Kakadu NP - Kangoeroes, vogels en krokodillen
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen en Peter
21 Oktober 2014 | Australië, Kakadu
Zondag 19 oktober 2014 – De eerste Kangoeroes (km stand 167066)
Gisteravond ging Peter 'wild plassen' in de bosjes naast de camper. Hij kwam heel snel terug om een zaklamp te halen, hij hoorde nogal wat geritsel... Staat er een kangoeroe naast de camper... Je schrikt je rot!
Vandaag worden we om 8.15 uur opgehaald, bij een Roadhouse (25 km terug rijden), voor het spotten van vogels en krokodillen. We staan dus weer vroeg op. In de bloedhitte staan we te wachten, komt er een man ons vertellen dat de boottocht van 8.45 uur door ziekte niet doorgaat. Dat is balen.. Wij gaan in het roadhouse koekeloeren en kopen daar een spuitbus tegen alles wat hier rondvliegt (en dan bedoel ik niet het grote vliegsoort, maar de vliegen, muggen en nog kleiner spul.) Bij het afrekenen vragen we ook naar de boottocht... Oh, are you Helena? Yep... ze hebben dus geprobeerd mij te bereiken, maar ja, ik heb geen bereik. Met de huistelefoon mogen wij bellen. De ware reden dat de tocht niet door gaat blijkt een zieke / kapotte 4wheeldrive auto te zijn. We kunnen nog wel mee om 9.45 uur, maar dan moeten we er zelf naar toe komen rijden. De laatste 10 km is echter 'onverhard' en daar mag onze camper niet rijden. We doen het toch... we hebben de tijd dus dat wordt langzaam rijden. Jee, wat een rit... niet harder als 10 – 20 km per uur om te voorkomen dat de spiegel uit de kast knalt en het vaatwerk in stukken valt... Deze weg en later onze camper kleurt rood van het rode zand. Maar ja, het is de moeite waard. We zien prachtige waterlelies, een paar krokodillen en vele soorten vogels waaronder de kookaburra's, zwarthalsooievaars en de 'Jesus bird'. Deze naam hebben ze gekregen omdat zij denken dat ze over het water kunnen lopen... Wie verzint er zoiets of als je er in gelooft dan kun je het ook?? In de namiddag bekijken we via een uitzichtpunt vele, vele vogels en héél veel waterlelies in Mamukala Wetlands. Ik (Marleen) krijg hier een lichte paniek aanval... wat wil het geval... mijn fototoestel wil niet meer scherp stellen... Na wat andere standjes/instellingen van de lens, het wisselen ervan, etc, krijg ik toch de vogels weer scherp in beeld... Wat een opluchting! Ik moet er niet aan denken, dat de lens er echt mee ophoudt. Een 50mm lens (reserve voor de portretten) is leuk, maar niet voor de kleine vogeltjes in de verte... Oh ja, het was een prachtig uitzichtpunt! De Mamukala walk van 2 uur laten we links liggen, want het is bloody hot (36 graden). Misschien dacht de lens er ook zo over...
Na dit spannende gebeuren bezoeken we het informatiecentrum Bowali visitor centre. Een bijzonder fraai centrum. Leuk opgezet met een goed beeld hoe de Aboriginals leven. Aboriginalstammen leven volgens 'wetten' die hen verbinden met het land en hun voorouders. Deze worden al generaties lang doorgegeven en vinden hun weerslag in de scheppingsverhalen. Deze vertellen hoe de eerste geesten en voorouders het land vorm gaven. Ze vormen tezamen een geloof, waarin alle aspecten van het Aboriginalleven aan bod komen. We kopen hier de Kakadu-pas om een boete te voorkomen. Want we hebben immers met de camper al een 'wet' overtreden. Het bijna 20.000 m2 grote Kakadu National Park met zijn plateaus, rode rotswanden, watervallen, billabongs, lange rivieren, verdronken land en kustvlakten is één van de bijzonderste gebieden van Australië. (Staat op Werelderfgoedlijst van Unesco). De komende dagen gaan we hier meer van zien.
We rijden door naar Jabiru om te tanken én te overnachten. We nemen een duik in een relatief koud zwembad om af te koelen... (236 km gereden)
Maandag 20 oktober 2014 – Ubirr Rots en Flying Fox (km stand 167302)
We rijden naar de Ubirr rotstekeningen. De weg ernaar toe is heel anders dan de route van gister. Waar het gisteren vooral allemaal hetzelfde was, zien we hier veel afwisseling. We zien stukken afgebrand land, open stukken, stukken met gras en wat water, hoge bomen, struikgewas (wat ruist daar...), heuvels en bergen én we zien hunebedden (opgestapelde stenen/rotsblokken). We wanen ons in Drenthe alleen de temperatuur is anders. Afgebrand land? Ja, het lage gras en struikgewas wordt eens in de zoveel tijd in brand gestoken om nieuw leven mogelijk te maken. Dit gebeurd in het droge seizoen tussen mei en oktober, dit is dan ook een periode waarin dit zo min mogelijk schade aan het land toebrengt. Tijdens het natte seizoen, kan het nieuwe leven weer groeien. De bomen die er staan blijven gewoon staan. De stam is zwart gebrand, maar de top geeft nog groene bladeren. Wij rijden tussen twee van de brandjes door.
De weg houdt op te bestaan en wij parkeren ons mobile home in een schaduwplekje. De wandeling naar de rotstekeningen doet ons denken aan de kleutertijd. Het is namelijk vooral klimmen en klauteren om de rotstekeningen te bewonderen. Vanaf de top genieten we van een prachtig uitzicht over 'the Nadab Floodplain' (aan de ene kant een grote vlakte met af en toe een boompje en een open water vol witte waterlelies en aan de andere kant bossen en rotspartijen). Boven op de top is het door de wind goed vol te houden, want het is weer een heel warme dag. Een Aboriginal geeft de toeristen antwoord op de vragen.
Na een welverdiend kopje koffie doen we de Manngarre walk. Een leuke wandeling door een bos. We zien zakken in de bomen hangen en horen een schreeuwend geluid (denk aan varkens die te eten krijgen). Maar waar komt dat vandaan.. Ineens vliegt er wat door de lucht. We zien de 'flying fox' (de vliegende vossen). Wat een bijzonder gezicht. Ze hangen met de kop naar beneden en slaan hun vleugels als een deken om zich heen. Het moeten echt familie dieren zijn, want ze hangen met honderden bij elkaar, verdeeld over een paar bomen. We vervolgen de route, tussen de groene, witte, dode, kapotte, oude en jonge bomen door in de hoop om langs de kant van het water ook nog een krokodil te spotten. Helaas de krokodil zien we vandaag niet.
We zijn een paar liter water verder en rijden op de Kakadu Highway. Het lijkt of wij de enige zijn, het is zo rustig. Het schijnt dat het toeristenseizoen voorbij is, omdat het te warm is... (daar snappen wij niets van). Even stoppen of keren op de 'snelweg' is geen enkel probleem, met ons 7 meter lange auto. We klimmen, gewapend met een rugtas vol met water, de Nawurlandja rots op. Dat is een hele klim in de zinderende stralende zon. We klimmen naar boven en hebben een mooi uitzicht op rotsen (oa de Nourlangie rots) en bossen. Peter mist wel het uitzicht op water (en dan bedoel ik niet het water in de fles, maar meer een Reeuwijkse plas of zo).
Daarna bezoeken we de Nourlangie rots. Ook hier zijn weer rotstekeningen te bewonderen.
Een ervan is wel een bijzondere, het is een afbeelding van wat er met je gebeurt als je incest pleegt.. Je wordt ongelofelijk dik en opgezet... Dus wat leren we hiervan...?
Na deze bezichtiging rijden we naar een camping in Cooinda. We hebben vandaag heel veel zon gevoeld, veel vocht verloren (zonder naar het toilet te gaan), maar ook weer heel veel aangevuld en zijn zo'n beetje uitgeteld. We zijn aan een frisse douche of een duik in een zwembad toe. Het wordt het eerste. Schoon fris water over je lijf laten stromen, al het stof en zand weg laten spoelen en je weer als herboren voelen. Dat is heerlijk!
Op de camping is zo'n beetje alles beschikbaar, behalve internet... Dus helaas, we moeten nog even wachten om de reacties op het vorige verhaal te lezen en de nieuwe verhalen / foto's te plaatsen.
Gisteravond ging Peter 'wild plassen' in de bosjes naast de camper. Hij kwam heel snel terug om een zaklamp te halen, hij hoorde nogal wat geritsel... Staat er een kangoeroe naast de camper... Je schrikt je rot!
Vandaag worden we om 8.15 uur opgehaald, bij een Roadhouse (25 km terug rijden), voor het spotten van vogels en krokodillen. We staan dus weer vroeg op. In de bloedhitte staan we te wachten, komt er een man ons vertellen dat de boottocht van 8.45 uur door ziekte niet doorgaat. Dat is balen.. Wij gaan in het roadhouse koekeloeren en kopen daar een spuitbus tegen alles wat hier rondvliegt (en dan bedoel ik niet het grote vliegsoort, maar de vliegen, muggen en nog kleiner spul.) Bij het afrekenen vragen we ook naar de boottocht... Oh, are you Helena? Yep... ze hebben dus geprobeerd mij te bereiken, maar ja, ik heb geen bereik. Met de huistelefoon mogen wij bellen. De ware reden dat de tocht niet door gaat blijkt een zieke / kapotte 4wheeldrive auto te zijn. We kunnen nog wel mee om 9.45 uur, maar dan moeten we er zelf naar toe komen rijden. De laatste 10 km is echter 'onverhard' en daar mag onze camper niet rijden. We doen het toch... we hebben de tijd dus dat wordt langzaam rijden. Jee, wat een rit... niet harder als 10 – 20 km per uur om te voorkomen dat de spiegel uit de kast knalt en het vaatwerk in stukken valt... Deze weg en later onze camper kleurt rood van het rode zand. Maar ja, het is de moeite waard. We zien prachtige waterlelies, een paar krokodillen en vele soorten vogels waaronder de kookaburra's, zwarthalsooievaars en de 'Jesus bird'. Deze naam hebben ze gekregen omdat zij denken dat ze over het water kunnen lopen... Wie verzint er zoiets of als je er in gelooft dan kun je het ook?? In de namiddag bekijken we via een uitzichtpunt vele, vele vogels en héél veel waterlelies in Mamukala Wetlands. Ik (Marleen) krijg hier een lichte paniek aanval... wat wil het geval... mijn fototoestel wil niet meer scherp stellen... Na wat andere standjes/instellingen van de lens, het wisselen ervan, etc, krijg ik toch de vogels weer scherp in beeld... Wat een opluchting! Ik moet er niet aan denken, dat de lens er echt mee ophoudt. Een 50mm lens (reserve voor de portretten) is leuk, maar niet voor de kleine vogeltjes in de verte... Oh ja, het was een prachtig uitzichtpunt! De Mamukala walk van 2 uur laten we links liggen, want het is bloody hot (36 graden). Misschien dacht de lens er ook zo over...
Na dit spannende gebeuren bezoeken we het informatiecentrum Bowali visitor centre. Een bijzonder fraai centrum. Leuk opgezet met een goed beeld hoe de Aboriginals leven. Aboriginalstammen leven volgens 'wetten' die hen verbinden met het land en hun voorouders. Deze worden al generaties lang doorgegeven en vinden hun weerslag in de scheppingsverhalen. Deze vertellen hoe de eerste geesten en voorouders het land vorm gaven. Ze vormen tezamen een geloof, waarin alle aspecten van het Aboriginalleven aan bod komen. We kopen hier de Kakadu-pas om een boete te voorkomen. Want we hebben immers met de camper al een 'wet' overtreden. Het bijna 20.000 m2 grote Kakadu National Park met zijn plateaus, rode rotswanden, watervallen, billabongs, lange rivieren, verdronken land en kustvlakten is één van de bijzonderste gebieden van Australië. (Staat op Werelderfgoedlijst van Unesco). De komende dagen gaan we hier meer van zien.
We rijden door naar Jabiru om te tanken én te overnachten. We nemen een duik in een relatief koud zwembad om af te koelen... (236 km gereden)
Maandag 20 oktober 2014 – Ubirr Rots en Flying Fox (km stand 167302)
We rijden naar de Ubirr rotstekeningen. De weg ernaar toe is heel anders dan de route van gister. Waar het gisteren vooral allemaal hetzelfde was, zien we hier veel afwisseling. We zien stukken afgebrand land, open stukken, stukken met gras en wat water, hoge bomen, struikgewas (wat ruist daar...), heuvels en bergen én we zien hunebedden (opgestapelde stenen/rotsblokken). We wanen ons in Drenthe alleen de temperatuur is anders. Afgebrand land? Ja, het lage gras en struikgewas wordt eens in de zoveel tijd in brand gestoken om nieuw leven mogelijk te maken. Dit gebeurd in het droge seizoen tussen mei en oktober, dit is dan ook een periode waarin dit zo min mogelijk schade aan het land toebrengt. Tijdens het natte seizoen, kan het nieuwe leven weer groeien. De bomen die er staan blijven gewoon staan. De stam is zwart gebrand, maar de top geeft nog groene bladeren. Wij rijden tussen twee van de brandjes door.
De weg houdt op te bestaan en wij parkeren ons mobile home in een schaduwplekje. De wandeling naar de rotstekeningen doet ons denken aan de kleutertijd. Het is namelijk vooral klimmen en klauteren om de rotstekeningen te bewonderen. Vanaf de top genieten we van een prachtig uitzicht over 'the Nadab Floodplain' (aan de ene kant een grote vlakte met af en toe een boompje en een open water vol witte waterlelies en aan de andere kant bossen en rotspartijen). Boven op de top is het door de wind goed vol te houden, want het is weer een heel warme dag. Een Aboriginal geeft de toeristen antwoord op de vragen.
Na een welverdiend kopje koffie doen we de Manngarre walk. Een leuke wandeling door een bos. We zien zakken in de bomen hangen en horen een schreeuwend geluid (denk aan varkens die te eten krijgen). Maar waar komt dat vandaan.. Ineens vliegt er wat door de lucht. We zien de 'flying fox' (de vliegende vossen). Wat een bijzonder gezicht. Ze hangen met de kop naar beneden en slaan hun vleugels als een deken om zich heen. Het moeten echt familie dieren zijn, want ze hangen met honderden bij elkaar, verdeeld over een paar bomen. We vervolgen de route, tussen de groene, witte, dode, kapotte, oude en jonge bomen door in de hoop om langs de kant van het water ook nog een krokodil te spotten. Helaas de krokodil zien we vandaag niet.
We zijn een paar liter water verder en rijden op de Kakadu Highway. Het lijkt of wij de enige zijn, het is zo rustig. Het schijnt dat het toeristenseizoen voorbij is, omdat het te warm is... (daar snappen wij niets van). Even stoppen of keren op de 'snelweg' is geen enkel probleem, met ons 7 meter lange auto. We klimmen, gewapend met een rugtas vol met water, de Nawurlandja rots op. Dat is een hele klim in de zinderende stralende zon. We klimmen naar boven en hebben een mooi uitzicht op rotsen (oa de Nourlangie rots) en bossen. Peter mist wel het uitzicht op water (en dan bedoel ik niet het water in de fles, maar meer een Reeuwijkse plas of zo).
Daarna bezoeken we de Nourlangie rots. Ook hier zijn weer rotstekeningen te bewonderen.
Een ervan is wel een bijzondere, het is een afbeelding van wat er met je gebeurt als je incest pleegt.. Je wordt ongelofelijk dik en opgezet... Dus wat leren we hiervan...?
Na deze bezichtiging rijden we naar een camping in Cooinda. We hebben vandaag heel veel zon gevoeld, veel vocht verloren (zonder naar het toilet te gaan), maar ook weer heel veel aangevuld en zijn zo'n beetje uitgeteld. We zijn aan een frisse douche of een duik in een zwembad toe. Het wordt het eerste. Schoon fris water over je lijf laten stromen, al het stof en zand weg laten spoelen en je weer als herboren voelen. Dat is heerlijk!
Op de camping is zo'n beetje alles beschikbaar, behalve internet... Dus helaas, we moeten nog even wachten om de reacties op het vorige verhaal te lezen en de nieuwe verhalen / foto's te plaatsen.
-
21 Oktober 2014 - 19:00
Annegreet:
Hai, hai,
Wat een mooie ervaringen weer om te lezen. Wees maar blij met de zon. Hier is het echt herfst en stormachtig.
Jammer van de koeienmarkt morgen. Maar als het zulk weer blijft ga ik er niet heen.
Op naar de volgende verhalen.
Groetjes Annegreet -
21 Oktober 2014 - 22:18
Aart En Marja:
Hoi Peter en Marleen,
wat een mooie foto's. En nooit geweten dat we naast JJ nog meer vogelaars in de familie hebben!
Een hele mooie reis gewenst, dat gaat zeker lukken zo te lezen.
En Peter, van harte proficiat met je verjaardag! Dat is weer eens iets anders om te toasten midden in de natuur!
Groetjes, Aart en Marja -
22 Oktober 2014 - 17:28
Desiree:
Hallo allebei, er is er een jarig hoera hoera dat kun je wel zien dat is hij , gefeliciteerd met je verjaardag vandaag (bij jou hifi ) hier nog niet hoor !! Maar wat gaaf hè , wij herkennen alles ,we hebben niet voor niks vertelt hoe gaaf het is daar hè . Geniet maar lekker verder . Er staat jullie nog veel meer moois te wachten . Veel plezier namens ons! Xxxfred endes -
22 Oktober 2014 - 21:26
Anita V:
Hoi Peter en Marleen,
Wat een leuke verhalen alweer en prachtige foto's. Peter, van harte gefeliciteerd met je verjaardag neem er een lekker borrel op!
Vandaag was het koeienmarkt, het is hier echt herfst aan het worden, storm, regen en onweer.
Jullie nog fijne dagen en geniet ervan!
Montfoortse groet,
Anita -
23 Oktober 2014 - 13:39
Sander:
Leuk hoor ... ik ben nu al jaloers! -
23 Oktober 2014 - 13:44
Annie&Wim:
Vandaag is er niet veel meer te doen dan blad te harken en andere restanten van de eerste najaarsstorm te verwijderen. Daar hebben jullie in het zomerse Australië geen last van.
Ook geen last (of gemak) heb je van visite.
Jullie zullen Peters verjaardag wat rustig vieren.
Natuurlijk is een aboriginal, een kangoeroe of een koalabeertje wel gezellig, maar we denken niet dat zij de feestvreugde vergroten.
In ieder gefeliciteerd en geniet ervan.
Annie&Wim -
25 Oktober 2014 - 13:02
Christa:
Ha Peter en Marleen, en hoe was dat om zo snel al een kangaroo gespot te hebben :-)?
Ik voel de hitte hier zo van het scherm afkomen. Toen wij er waren was het juni/juli. Wij vonden het toen al heet, dus kan ik heel goed voorstellen dat het nu nog erger is.
Mooi hè al die vogels in Kakadu. En dan 'zwemt' er zo rustig een krokodil tussendoor. Alsof ze als een boomstam in het water liggen. Prachtig gewoon. De Jesus bird dankt zijn/haar naam aan het feit dat ze zulke lange poten heeft dat ze heel gemakkelijk over water kan lopen. We hebben er een gezien die twee jonkies onder de vleugels had. Zo schattig. Dat was een mannetje Jesus bird. De vrouwtjes zijn na het uitkomen van de eieren gelijk verdwenen op zoek naar nieuw avontuur :-). De mannetjes mogen de rest doen.
Gaan jullie in Cooinda nog de Yellow River Cruise doen? Dat is zeer de moeite waard. -
30 Oktober 2014 - 08:21
Simone:
Peter, je moet ook niet wild plassen heh, prutser! Hahaha.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
