Sydney de grote stad en The Blue Montains

Zondag 16 november 2014 – Vliegen naar Sydney

We doen de laatste spullen in de koffer, vegen de camper nog een beetje aan, geven de camper nog wat te drinken en rijden naar Cheapa Campa. Het terugbrengen van de camper verloopt zéér soepel. We zijn de camper nog niet uit of er komt er al een knul checken of we geen gekke dingen hebben uitgehaald (controle op deuken en krassen). 'Everything is allright', meldt de knul. De km teller staat op 221488 en binnen 10 minuten zitten we in de taxi op weg naar het vliegveld.

Daar kunnen we zelf inchecken, de koffers labellen en inleveren. Dat gaat ook supersnel! Mijn tas en ik worden wel weer even gecheckt op dynamiet... Waarom pikken ze mij er toch weer uit. Ook deze keer heb ik niets van dat soort spul op zak. We hebben tijd om op ons gemak koffie te drinken, verslagen te publiceren, mensen te kijken, te lezen en te puzzelen. In 1 uur en 5 minuten vliegen naar Sydney. Vanuit de lucht bewonderen we de Harbourbridge en het Operahouse... Die gaan we een deze dagen van dichtbij bekijken.

Een taxi brengt ons naar de gereserveerde accommodatie Travelodge, dichtbij het centrum. We zetten de koffers op de kamer, drinken een kop koffie, pakken de kaart van Sydney en gaan met de bus naar Circulair Quay station (vlakbij de zojuist genoemde 2 bezienswaardigheden).
Er staat veel wind en het is erg druk qua mensen én geluid. De mensen praten zo hard, het is net alsof ze allemaal aan een gehoorstoornis lijden... Het zal wel aan ons liggen, wij zijn dit niet (meer) gewend. Er zijn veel muzikanten op straat, de één produceert ernstig veel herrie en de ander speelt ontzettend mooi het Halleluja ('t is maar waar je van houdt). We lopen een rondje door het oudste stukje van Sydney, bezoeken de Rocks Market, kijken naar een bijzonder groot cruiseschip, we drinken en eten wat en lopen weer terug naar Travelodge. Het koelt 's avonds erg af, morgen toch maar een shirt/vest meenemen.


Maandag 17 november 2014 – Sydney (dag 1)

We ontbijten in de stad. Ook iets nieuws voor ons. We lopen naar Circulair Quay station en kopen daar een 48 uur pas voor de hop on hop off bus. Het is heerlijk weer dus we zitten lekker boven/buiten in de bus. We geven onze oren en ogen goed de kost. Het blijft bijzonder om de hele hoge glazen gebouwen te zien met zo af en toe een oud gebouw er tussen. Bij Bondi Beach stappen we uit en wandelen een stuk van de Coastel Walk. Het woord Bondi betekent in Aborginal 'water dat over de rotsen breekt'. We hebben een fantastisch uitzicht over zee, met haar mooie verschillende blauwe kleuren, de golven met het witte schuim, de rotsen in verschillende soorten, maten en kleuren. Ze zijn scherp, rond of plat afgeslepen en al dan niet met mos bekleed. En dan af en toe zo'n mooi gekleurd bloemetje... helemaal mooi. Geen zandstrandje is hetzelfde, waar de een lang en smal is, is de ander weer kort en breed. Er bevinden zich veel mensen op het strand of met een plank in het water. We lopen naar Bronte Beach en weer terug.

Na de lunch stappen we weer op de hop on hop off bus om vervolgens weer ergens uit te stappen. We lopen naar het Opera House. Hier is het erg druk met toeristen én met politie. Het is best mogelijk dat Angela Merkel daar aanwezig is of komt. Gisteravond was ze namelijk 'live' vanuit Sydney op de televisie....
Het Opera House is een bijzonder fraai gebouw en een architectonisch unicum. De bouw duurde maar liefst 14 jaar. Onder de befaamde schelpen gaat een complex van theaters en zalen schuil. Vanaf het Opera House hebben we heel goed zicht op de Harbour Bridge. Prachtig! Deze éénboogsbrug wordt ook wel 'de kleerhanger' genoemd. Je kunt er op wandelen... nou ja, het is meer klimmen dan wandelen, je moet er ook nog een dot geld voor betalen én het duurt zo'n 3,5 uur. We besluiten om het bij kijken alleen te laten.

We stappen weer op de hop on hop off bus en horen en zien met veel kabaal de politie op motoren en auto's aankomen. En ja hoor, wat zien we daar... een zwarte auto met duitse vlaggetjes... Angela Merkel komt voorbij rijden...
We rijden langs het Ian Torpe Acquatic Centre en daarna door Darling Harbour. Er is geen tijd meer om uit te stappen en daar rond te gaan kijken, maar gelukkig is er morgen weer een dag.


Dinsdag 18 november 2014 – Sydney (dag 2)

Via het Anzac War Memorial en het Hyde Park lopen we naar het centrum voor een ontbijt. Dit doen we vandaag 'onder de grond'. We verbazen ons dat er zoveel mensen buiten de deur ontbijten... Werklui, moeders met kinderen, je ziet ze allemaal. Hier is alles al in kerstsfeer, vele kerstbomen met glitters, glinsters en sterren en kerststallen staan door het hele centrum heen. Vreemd om in hemd en korte broek de kerstboom te zien staan...

Na het heerlijke bruin brood (dit zie je hier niet zo veel) met kaas gaan we naar de Sydney-Tower-Eye. Deze is 309 meter hoog en hiermee het hoogste gebouw in Sydney. Het observatie dek, waar wij heen gaan, ligt op 250 meter hoogte. We krijgen eerst een 3d film over Sydney te zien, erg leuk! De lift brengt ons in 44 seconden naar 250 meter hoogte. Het is helder weer en we hebben een prachtig uitzicht over de stad! We zien en herkennen een aantal gebouwen, kerken en bezienswaardigheden omdat we ze reeds gezien hebben of vanuit het Australië boek.

Daarna lopen we naar een opstapplaats van de hop on hop off bus. We laten ons naar de Vismarkt rijden. Tjonge, jonge wat een ongelofelijke drukte daar. Er zijn meer Aziaten op de vismarkt dan dat er vis ligt... Het is dé plek voor verse vis, schaal- en schelpdieren. Eén van de exploitanten heet Peter's vismarkt (hij is ook van alle markten thuis..). Je kunt kiezen uit ruim 100 soorten levende en verwerkte vis. Ook is er een groente- en fruit afdeling. Hier ligt alles keurig op of naast elkaar en soms ook nog op kleur gesorteerd. Heel mooi om te zien.
Vanaf de vismarkt hebben we een mooi uitzicht op de Anzac Bridge, deze heeft iets weg van de Erasmusburg.
We wandelen naar Darling Harbourside en lopen door het 3 etage hoog winkelcentrum, onder de grond. Je blijft je verbazen..

Met de bus laten we ons weer bij Circulair Quay weer afzetten. We maken kennis met Captain Cook en laten ons met zijn snelle boot naar Manly Beach varen. Genieten van een rustig stukje Sydney na al die drukte in het centrum. We lopen een stukje langs het strand, door de straten en genieten van een overheerlijk ijsje. De dag vliegt voorbij en dan denken we 'time flies when you're having fun'.
De 2 dagen in Sydney heeft ons een goed en mooi beeld gegeven. De afwisseling van hoog bouw (beton en glas), groene stukken, strand en parken maakt het een mooie stad. Het lopend koffie drinken op straat is voor ons iets aparts omdat wij dat niet dagelijks zien. 's Avonds pakken we de koffers weer in, want we gaan dag zeggen tegen Sydney.

Woensdag 19 november 2014 – Dag Sydney, camper ophalen

De taxichauffeur uit Libanon (woont al jaren in Australië) brengt ons naar Cheapa Campa. Hier worden we geholpen door, jawel hoor, 2 Nederlanders die hier stage lopen en/of een werk- en vakantie visum hebben.
De vorige 2 keren hadden we een Volkswagen – automaat, nu krijgen we een Ford en moeten we ons linkerbeen ook weer meer gaan gebruiken want we moeten weer koppelen en met de hand schakelen... Tja, dat is wennen, want ook de pook zit aan de linkerkant.

Eerst die stad maar eens uit, maar ja, Sydney is natuurlijk onwijs groot (volgens onze taxichaffeur wonen er zo'n 4 miljoen mensen). Het is zeker zo'n 20 km rijden voordat we de drukte achter ons laten. We zeggen tegen elkaar 'een stad is leuk, maar geef ons maar de natuur en de rust'. Bij het verlaten van de stad treffen we ernstig veel rommel aan langs de kant van de weg. Dit hebben we hier nog niet eerder gezien.

Bij het visitorcentre in Glenbrook gaan we informatie halen over de Blue Mountains. Hier is heel veel te doen. Eerst maar eens een bakker opzoeken voor een broodje, want daar zijn we inmiddels wel aan toe. We rijden naar de Wentworth Falls en parkeren onze Ford op een busplek, want ook deze camper is weer lang.
Het eerste uitkijkpunt is 'Jamison lookout'. Een prachtig uitzicht over een dal met een blauwe gloed. De bergen danken hun naam aan de etherische olie van de eucalyptusbomen, die een blauwe nevel verspreiden. Dus moeten we ook goed uitkijken naar de Koala's... Maar die zien we helaas niet. Het blijkt zo te zijn dat koala's pas kunnen leven als er minimaal 10 verschillende soorten eucalyptusbomen zijn. En dat zal hier wellicht niet het geval zijn.

We vervolgen onze weg met vele treden over het Wentworth lookout path en de Wentworth Falls track. Ook een mooie route, met veel treden omhoog en omlaag, de meeste zijn van steen en een aantal van hout. De waterval is niet bijzonder groot maar wel gaaf en laat enorme verschuivingen in de rotswand zien. Langs de steile randen groeit regenwoud. Daarnaast bestaat de waterval uit meerdere etages, maar die kun je niet vanaf één punt zien. Hier moet je voor wandelen. Een 'regenboog' in de waterval (zonder dat er een druppel regen valt) maakt het plaatje wel compleet.
De route 'Undercliff' leidt ons onder kliffen door en door een bosachtig gebied. Hier horen en zien we mooie vogeltjes...! Soms is het pad wat glibberig en moeten we krom lopen om te voorkomen dat we ons hoofd tegen een rots stoten. Het is ontzettend mooi en ondanks de treden een relaxte route. We komen maar een paar mensen tegen.

Na deze trip rijden we naar Katoomba daar gaan we de boodschappen doen. Komende 6 dagen kunnen we weer zelf kokkerellen.. Is behelpen maar ook zeker leuk in zo'n camper. Op de camping hebben we het laatste plekje met stroom én een eigen wc en badkamer.. Heel luxe, maar daar betalen we dan ook voor. We raken in gesprek met de buren, die ons onder het genot van een drankje heel enthousiast vertellen over de omgeving en de mogelijke wandelingen die wij kunnen gaan doen. Het is duidelijk: Wij gaan ons hier wel vermaken!

Donderdag 20 november 2014 The Bleu Mountains, The three sisters

Vanmorgen beginnen we bij Echo Point en bekijken vanaf een uitzichtpunt Mount Solitary en de beroemdste symbolen van de streek: The Three Sisters. Deze rotsformatie is het resultaat van erosie. Volgens de Aboriginallegende zijn het drie zusjes, die door hun vader zijn opgesloten om ze te behoeden voor een monster. Het is een pracht gezicht!

Daarna staat The Giant Stairway (896 treden) en de Prince Henry Cliff Walk op ons 'to do' lijstje. Een walk van ongeveer 2,5 tot 3 uur. Je kunt de Giant Stair omhoog of naar beneden doen. Wij besluiten de 896 treden af te dalen... Tjonge, jonge wat een daling! De treden zijn divers van soort en maat. Sommige zijn na de WO 1 door de teruggekeerde soldaten uit de rots gehakt (wat een K-klus moet dat geweest zijn) en in meer of mindere mate uitgesleten, andere zijn van ijzer en lijken op een soort brandtrappen en weer andere zijn van hout en grind. Daarnaast is de ene breed en laag en de ander smal en hoog. Het is dus heel goed oppassen waar je je voeten neer zet. Het is wederom prachtig weer, onze ruggen zijn nat van het harde werken én van de zon.
Mijn benen en gelukkig die van Peter ook, trillen op een gegeven moment... dan is het heel fijn om een stuk redelijk vlak te mogen lopen. De route verloopt langs de rotsen, onder de The Three Sisters door, langs een regenwoud met de vele varens, eucalyptusbomen, ficussen en andere soorten bomen. We horen vele vogels zingen, praten of hoe je het ook maar noemen wilt en we zien er een paar. Met name de witte Kakatoe vliegt veel rond en maakt ook veel kabaal.

Omdat wij vroeg gestart zijn is het op de route lekker rustig qua mensen. Zo af en toe kom je iemand tegen. Het is een prachtige wandeling met veel fotomomenten, zoals de Katoomba Falls. De wandeling eindigt bij Scenic World, waar een aantal bijzondere toeristische attracties grote aantrekkingskracht op met name Japanse toeristen uitoefent. Eén van de attracties is de Scenic Railway, het steilste spoor ter wereld, dat rond 1800 aangelegd is om mijnwerkers naar de rijke steenkoollagen in de vallei te vervoeren, maar tegenwoordig gebruikt wordt voor de toeristen. Om de wachtrij Japanners de ontlopen, besluiten wij voordat wij de trein 'naar boven' nemen (nog een keer 900 treden lijkt ons iet wat te veel van het goede), eerst de Scenic Walkway in de vallei te doen. Dit is een ruim 2 km lange wandeling over houten vlonders door het tropisch regenwoud. Erg mooi, maar de niveauverschillen maken de boardwalk voor mijn knieën misschien nog wel zwaarder dan het traplopen eerder op de dag. Uiteindelijk gaan we met het treintje terug naar het informatiecentrum waar we genieten van een welverdiend kopje koffie.

Moe maar voldaan willen we eigenlijk met de shuttlebus terug naar Echo Point, waar onze camper staat. Na een aantal vruchtloze pogingen bij diverse busjes, ziet Peter opeens een bordje Echo Point, 60 minuten staan. Tja, wat doe je dan... Oké... Na de wandeling onderlangs, lopen we nu bovenlangs de Prince Henry Cliff terug. Ook dit is een mooie wandeling: maar goed dat we het juiste busje niet konden vinden!

Terug bij de camper besluiten we naar Leura te rijden naar de Gordon Falls Lookout. Door de geringe hoeveelheid regen van de laatste tijd valt deze waterval nogal tegen (volgens Peter nogal logisch met zo'n naam). Aan het eind van de middag gaan we nog naar de Leura Cascades, een prachtige waterval, maar om deze te zien moeten we helaas weer veel traplopen... Gelukkig vinden we snel daarna een mooie camping en word ik verrast door een telefoontje van ma: leuk dat ze mij belt.