Watervallen, Fig Tree, scooter rijden en Koala

Zondag 2 november 2014 – Kuranda, Barron Falls en Fig Tree

Na een oliecheck (alles oké) rijden we via de Captain Cook Highway, the most scenic drive, richting Cairns. De kustlijn is echt geweldig, de zonnestralen die over het water schijnen maakt het nog mooier dan het al is. Om 8.30 uur is het al 30 graden Celsius. We doen wat boodschappen (dat kan hier op zondag), alleen het postkantoor is gesloten.
Bij de McDonalds drinken we koffie en kunnen we eindelijk, na een paar dagen weer eens internetten (gaat wel heel erg traag, maar het lukt) en een verslag plaatsen.

We rijden naar Kuranda, in de zestiger jaren was dit een hippie dorp. Alle dagen zijn hier (overdekte) markten waar vooral souvenirs te koop zijn. Het is er zo verschrikkelijk druk en inmiddels 35 graden Celsius, dat we er bijna onpasselijk van worden. Na een rondwandeling over de markt en door het dorp besluiten we om verderop te gaan. We gaan via het Kuranda Nationaal Park naar de Barron Falls. Tijdens de lunch bij de camper worden we lastig gevallen, bijna aangevallen, door een Brush Turkey (zwart lijf, rode kop, gele kraag en met verticale vleugels i.p.v. horizontale). We dreigen met schoenen gooien, rare geluiden maken voordat dat beest voor tijdelijk vertrekt, ja inderdaad voor tijdelijk, het is een volhouder. Dus dan maar de andere maatregelen... wij vertrekken...

Wij wandelen naar de Falls, ook weer een mooie route, tussen de bomen door. Boven aangekomen worden we beloond met een prachtig uitzicht. Verschillende waterstralen (dit zal er in het natte seizoen echt spectaculair uitzien), op verschillende etages een 'waterpool', mooie keien en heel veel groen erom heen.

Daarna rijden we via Atherton Tableland (een gebied waar tabak, pinda's, suikerriet, macadamianoten, bananen, advocado's worden verbouwd) naar Yungaburra om de Curtain Fig Tree te bekijken.
Volgen we de bordjes 'Curtain Fig Tree' tig kilometers, staan we ineens voor een weg die alleen geschikt is voor 4WD. Dus helaas we moeten weer terug, want een kapotte camper, daar hebben we geen zin in.. Onderweg zien we inderdaad de vele bananenplantages én de rode grond is weer terug (dit hadden we na het bezoek aan het Red Centre niet meer gezien).

Na heel veel kilometers omrijden, komen we bij de bijzondere boom aan. Wurgvijgen groeien rond bomen en doden de boom uiteindelijk. In dit geval vormen de luchtwortels, die vanuit de boomtoppen naar beneden groeien, een 15 meter lang 'gordijn'. Een bijzonder fraai gezicht!
Via Gordonvale rijden door de bergen ontzettend slingerend naar beneden. Zo'n 15 kilometer continu scherpe bochten (30 of 40 km per uur) nemen, daar wordt je een beetje draaierig / misselijk van als je niet achter het stuur zit. De laatste 8 kilometer, doe ik dan ook mijn ogen maar dicht, dat scheelt een stuk. Zodra we weer in de bewoonde wereld rijden, zoeken we een camping, want een beetje rust lijkt nu wel nodig...


Maandag 3 november 2014 – Mission Beach (strandmiddag)

Yoghurt met verse mango is een heerlijke start van de dag. We bezoeken vandaag als eerste de Babinda boulders, door het water gladgeslepen rotsen. Een leuke wandeling, tussen de prachtige vlinders door en de gladgeslepen rotsen zien er gaaf uit. Op het uitzichtpunt hangen maar liefst 11 borden met de tekst dat het héél gevaarlijk is, dat je niet mag klimmen en dat er een aantal mensen zijn overleden... Waaraan, dat vullen we dan zelf maar in. Een gewaarschuwd mens telt voor 2, maar overdrijven is ook een vak.

Een man zegt ons dat we zeker de Josephine Falls moeten bekijken. Onderweg zien we erg veel bananenplantages en suikerrietvelden in overvloed. Er lopen heel veel treinsporen over de weg voor de suikerrietwagons. We rijden door het Wooroonoosan National Park. Ook is het hier erg groen en erg heuvelachtig. Prachtig om doorheen te rijden.
De wandeling naar de waterval is een klim, maar ontzettend de moeite waard. Over verschillende lagen komt het water naar beneden. Op zo'n grote kei zitten en naar de waterval staren is heerlijk relaxed, nadeel is wel dat door dat kletterende water je blaas een teken van leven geeft...

Bij Mission Beach parkeren we de camper in de ruime berm, pakken we de stoelen én onze lunch. We hebben een prachtig uitzicht over een heel breed wit strand, blauwe zee en palmbomen. Er is hier werkelijk niemand te bekennen. Alhoewel... we zien ineens een fietser over het strand gaan (dit doet ons denken aan 90 miles beach in NZ). We gaan afkoelen in de zee en luieren is het thema voor de rest van deze middag.
Even verderop parkeren we 'ons huis' op een primitieve camping. Een plek tegen het strand aan. Morgen zien we hier de zonsopgang.


Dinsdag 4 november 2014 – Townsville

Rens, van harte gefeliciteerd met je 1e verjaardag!
Om 5 uur worden we wakker en zien een prachtige lucht boven zee, dus bed uit, een fotootje schieten en weer terug het bed in. Het is iets te vroeg om op te staan. Om 6 uur is ziet het er nog mooier uit, we zien nu de sunrise, dus weer een foto maken. Het verschil is niet alleen de lucht maar het spettert ook wat. Het is zo weinig dat het niet de naam 'regen' krijgt.

Onderweg naar Townsville, moeten we voor het eerst de ruitenwissers gebruiken, maar ja, waar zitten die... na wat hendeltjes en knopjes heen en weer te draaien, blijken ze aan de richtingaanwijzer te zitten.
Waar we in Kakadu de eerste 50 km geen een auto tegenkomen, worden we nu 125 km 'achtervolgd' door één en dezelfde auto... 't Is dat wij in Ingham stoppen voor een bakkie leut.
Onderweg zien we veel bananen, watermeloenen, rietsuiker én heel veel waarschuwingsborden voor de Cassowaries. Helaas, we treffen hem/haar niet aan. Ik denk ook eigenlijk dat je je kapot schrikt als zo'n beest ineens de weg oversteekt...

In Townsville zetten we ons huis voor 2 nachten op een camping vlak aan het strand.
Het is vandaag bewolkt en maar 30,5 graden Celsius (is warm zat hoor..!). We lunchen in de schaduw van een boom. Hier krijg ik weer de schrik van mijn leven, eerst allerlei mieren die in mijn voet/been bijten en even later kruipt er een salamander over mijn been... Ik ga gillen en lachen tegelijk en onze buurman komt gelijk naar buiten... We lachen nog harder.

We besluiten naar de stad te wandelen (dan zijn we van de mieren én de salamanders af). We vragen de weg aan een dame die koerierswerkzaamheden verricht. We lopen braaf de gewezen route. Nog geen 10 minuten later, stopt ze met haar busje naast ons en wenkt. Zij brengt ons wel even, want het is veel te warm om te lopen... Wij stappen dus bij een vreemde vrouw de auto in. Ze stelt zich voor (Kathly), vertelt over haar werk, brengt ons naar het centrum (brengt ondertussen 2 pakketjes weg) en wijst ons de weg hoe we via het strand weer terug kunnen lopen. Wij bedanken haar vriendelijk en zwaaien haar gedag. Waar het vragen van de weg toe kan leiden....
De wandelroute (zo'n 1,5 uur) langs het strand naar 'huis' is bijzonder.. een mooi aangelegd pad, met heel veel groen en leuke kunstwerken.

Woensdag 5 november 2014 – Magnetic Island- Koala gespot

De overtocht met de Ferry begint zonnig. Je bent jong (ehum) en je wilt wat, we besluiten een scooter te huren. Heel lang geleden, toen ik nog jong en onbedorven was heb ik dit eerder gedaan. We krijgen uitleg hoe dat ding werkt en gaan er als een speer vandoor. Binnen 10 minuten ligt Peter onder de scooter in plaats van dat hij erop blijft zitten... Bij het nemen van een bochtje (om te oefenen) gaat hij onderuit. Je schrikt je rot... Op wat schaafplekken op onderbeen, arm en hand na en een paar flinke krassen op de scooter (daar gaat onze borg), gaan we weer verder. Het had erger af kunnen lopen ofwel brand is erger!
We rijden heel voorzichtig en midden op de weg. Dat midden-op-de-weg-rijden moet van het verhuurbedrijf. Dan heb je namelijk de minste kans op een aanrijding met een auto, zij moeten wachten tot ze je werkelijk in kunnen halen. Ga je aan de kant rijden, dan rijden ze je zo voorbij en kan jij met de scooter in de berm terecht komen. Dit is best wel spannend en wennen, zeker op de smalle wegen die ook nog eens heel kronkeling én steil zijn. Gelukkig is het niet heel erg druk met autoverkeer....

We maken een wandeling naar een fort en zien in een eucalyptus boom een slapende Koala zitten. Jippie, een koala in het wild... hiervoor zijn we op dit eiland. Na een fotosessie lopen we verder en hebben we een prachtig uitzicht over Arthurs Bay. Het had nog mooier geweest met een blauwe lucht. Maar we hebben pech, het begint helaas te regenen en niet zo zachtjes ook... we worden drijfnat en de regen poncho's liggen nog in de camper in Townsville. Het is niet koud, maar de keien en stenen waar we overheen moeten lopen zijn wel wat glibberig. En één valpartij (één gevallen man) op één dag is wel voldoende. Dus we wandelen zorgvuldig verder en weer terug naar de scooter. De koala is inmiddels uit de boom verdwenen. Dat we die gespot hebben is 'geluk' hebben en dat pakt niemand ons af. Een Koala, weliswaar slapend, in het wild!

We rijden naar Horsheshoe Bay naar het Koala Sanctuary. In de regen krijgen we een 2 uur durende rondleiding. We zien hier de volgende dieren: schildpad, zwarte en witte Kakatoe, oude, jonge, zoet- en zoutwater krokodillen, hagedis, leguaan, wombat (net een varken), slangen en spinnen. De meeste van deze dieren mocht je vasthouden, aaien en knuffelen. Nou, dat is ons toch wat teveel gevraagd. Ik heb de zwarte Kakatoe wel een zaadje uit mijn mond laten pakken en de slang geaaid, maar verder vond ik het ook wel prima. Het is leuk om ze te zien én te fotograferen, maar verder hoeft het van ons niet.

Halverwege de middag klaart de lucht op (het regent hier voor de tweede keer in de laatste 7 maanden), we pakken de scooter (Peter heeft nu de smaak te pakken), gaan weer een eindje rijden en door de wind kunnen onze kleren een beetje drogen. Het eiland heeft niet zoveel wegen, dus verdwalen kunnen we niet. We stoppen bij verschillende baaitjes, die er prachtig uitzien, doen een paar korte wandelingen en leveren de scooter weer in.

Tja, en dan moet je opbiechten dat je onderuit gegaan bent. Ze vat het nogal luchtig op, we moeten wel iets betalen, maar een heel groot deel van de borg krijgen we gewoon terug.. Thanks!