De eerste maar niet de minste ervaringen
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen en Peter
21 Juli 2018 | Nederland, Woerden
Dinsdag 17 juli – dag 1 – Woerden Amsterdam Dubai
Nadat we de laatste dingen hebben opgeruimd, schoongemaakt en afscheid van de buurvrouw hebben genomen, pakken we de trein via Utrecht naar Schiphol.
Bij aankomst op schiphol kunnen we gelijk inchecken. Die tassen zijn we lekker kwijt. Het door de douane gaan verloopt heel soepel. Binnen no-time staan we aan de andere kant, wel wordt mijn tas er weer uitgepikt om een extra check te ondergaan. Waarom..? Geen idee..! Daarna moeten we wel enige tijd wachten... maar we kunnen heel gezellig mensen kijken.
Het vliegtuig vertrekt met 3 kwartier vertraging naar Dubai. Maar de vlucht in de A380 (een dubbeldekker) verloopt soepel, al zitten we er 7 uur in. We lezen, gamen en dutten. Middernacht landen we op Dubai.
Woensdag 19 juli – dag 2 – Vliegen en Tafelberg Table Mountain
In Dubai moeten we ook nog zo'n 4 uur wachten. De koffie bij Starbucks smaakt heerlijk. En ook hier is veel te zien. Het vliegveld ligt en staat vol met mensen, veel arabieren met witte jurken en tulbanden.
De vlucht naar Cape Town vertrekt ook 3 kwartier later en wel om 4.30 uur, de reden... die weten we niet. Dit vliegtuig is helaas wat minder fraai, we hebben minder ruimte! Gelukkig brengen we een groot deel van de vlucht 'slapend' door. Deze vlucht duurt zo'n 8 uur...
Op het vliegveld staat Cardi (reisleidster van Koning Aap) ons op te wachten. De groep bestaat uit 15 mensen. We gaan naar het Lady Hamilton Hotel. Na een korte uitleg wat we de komende 3 dagen kunnen ondernemen, besluiten we om 's middags gelijk de tafelberg op te gaan. Het weer is namelijk prachtig.
Met z'n 9-en gaan we in twee taxi's naar de tafelberg en gaan met de kabelbaan omhoog en weer naar beneden. Om te gaan lopen kost zo'n 2,5 uur... het is vakantie, maar daar hebben we geen tijd voor. Het uitzicht vanaf de tafelberg (1078 meter hoog) is prachtig. Aan de ene kant zien we de 'Leeuw' en andere kant de 'Duivel'. Prachtig! Ook het uitzicht op Cape Town is fantastisch.
Door dezelfde taxichauffeurs (Bruce en Patrick) worden we weer naar het hotel gebracht. Even bijkomen en met die club een restaurantje opzoeken.
We eten heerlijk en zitten ook nog lekker buiten. Bij terugkomst in het hotel blijkt dat we de excursie voor morgen (rondrit Township en Robben Island) zelf even moeten boeken. Nou dat is makkelijker gezegd dan gedaan.... Het lukte gewoon weg niet. Elke keer word ik uit de site gegooid.. en we kregen het niet betaald. Uiteindelijk heeft Koen het bedrag voorgeschoten... De tickets zijn geboekt en door de receptie uitgeprint... Daar drinken we een biertje op... en gaan we lekker slapen...
Groepssamenstelling:
Guus en Hermien, Koen en Elisa, Hanneke, Lia en Joke, Hetty en Ron, Mike en Hanne, Renske en Marrion en wij.
Donderdag 19 juli – dag 3 – Districts Museum – Township Kaapstad en Robbeneiland
Heerlijk geslapen.... Wat is een bed toch zalig, je benen strekken en op je zij kunnen liggen. We werden van de wekker wakker (om 7.00 uur). Na het ontbijt werden we (11 personen) opgehaald door taxi-bedrijf Hylton Ross, met Ludumo Dwaba als chauffeur. Het busje komt uit Culemborg...
De eerste stop is bij het District Museum over District 6. Op 11-2-1966 heeft het parlement (voornamelijk Nederlanders) bedacht dat district 6 alleen voor blanken moest worden. De blanken noemden deze wijk 'de zonnebloem'. Ook de straatnamen zijn Nederlands, bv de Keizersgracht. Alle 'zwarten' moesten weg.... Heel bizar!! Nelson Mandela werd in 1994 president en heeft de districten opgeheven. Het ontmantelen van deze districten heeft tot 2006 geduurd. In het museum is hier heel veel over te zien en te lezen. Heel indrukwekkend! Om stil van te worden.
Daarna reed Ludumo ons naar Langalibalele een van de town ships... Langs de weg hangen borden waaronder deze: If you drink & drive, you're a killer!
Een town ship... indrukwekkend... en naar om te zien. Wat een contrasten, zo zag je mooie gemetselde huis en zo rijd je door een buurt met modderwegen met gaten en kuilen, links en rechts heel kleine golfplaten woningen, dixies als toilet en heel veel rotzooi op de grond. Eén grote afvalberg! En dan nog maar niet te praten over de lucht.... Enorm smerig. We zien oude en heel jonge mensen daar rondlopen... We zien een soort buiten slagerij. Op een tafel zien we schapenkoppen... Getver! Ludumo vertelt dat zij ze 'smileys' noemen, omdat de schapenkoppen daar met een lach op tafel liggen...
Dan stoppen we bij een huis dat omgebouwd is tot schooltje. We gaan naar binnen, krijgen van bijna alle kinderen een high five en de juf vertelt het ontstaan van deze school. Hier krijgen 64 kinderen in verschillende groepen, leeftijd tussen 3 en 5. les. Deze kindertjes zijn van tienermoeders. De tienermoeders kunnen naar een andere school en hun kinderen leren hier lezen en schrijven en engels. Thuis spreken ze en een Afrikaans dialect. Er hing een poster met afbeeldingen van gemoedstoestanden. Vooral na het weekend geven kinderen een niet zo'n blij gezichtje aan, omdat ze hun papa en/of mama bijna zien, of ze zijn aan de drank... De juf is al jaren bezig om subsidie van de regering te krijgen, maar dat is tot op heden niet gelukt. Ze is afhankelijk van giften! De ene groep kinderen zingt voor ons, de andere groep laat het Engelse alfabet horen. Welk woord hoort bij welke letter... en dat in koor. Al die blije gezichtjes... heel aandoenlijk.
Na deze indrukken rijden we door en stoppen in een andere wijk en bezoeken een huis... Een gedeelde keuken en elk gezin een woon- slaapkamer. Hier wonen oma, moeder en kind. De was werd in grote teilen gedaan. Drugs is hier een groot probleem... Tijdens de tour is het stil in de bus, iedereen is ernstig onder de indruk. Je voelt je eigenlijk gewoon schuldig dat wij daar rondkijken. Wat een ongelofelijke armoede.
Ludumo brengt ons naar Waterfront om naar Robben eiland te gaan. Voordat de boot vertrekt hebben we nog net even tijd om een bezoek te brengen aan het toilet in het Robbeneiland museum.. tijd voor een lunch is er niet.
Boven de servicebalie hangt een groot bord: Wamkelekile of wel Welkom. We moeten even wachten voordat we de boot op mogen. Het is ongelofelijk druk... rijen vol wachtende mensen...
Voordat we echt de boot op mogen, worden de tickets twee keer gecontroleerd en een keer gescand en gaan onze tassen door een scan. We mochten door...
Na een half uurtje varen, zetten we voet aan land. Wij krijgen eerst een rondleiding door de gevangenis. De gids heet Mncedise. Hij heeft 5 jaar in deze gevangenis gezeten, van 1977 tot 1982. De reden heeft hij ons niet vertelt... misschien maar goed ook (over het algemeen waren het politieke gevangenen...)
Indrukwekkend hoe het in zo'n gevangenis werkt, de administratie, het luchten, het eten, op matjes slapen (bedden kwamen in de jaren 70), alle in- en uitgaande post werd gecensureerd, brief mocht maar een bepaald aantal regels hebben, bezoek eerst 1x per jaar, later 1x per maand en ze moesten werken. En deed je goed best kreeg je als beloning koffie en deed je nog beter je best dan mocht je een groep hoger (er waren 4 groepen A tm D). Groep A had je de meeste privacy, beter eten, vaker je familie mogen zien etc...
Dan zien we uiteraard de cel van Nelson Mandela. Hij heeft 27 jaar in de gevangenis gezeten, waarvan 17 jaar in een heel kleine cel (2x3 meter). Een cel met een heel klein bankje, een pispotje, een matje als bed en een raampje met tralies wat open kon zodat buitenlucht naar binnen kon. Op zijn matje lag een bloem waarschijnlijk omdat het gisteren zijn 100e verjaardag zou zijn.
Nadat we de gevangenis gezien hebben doen we een bustour over het eiland. We zien hier de Jackass pinguïn, de steengroeve. Hier moesten de gevangenen leien uit het zand hakken. Van deze leien is de bestrating gemaakt. Tijdens een reünie van ex-gedetineerden in de steengroeve heeft Nelson Mandela een steen gepakt en die op de grond gelegd. Alle anderen volgden zijn voorbeeld en die hoop stenen staat symbool voor de multiculturele samenleving die Zuid Afrika (regenboognatie) is. Dit omdat elke steen een andere vorm en kleur heeft.
We varen weer terug naar Kaapstad en hebben een uur de tijd om even bij te komen onder het genot van een kopje koffie. Ludumo haalt ons weer op en brengt ons weer veilig thuis. Wat een enorm indrukwekkende dag. Je beseft je erg goed dat wij het in Nederland wel heel erg goed hebben en dat de apartheid in Zuid Afrika heel veel schade heeft aangericht.
Het diner nuttigen we met een kleiner clubje bij Arnolds. Heel gezellig en heel erg lekker.
Heel moe en zeer voldaan gaan we slapen. Wat een dag!
Nadat we de laatste dingen hebben opgeruimd, schoongemaakt en afscheid van de buurvrouw hebben genomen, pakken we de trein via Utrecht naar Schiphol.
Bij aankomst op schiphol kunnen we gelijk inchecken. Die tassen zijn we lekker kwijt. Het door de douane gaan verloopt heel soepel. Binnen no-time staan we aan de andere kant, wel wordt mijn tas er weer uitgepikt om een extra check te ondergaan. Waarom..? Geen idee..! Daarna moeten we wel enige tijd wachten... maar we kunnen heel gezellig mensen kijken.
Het vliegtuig vertrekt met 3 kwartier vertraging naar Dubai. Maar de vlucht in de A380 (een dubbeldekker) verloopt soepel, al zitten we er 7 uur in. We lezen, gamen en dutten. Middernacht landen we op Dubai.
Woensdag 19 juli – dag 2 – Vliegen en Tafelberg Table Mountain
In Dubai moeten we ook nog zo'n 4 uur wachten. De koffie bij Starbucks smaakt heerlijk. En ook hier is veel te zien. Het vliegveld ligt en staat vol met mensen, veel arabieren met witte jurken en tulbanden.
De vlucht naar Cape Town vertrekt ook 3 kwartier later en wel om 4.30 uur, de reden... die weten we niet. Dit vliegtuig is helaas wat minder fraai, we hebben minder ruimte! Gelukkig brengen we een groot deel van de vlucht 'slapend' door. Deze vlucht duurt zo'n 8 uur...
Op het vliegveld staat Cardi (reisleidster van Koning Aap) ons op te wachten. De groep bestaat uit 15 mensen. We gaan naar het Lady Hamilton Hotel. Na een korte uitleg wat we de komende 3 dagen kunnen ondernemen, besluiten we om 's middags gelijk de tafelberg op te gaan. Het weer is namelijk prachtig.
Met z'n 9-en gaan we in twee taxi's naar de tafelberg en gaan met de kabelbaan omhoog en weer naar beneden. Om te gaan lopen kost zo'n 2,5 uur... het is vakantie, maar daar hebben we geen tijd voor. Het uitzicht vanaf de tafelberg (1078 meter hoog) is prachtig. Aan de ene kant zien we de 'Leeuw' en andere kant de 'Duivel'. Prachtig! Ook het uitzicht op Cape Town is fantastisch.
Door dezelfde taxichauffeurs (Bruce en Patrick) worden we weer naar het hotel gebracht. Even bijkomen en met die club een restaurantje opzoeken.
We eten heerlijk en zitten ook nog lekker buiten. Bij terugkomst in het hotel blijkt dat we de excursie voor morgen (rondrit Township en Robben Island) zelf even moeten boeken. Nou dat is makkelijker gezegd dan gedaan.... Het lukte gewoon weg niet. Elke keer word ik uit de site gegooid.. en we kregen het niet betaald. Uiteindelijk heeft Koen het bedrag voorgeschoten... De tickets zijn geboekt en door de receptie uitgeprint... Daar drinken we een biertje op... en gaan we lekker slapen...
Groepssamenstelling:
Guus en Hermien, Koen en Elisa, Hanneke, Lia en Joke, Hetty en Ron, Mike en Hanne, Renske en Marrion en wij.
Donderdag 19 juli – dag 3 – Districts Museum – Township Kaapstad en Robbeneiland
Heerlijk geslapen.... Wat is een bed toch zalig, je benen strekken en op je zij kunnen liggen. We werden van de wekker wakker (om 7.00 uur). Na het ontbijt werden we (11 personen) opgehaald door taxi-bedrijf Hylton Ross, met Ludumo Dwaba als chauffeur. Het busje komt uit Culemborg...
De eerste stop is bij het District Museum over District 6. Op 11-2-1966 heeft het parlement (voornamelijk Nederlanders) bedacht dat district 6 alleen voor blanken moest worden. De blanken noemden deze wijk 'de zonnebloem'. Ook de straatnamen zijn Nederlands, bv de Keizersgracht. Alle 'zwarten' moesten weg.... Heel bizar!! Nelson Mandela werd in 1994 president en heeft de districten opgeheven. Het ontmantelen van deze districten heeft tot 2006 geduurd. In het museum is hier heel veel over te zien en te lezen. Heel indrukwekkend! Om stil van te worden.
Daarna reed Ludumo ons naar Langalibalele een van de town ships... Langs de weg hangen borden waaronder deze: If you drink & drive, you're a killer!
Een town ship... indrukwekkend... en naar om te zien. Wat een contrasten, zo zag je mooie gemetselde huis en zo rijd je door een buurt met modderwegen met gaten en kuilen, links en rechts heel kleine golfplaten woningen, dixies als toilet en heel veel rotzooi op de grond. Eén grote afvalberg! En dan nog maar niet te praten over de lucht.... Enorm smerig. We zien oude en heel jonge mensen daar rondlopen... We zien een soort buiten slagerij. Op een tafel zien we schapenkoppen... Getver! Ludumo vertelt dat zij ze 'smileys' noemen, omdat de schapenkoppen daar met een lach op tafel liggen...
Dan stoppen we bij een huis dat omgebouwd is tot schooltje. We gaan naar binnen, krijgen van bijna alle kinderen een high five en de juf vertelt het ontstaan van deze school. Hier krijgen 64 kinderen in verschillende groepen, leeftijd tussen 3 en 5. les. Deze kindertjes zijn van tienermoeders. De tienermoeders kunnen naar een andere school en hun kinderen leren hier lezen en schrijven en engels. Thuis spreken ze en een Afrikaans dialect. Er hing een poster met afbeeldingen van gemoedstoestanden. Vooral na het weekend geven kinderen een niet zo'n blij gezichtje aan, omdat ze hun papa en/of mama bijna zien, of ze zijn aan de drank... De juf is al jaren bezig om subsidie van de regering te krijgen, maar dat is tot op heden niet gelukt. Ze is afhankelijk van giften! De ene groep kinderen zingt voor ons, de andere groep laat het Engelse alfabet horen. Welk woord hoort bij welke letter... en dat in koor. Al die blije gezichtjes... heel aandoenlijk.
Na deze indrukken rijden we door en stoppen in een andere wijk en bezoeken een huis... Een gedeelde keuken en elk gezin een woon- slaapkamer. Hier wonen oma, moeder en kind. De was werd in grote teilen gedaan. Drugs is hier een groot probleem... Tijdens de tour is het stil in de bus, iedereen is ernstig onder de indruk. Je voelt je eigenlijk gewoon schuldig dat wij daar rondkijken. Wat een ongelofelijke armoede.
Ludumo brengt ons naar Waterfront om naar Robben eiland te gaan. Voordat de boot vertrekt hebben we nog net even tijd om een bezoek te brengen aan het toilet in het Robbeneiland museum.. tijd voor een lunch is er niet.
Boven de servicebalie hangt een groot bord: Wamkelekile of wel Welkom. We moeten even wachten voordat we de boot op mogen. Het is ongelofelijk druk... rijen vol wachtende mensen...
Voordat we echt de boot op mogen, worden de tickets twee keer gecontroleerd en een keer gescand en gaan onze tassen door een scan. We mochten door...
Na een half uurtje varen, zetten we voet aan land. Wij krijgen eerst een rondleiding door de gevangenis. De gids heet Mncedise. Hij heeft 5 jaar in deze gevangenis gezeten, van 1977 tot 1982. De reden heeft hij ons niet vertelt... misschien maar goed ook (over het algemeen waren het politieke gevangenen...)
Indrukwekkend hoe het in zo'n gevangenis werkt, de administratie, het luchten, het eten, op matjes slapen (bedden kwamen in de jaren 70), alle in- en uitgaande post werd gecensureerd, brief mocht maar een bepaald aantal regels hebben, bezoek eerst 1x per jaar, later 1x per maand en ze moesten werken. En deed je goed best kreeg je als beloning koffie en deed je nog beter je best dan mocht je een groep hoger (er waren 4 groepen A tm D). Groep A had je de meeste privacy, beter eten, vaker je familie mogen zien etc...
Dan zien we uiteraard de cel van Nelson Mandela. Hij heeft 27 jaar in de gevangenis gezeten, waarvan 17 jaar in een heel kleine cel (2x3 meter). Een cel met een heel klein bankje, een pispotje, een matje als bed en een raampje met tralies wat open kon zodat buitenlucht naar binnen kon. Op zijn matje lag een bloem waarschijnlijk omdat het gisteren zijn 100e verjaardag zou zijn.
Nadat we de gevangenis gezien hebben doen we een bustour over het eiland. We zien hier de Jackass pinguïn, de steengroeve. Hier moesten de gevangenen leien uit het zand hakken. Van deze leien is de bestrating gemaakt. Tijdens een reünie van ex-gedetineerden in de steengroeve heeft Nelson Mandela een steen gepakt en die op de grond gelegd. Alle anderen volgden zijn voorbeeld en die hoop stenen staat symbool voor de multiculturele samenleving die Zuid Afrika (regenboognatie) is. Dit omdat elke steen een andere vorm en kleur heeft.
We varen weer terug naar Kaapstad en hebben een uur de tijd om even bij te komen onder het genot van een kopje koffie. Ludumo haalt ons weer op en brengt ons weer veilig thuis. Wat een enorm indrukwekkende dag. Je beseft je erg goed dat wij het in Nederland wel heel erg goed hebben en dat de apartheid in Zuid Afrika heel veel schade heeft aangericht.
Het diner nuttigen we met een kleiner clubje bij Arnolds. Heel gezellig en heel erg lekker.
Heel moe en zeer voldaan gaan we slapen. Wat een dag!
-
21 Juli 2018 - 12:32
Willeke:
Wat een verhaal! 100 jaar na de geboortedag van Mandela in zijn gevangenis staan.! -
21 Juli 2018 - 14:19
Erna Veening:
Wat een prachtig verhaal,zo leuk om te lezen.
Een hele fijne tijd daar maak maar mooie kiekjes.
Hart groeten van ons uit Noordwolde. -
21 Juli 2018 - 15:44
Gertruud:
Zo, wat een ervaringen al in een paar dagen! Heb het hele verhaal aan ma voorgelezen!
Fijne tijd verder.
Groetjes -
21 Juli 2018 - 18:39
Joop En Maartje:
Wat een bekend verhaal!
Wij waren ook onder de indruk!
Met name het Robbe eiland!
Van uit Oostenrijk groetjes Joop en Maartje -
22 Juli 2018 - 09:05
Henneke:
Wat een prachtige trip heb je gemaakt door de township van Kaapstad.
Blijf alle dagen zo genieten.Veel plezier met de hele groep. -
22 Juli 2018 - 10:09
Annegreet:
Hai hai,
Wat ern mooi enerverend begin van jullie vakantie zeg.
Geniet er van.
Groetjes uit Harmelen -
22 Juli 2018 - 10:07
Annegreet:
Hai hai,
Wat ern mooi enerverend begin van jullie vakantie zeg.
Geniet er van.
Groetjes uit Harmelen -
22 Juli 2018 - 11:33
Marry Van Dijk:
Het klinkt goed hoor.... lekker genieten van jullie belevenissen.
Groetjes uit Woerden van
Piet en Marry
-
22 Juli 2018 - 17:33
Ine:
Wat mooi om jullie verslag te lezen. Zoveel herinneringen komen boven van onze reis afgelopen december. Jullie hebben veel dezelfde dingen gedaan. Grappig dat het busje uit Culemborg kwam....:-)!
Geniet van de volgende dagen!
Groetjes,
Ine -
22 Juli 2018 - 19:29
Gea:
Tjonge, inderdaad al indrukwekkende ervaringen!
Wij genieten hier van het mooie weer, andijviestamp en courgettesoep, en vandaag ook nog boontjes gehaald en gezwommen in Oukoop! Jullie tuin wordt heerlijk verwend met een sproeibeurt, maar niet door ons ;-)!
groetjes,
Marc, Gea, Anniek en Pieter -
23 Juli 2018 - 08:47
Anita:
Hoi Peter en Marleen,
Geen last van verveling zo te lezen en al veel moois gezien en beleefd. Ook mooi om te lezen dat jullie een gezellige groep hebben. Blijf lekker genieten!
lieve groet,
Anita -
23 Juli 2018 - 16:09
Christa:
Indrukwekkende start van jullie vakantie. Bijzonder en bevoorrecht dat jullie dit kunnen en mogen meemaken. -
23 Juli 2018 - 20:08
Fred En Des:
Jeetje,wat een ervaringen alweer in een paar dagen. Benieuwd wat er nog meer komen gaat??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
