door Ian en Jorgen opgehaald om op Neushoorn-safari te gaan. Ik twee open jeeps rijden we naar het Matobo Nationaal Park. We krijgen informatie over het park en de neushoorns, waarom er op ze gejaagd wordt. Het gaat om de hoorns en de nagels. In de hoorns zit poeder die potentie verhogend werkt... We worden daarom dringend verzocht om de GPS van de telefoons en fototoestellen uit te zetten. Als je dit niet doet en je plaatst een foto op internet dat kunnen jagers de locatie achterhalen. In de eerste 4 maanden van dit jaar zijn al 2500 neushoorns gekilled. En dat allemaal voor geld... . Zo sneu! Ian praat met hart en ziel, hij praat alsof het zijn kinderen zijn... Zo passievol, zo aandoenlijk.
Oke, we stappen opnieuw in de jeep, ik zit voorop de jeep, hoog met een prachtig uitzicht. Hobbel de bobbel over zandwegen. Omgeving is zandering, met struiken en giga stenen, rotsen, keien. We stappen uit en gaan een eindje wandelen... Na het verhaal over hoe snel en hard een neushoorn kan lopen en hoe gevaarlijk het kan zijn, dat we vooral bij elkaar moeten blijven en als de neushoorn besluit om in actie te komen, moeten we vooral blijven staan.... Als dat maar goed gaat. We lopen we in 1 lange sliert door het hoge dorre gras. Ian voorop en Jorgen is de hekkensluiter (het gespuis in het midden). Ian vertelt over verschillende plantjes, de ene werkt als 'valium' een ander is tegen de muggen en vlooien. En dan zien we ineens een neushoorn, de witte, relaxed onder een boom liggen. Shit... zo dichtbij is toch wel spannender dan ik dacht... De witte neushoorn is niet wit van kleur maar heeft de naam te danken aan de wijdte van zijn bek. De zwarte neushoorn is smaller. We lopen zachtjes dichterbij en durven bijna niet te ademen... zo groot, zo log, zo bijzonder om de neushoorn te zien liggen. Ian maakt allerlei geluidjes met zijn mond en praat met de neushoorn. Het fantastische om te zien is dat de neushoorn ook echt naar Ian luistert. Je ziet hem reageren... Op een gegeven moment wordt de neushoorn wat onrustig... in mum van tijd staat hij op zijn 4 grote poten... ik schrik me rot... mijn hart slaat over, de adrenaline giert door mijn lijf, mijn ogen gaan wijd open... mijn adem stokt... hij zal toch niet gaan rennen? Ian maakt opnieuw contact met de neushoorn, met woorden en geluidjes, dat duurt heel even mevrouw Neushoorn gaat weer rustig liggen. Pfff, ik kan weer rustig ademhalen en mijn hart gaat weer in het normale tempo kloppen. Wat een belevenis, wat een ervaring. De lopen weer in een rij de route terug naar de jeep. Een flesje fris, brengt ons weer in het hier en nu... Wat hebben we zojuist gezien... We zien grote vogels vliegen: de brown snake eagle, de Afrikaanse fish eagle en de black eagle.
De jeep rijdt een route door het park. Het landschap van Matobo is bijzonder indrukwekkend. Er zijn talloze, zeer oude granieten stenen, 'balancing stones', die veelal op elkaar lijken gestapeld. De omgeving wordt ruiger en de keien, rotsen worden steeds groter. Het is boeiend te zien dat er heel grote keien zijn met kleintjes er boven op. Hoe komt het daar, hoe blijft het liggen. En dan de kleurige strepen op de rotsen en keien: beige, oranje, bruin, geel. Fascinerend! De ene is nog mooier en groter dan de ander. Er is er niet één die hetzelfde is...
We zien regelmatig mensen, die werken of die in dit park in een logde vertoeven. In het park wordt riet gesneden en op bossen gebonden. Het lijkt alsof we dit vooral de vrouwen zien doen.
We stoppen bij een markt. De lokale mensen verkopen hier kleden, houten beesten, armbanden en kettingen... Het geld dat je hier achterlaat, komt ook terecht bij de lokale mensen.
Daarna splitst de groep in tweeën, degene die een hele dag geboekt hebben stappen bij Jorgen in de jeep. De anderen worden door Ian naar het hotel teruggebracht.
Wij hebben de hele dag geboekt en rijden met Jorgen naar een lunch plek. Daar hebben we prachtig uitzicht op een water en zien we een paar vrouwen de lakens wassen van de lodges. Natuurlijk ga ik even een praatje maken. Het t-shirt van de vrouw, ter hoogte van haar borsten, is drijfnat... Toen ik dat zei begon ze keihard te lachen... Er hingen wel 30 lakens op de waslijnen. Een paar lakens hebben de stoffige grond geraakt, dus moest ze die weer even in een emmertje uitspoelen. Gelukkig hebben ze wel een wasmachine.. We praten, lachen en doen een soort fotosessie! Ze staan prachtig te poseren.
Na de lunch vervolgen we de route naar: Nsvatuke Cave. We lopen een eindje omhoog, met Jorgen voorop, ziet hij ineens de Yellow-belled-sand-snake. Wauw, zijn kop staat rechtop! Prachtig! Jorgen vertelt dat het een wonder is dat de slang zo in de struik blijft zitten. Normaliter is het een zenuwachtig beest en gaat er het er als een speer vandoor. Dan zullen wij wel rustgevend zijn... komt waarschijnlijk door het 'valium plantje'... Dan nog een eind omhoog klimmen over de rotsen en uiteindelijk komen we in de grot bij de tekeningen uit. In de muurtekening, gemaakt door bosjesmannen, komen giraffen, gemsbokken, impala's, steenbokken, leeuwen en mensen voor. Opvallend is dat de beesten centraal staan en de mensen veel kleiner als een soort figuranten toegevoegd zijn. De tekeningen zijn zo'n 2000 jaar oud. Voor een nog mooier uitzicht kun je nog meer omhoog klimmen. Peter is de enige die de steile klimtocht aandurft. En het uitzicht is zeker de moeite waard!
Dan gaan we richting een dorpje. We genieten van het uitzicht, maar zien ook veel rook en later zelfs vuur. Ook in dit gebied doen ze aan gecontroleerd verbranden van oud hout voor nieuw leven. Maar de rookwolken werden wel een beetje te zwart. We rijden voorbij wat vlammen, even verder zien we echt grote vlammen en daarachter nog meer vlammen. Daar moeten wij dan tussendoor om in het dorp te komen. Jorgen besluit dat dit niet verantwoord is. We keren om en gaan dezelfde weg terug. De rooklucht is bijna niet te harden. Met een sjaal voor mijn mond probeer ik rustig te blijven ademhalen. De prachtige zon verdwijnt achter de zwarte rookwolken. Een prachtig maar ook een heel verontrustend gezicht. Het gecontroleerd verbranden is compleet 'out of control'. We komen brandweermannen tegen. Zij hebben een stok met een groot blad eraan, waarmee ze het vuur 'uitslaan'. Even later kunnen we weer frisse lucht inademen en laten de brand achter ons.
Omdat het bezoek aan het dorp nu niet doorgaat (via andere kant naar het dorp kost 1,5 uur extra en dat is qua tijd niet haalbaar), gaan we nu naar World's view – Malindid Zimu – Matobo Park. Een ideale plek om de zonsondergang mee te maken. We klimmen weer naar boven. Bovenop de rots staan heel veel grote granieten rotsblokken, deze staan tijdens de zonsondergang in vuur en vlam. We zijn net op tijd voor de zonsondergang. Deze is prachtig rood, maar door de brand is het geheel wat wazig. Je ziet de rookwolken in de zakkende zon terug en helaas staan hierdoor de rotsblokken niet in vuur en vlam. Cecil Rhodes, oprichter van stad Harare, ligt hier begraven., Het is jammer dat we niet het dorp konden bezoeken, maar dit is wel een mooi alternatief.
We stappen weer in de Jeep, de zon is onder en al heel snel is het donker. De vesten gaan weer aan en we wikkelen ons in een deken. Na een uurtje rijden, zet Jorgen ons af bij het restaurant waar we een hapje gaan eten. Ook vandaag weer een dag die we niet meer vergeten!

Vrijdag 10 augustus – dag 25 – Great Zimbabwe Ruïnes in Masvigo

We verlaten vroeg Bulawayo om met de lunch in Great Zimbabwe Ruïnes aan te komen. We moeten zo'n slordige 360 km rijden. Onderweg zien we opnieuw de dorpjes, met hutjes, vuurtjes en mensen. In Svishavana hebben we, bij een benzinepomp, een korte plaspauze. Omdat er maar 1 toilet is bij de benzinepomp, gaan wij naar de supermarkt. Daar kunnen we namelijk ook onze plas kwijt... Het is zo druk op straat, bij de benzinepomp en in de winkel dat we er aan moeten wennen. We zien veel Afrikaanse taferelen. Het lijkt wel een vrijmarkt. Iedereen zit op de stoep zijn spulletjes te verkopen, de gebruikelijke die we al veel gezien hebben, maar de schoenenverkoop is nieuw. Van elke schoen staat er één op de stoep, waar de andere schoen is heb ik niet kunnen zien.
We rijden over veel tolwegen... deze hebben we alleen in Zimbabwe... tja dit is ook een manier om geld binnen te halen. We zien veel rommel en rotzooi langs de kant van de weg liggen, met op de achtergrond prachtige, heel grote, agaves. Ook lopen er weer veel kinderen en mensen langs de weg. Waar dat allemaal naar toe gaat.... geen idee. Voor lunch komen we aan bij de lodge in Masvingo. Wauw! We hebben een hoekhuis en een prachtig uitzicht over een Lake Kyle. En dan de tuin, het is een gigantische Engelse bloementuin. Wat een kleurenpracht! We hebben heel even de tijd om bij te komen van de rit, we genieten van de lunch en vertrekken weer met truck naar de ingang van de ruïnes. Een gids leidt ons door de ruïnes. We gaan de makkelijke weg omhoog (480 meter), klimmen en klauteren, zo makkelijk was het nu ook weer niet. We komen aan bij Hill complex. Heel grote keien met allerlei verschillende kleuren, omringd door een muur. Hier woonde de koning die wel 200 vrouwen had. In het dal zie je een dorp, hier woonde het gewone volk... We nemen de steile weg terug. Lastige smalle treden, soms hoge afstappen en loszittende stenen. Uitkijken dus! Daarna bezoeken we het dorp. Er staan een aantal hutjes met rieten daken. Bij één van de hutten staat een groot standbeeld van de blote koning in zithouding met een lapje stof voor zijn edele delen. Er komen een paar dames uit zo'n hutje. Later blijkt dit moeder, dochter, kleinkind te zijn. Ook hier worden weer spullen verkocht, dit keer door drie gezellige dames. Ze verkopen onder andere houten lepels. We kopen er één en ik geef Peter een tik op z'n billen met de houten lepel. De dames liggen in een deuk van het lachen en de ene zegt: 'Nee, dit is en lepel om mee te koken..'. Ze lachen breeduit en we hebben schik. Ook krijgen we weer een traditioneel dans- en zangvoorstelling. We mogen mee dansen, maar dit keer houdt Peter zich in...
Met een paar handdrukken en een zwaai nemen we afscheid van de gezellige mensen. We bezoeken nog een ruïne, zien kleine apen met blauwe ballen en we zijn opnieuw getuige van een prachtige zonsondergang. In het donker komen we bij de lodge aan, we genieten van het diner en gaan weer voldaan ons mandje in.

Zaterdag 11 augustus – dag 26 – Naar Thsipise – Dag Zimbabwe – weer in South Afrika

Vandaag is het weer een lange truckdag. Wij zitten businessclass, voorin bij Ntando. Leuk en goed uitzicht hebben we. Onderweg constateren wij dat deze omgeving vruchtbaar is. We zien veel groentetuintjes en maisvelden. Er wordt gewerkt in de tuin soms zelfs met ossen... Dat is lang geleden dat het er zo in Nederland aan toe ging. We moeten tol betalen voor een weg vol met gaten en kuilen en een heel slechte berm..., daar kunnen ze toch wel eens wat aan doen. Ineens zien we een koppel geiten die oversteken, Ntando moet best redelijk hard op zijn rem trappen om de geiten niet onder de ruitenwisser te krijgen... Het gaat gelukkig goed, zodra ze over gestoken zijn grazen ze weer lekker verder. De hartslag daalt weer naar het normale en we rijden weer verder. Dan staat er opeens politie op de weg. Wat krijgen we nu... Er gebeurt niets, we mogen gewoon doorrijden... Op de vraag waarom zij daar zitten, zegt hij: 'zij zitten daar gewoon hun tijd te verdoen. Ze doen gewoon niets...' De grenscontrole om Zimbabwe uit te komen verloopt heel soepel. Dan naar de grenscontrole om South Africa weer in te komen. Daar staan heel veel mensen te wachten... Dat wordt weer een hele tijd wachten, met een liter water bij de hand, want het is opnieuw heel erg warm. Cardi loopt naar één of andere dame en vertelt dat wij het vliegtuig moeten halen... Leugentje om bestwil mag wel, toch? Wij mogen voor de andere mensen ons paspoort laten stempelen. Daar moet Ntando wel zijn rug en heupen voor gebruiken zodat andere niet voor kunnen dringen en Peter (niet dat hij zo breed is) doet dit aan de andere kant van de rij. Het werkt... wij hebben zo een stempel in ons paspoort staan.
We rijden nu South Africa in, maar nu moeten we eerst nog over de weegbrug. Dit wordt gemeten via een robot. Maar later blijkt dat we nog een keer over de weegbrug moeten. Nu wordt de meting op een weegschaal gedaan. Gelukkig gaat het om de truck en niet om ons eigen gewicht. Deze keer is het oké. We mogen door! Al snel zien we borden: 'Crime alert, do not stop!' Zo, dat begint lekker... we zijn net de grens over en dan zie je zulke borden... Nou, dan moeten we toch echt maar doorrijden... Hopen dat we geen truckpech krijgen... Gelukkig gebeurt dat niet. Het eerste dorp waar we doorheen rijden is het ongelofelijk druk.... Jonge, jonge wat een mensen, wat een kraampjes, wat een auto's, wat een kleuren en wat een stof....
In Thsipise, krijgen we de sleutel van een prachtige ronde hut, met rieten dak en zelfs een aparte keuken. Op dit park zijn een paar thermische baden. Daar gaan we eens even lekker in. Na zo'n vakantie en na zo'n truckdag is even zitten in een bad van 46 graden wel relaxed. Ik zet mijn voet er in.... zo hé dat is best heel warm. Bij elke stap moet mijn lijf wennen aan de warmte. Pff... lijkt wel een sauna. Ik red het... lig helemaal onder water, behalve mijn hoofd. Zo wat is dat warm! Op een stoel afkoelen lukt nauwelijks omdat het in het gebouw ook warm is. Daarom snel weer naar buiten om frisse lucht in te ademen... Het zwembad buiten is zo'n 38 graden. Dat is langer vol te houden. Heerlijk relaxed. Leuke en heerlijke afsluiting van de dag.