Himba's en wilde dieren spotten - Big 4 gezien

Zondag 29 juli – dag 13 – Bezoek aan Himba en Ethosia

Vandaag zit ik met Hanneke voor in de truck ofwel we zitten business class. Prachtig uitzicht. We starten met een bezoek aan een Himba dorp. Het schooltje gebouwd van takken, klei en kudumest, ziet er heel functioneel uit. Drie flessen met water in het dak functioneert als licht. De mannen bouwen de constructie en de vrouwen smeren het aan met klei en kudumest. In het schooltje wordt aan 26 kinderen les gegeven. We lopen rond in het dorp, het is een kraal van hutjes, met rieten daken, loslopende kippen en sommige hutjes hebben een zonnepaneel. Er wordt gekookt op hout, er lopen veel kinderen rond, ze spelen wat en eten rijst. Op één man na, zien we allemaal vrouwen. De mannen lopen ergens achter de geiten aan. De Himba's is een bijzonder fraai volk, zowel in uiterlijk als leefwijze. Opmerkelijk is de roodbruine kleur (ochre) van de huid, het haar en de kleding (vaak alleen een geitenleren rok). De rode kleur wordt verkregen doordat ze zich insmeren met een mengsel van rode aarde, kruiden, boomschors en vet als bescherming tegen het woestijn klimaat. Ze wassen zich niet... Dat verklaart dat hun lichaamsgeur niet lekker ruikt... Mannen, vrouwen en kinderen dragen kettingen, arm-, heup-, en enkelbanden die gemaakt zijn van schelpen en ijzeren kralen.
Als de kinderen 7 jaar zijn, worden de 4 ondertanden uit hun mond geslagen. Dit omdat ze dan echt een Himba zijn en niet verward worden met de Herero. De tweede reden is dat ze dan de Himba taal beter kunnen spreken. De meisjes dragen tot hun 15e twee staarten naar voren, daarna gaan de staarten naar achteren en mogen ze trouwen.... Blij dat ik een Nederlandse ben...
Om contact te maken met de Himba's begroeten wij ze op Namibische wijze: we geven ze een hand en zeggen 'Moro' (hallo), pakken vervolgens de duim vast en zeggen 'Perivi' (hoe gaat het) en geven tenslotte nog een hand en zeggen 'Hara nowe' (het gaat je goed). De mensen zijn erg gastvrij en opgeruimd, kinderen rennen rond en spelen. Peter voetbalt met een paar van die kinderen, zij vonden het geweldig. De high five en de box is ook hier in trek.
Een aantal Himba's zitten in een kring om hun spulletjes te verkopen. We zien ook hoe een kleine jonge man, kaal geschoren wordt door zijn moeder, dit hoort bij de cultuur. We voelen ons enigszins schuldig dat wij hier zo rondlopen... het gevoel van apen kijken. We bedanken ze hartelijk en stappen weer in de truck.
Dan gaan we weer verder richting Ethosia. Onderweg zien we opnieuw Baboons, Wild zwijn die we vanaf nu Pumba noemen en veel termietenheuvels en dit keer rijden we gelukkig weer op een asfaltweg. Iets minder gehobbel... In Outjo doen we nog wat boodschappen, want de komende 3 nachten blijven we in Ethosia National Park en daar is geen winkel.
Bij aankomst in Ethosia zien we al heel snel een koppel zebra's en springbokken. En bij een giraf, struisvogels, gemsbok en een pumba. Hoe weten de beesten nu waar die waterplaats is? De gnoe (een soort buffel) ruikt vanaf 7 kilometer het water, de andere beesten volgen hen. Bij een volgende waterplaats zien we springbokken water drinken. Een prachtig gezicht. Even later komt er een hele rij zebra's (zo'n 60) water drinken. Het heeft veel weg van koeien die op weg zijn naar de stal om gemolken te worden. We vervolgen de route naar ons huisje in Halali (nog 75 km), hier blijven we 3 nachten. Onderweg zien we een leeuwin, die de springbokken wegjaagt. Heel relaxed loopt mevrouw leeuwin haar route. Adembenemend! Ook zien we neushoorns, kudde olifanten en gnoes. Een hele kudde zebra's steekt de weg over, één van de zebra's speelt voor 'klaar-over' en blijft midden op de weg staan. De 'klaar-over' kijkt naar de truck en zodra de laatste zebra over steekt, gaat hij ook van de weg. Heel grappig. Ntendo moet heel hard doorrijden, want als we niet voor zonsondergang binnen de poort zijn, moet er 2000 Namibische dollars gedokt worden... De tijd dringt, maar toch stoppen we nogmaals voor een paar neushoorns en voor een zebra-cobra (slang). Met piepende banden rijden we de precies op tijd de poort binnen. Het is gelukt! Wat een dag! Wat hebben wij veel gezien vandaag! Fantastisch! Ongelofelijk veel soorten dieren, heel bijzonder. Na het buffet (Kudu vlees is erg lekker), lopen we nog even naar de waterplaats vlakbij ons huis. Hier is het stil qua dieren, maar niet qua mensen. We wachten even, proeven de bijzondere sfeer, maar besluiten toch vrij snel naar ons huis te gaan. Het is weer mooi geweest voor vandaag. Morgen weer een dag. Bij het teruglopen naar ons huis zien we de ratel, ook wel honingdas genoemd. Een heel raar en eng beest, die ook nog de neiging heeft om te gaan bijten... Het heeft iets weg van een kruimeldief... Niet dat een kruimeldief eng is en kan bijten, maar toch. We hebben trouwens een prachtig huis, Leopard genaamd. Groot hemelbed, riante badkamer met twee douches, een lounge stoel, koelkast en airco. Het kan niet mooier.

Maandag 30 juli – dag 14 – Hele dag in Ethosia – Olifantenbaderdag

Zodra de poort van het park weer open gaat, staan wij klaar om op safari te gaan. Ntendo rijdt ons vandaag rond in de hoop dat wij weer veel dieren gaan spotten.
Ethosia betekent 'Grote Witte Plaats van Droog Water'. Een naam die zich ontleent aan de enorme zoutpannen die het landschap domineren. Zover al het oog reikt zie je een vlakke zoutwoestijn. Slechts in de regentijd bevat het zoutmeer water. In die tijd vind je duizenden flamingo's die hier hun broedkolonie hebben. Al in 1907 werd dit park uitgeroepen tot Nationaal Park. Het enorme natuurgebied beslaat zo'n 23.000 km.
Wij spotten al heel vroeg een paar neushoorns, struisvogels, impala's, springbokken en gemsbokken. Hoe mooi is dat, we zijn maar even onderweg. Dan treffen we een hele kudde wilde beesten aan (ze lopen gelukkig wel rustig..) en we aanschouwen de nationale vogel van Botswana, de Kori Busterd. Later vliegt een heel grote vogel over onze truck, volgens reisgenoten een arend. Dan zien we een mannetjes leeuw, wel wat ver weg, maar we zien 'm liggen. Even later roep ik: Links olifanten, maar dat blijken toch zebra's te zijn. Tijd voor een nieuwe bril? We rijden door en dan aan de rechterkant een steenbok, ziet er heel klein uit maar is wel volwassen. Om volwassen te zijn hoef je dus niet groot te zijn... De mensen die aan de linkerkant zitten, vliegen naar rechts om de volwassen steenbok ook te zien met eigen ogen. Je moet heel goed kijken (en dat ligt niet aan mijn ogen), want de steenbok heeft dezelfde kleuren als de struik waar hij zich half achter verschuilt. Dan zien we een hele kudde wilde beesten bij een waterplas. Wat zien die beesten er slecht uit, je kunt de ribben tellen. Maar dat schijnt normaal te zijn. Bij een volgende waterplas zien we heel veel olifanten. Groot en klein maar allemaal dik. Wat een pracht gezicht. Ze drinken wat water en ze sproeien zichzelf nat om wat verkoeling te krijgen. Tjonge wat is het warm. Ik kan hier uren naar kijken, zo'n mooi tafereeltje is het.
Later zien we de bleke valk, pumba's, zebra's en opnieuw kudu's, gemsbokken en springbokken.
De lunch nuttigen we in Okaukuejo (daar waar we gisteren ook waren) en gaan opnieuw naar de waterplas. Wat we daar zien is onwerkelijk! We 30 olifanten bij de plas, de meeste staan er naast en een paar gaan het hele lijf afkoelen. Ze spartelen in het rond, gaan koppie onder en komen weer boven. Er is er één die op z'n kont gaat zitten en zijn voorpoten omhoog tilt... Super gaaf om dit te zien. Er komt zelfs nog een heleboel olifanten achter elkaar aan lopen om in bad te gaan. Geweldig. De zebra's die ook in bad willen of wat willen drinken worden door een olifant gewoon weggespoten. Met z'n slurf spuit hij het water naar de zebra's. Het lijkt op: 'dit is mijn bad, ga weg'!
De olifanten in en rondom de waterplas baden, sproeien zich nat, gooien zand over hun buik, rug en poten, spelen in het water! Het is echt fantastisch! Terug naar de truck zien we de kunstjes van de stokstaartjes... ook heel grappig. Rechtop staan en dan ineens wegrennen.
En dan we weer verder... we zien een giraf bij een waterplas staan. Heel parmantig kijkt hij om zich heen. Is de kust veilig genoeg om te gaan drinken... Hij doet een poging, maar daar blijft het bij. Zo gaat het een paar keer, tot hij echt zijn voorbenen spreidt en gaat drinken. Ook dit is een cadeautje om te zien. Dan treffen we de secretarisvogel, deze heeft heel mooie kop. Fel ranje rond de ogen en een geel witte snavel. Prachtig. En dan... dan zien we opnieuw de leeuwin heel relaxed de weg over steken, kijkt wat in het rond en stapt rustig door. Wauw! En bijna weer terug bij onze camping zien we nog een neushoorn, overstekende olifanten, giraffen en een kudu familie. Wat een dag, wat een beesten! Super gaaf. Peter loopt nog even naar de waterplaats op de camping, ik hou het even voor gezien.

Dinsdag 31 juli – dag 15 – Ethosia – Giraffen- en Neushoorndag

Ook vandaag start om 7.30 uur de 'game-drive' ofwel we gaan opnieuw dieren spotten. Vandaag doen we de noordelijke route. Het park is maar liefst bijna 23.000 km2 groot, dus kun je er uren doorheen rijden en dan heb je nog niet alles gezien. Het is duidelijk er zijn heel veel zebra's in het park. Ze zijn schattig om te zien, vooral de strakke bilpartij... Maar ze zijn niet allemaal even vriendelijk als het lijkt. Ik zie namelijk een trappende zebra... Dan de 'flying banana bird' deze heeft een gele snavel, ik denk dat hij daarom deze naam heeft gekregen. En de Southern Yellow Billed Hornbill, deze vogel heeft een oranje-rode circel om zijn ogen en ook een gele snavel. Heel gaaf!
Na een klein stukje hobbelen over een zandpad zien we weer een paar neushoorns: je moet goed kijken, want ze hebben bijna dezelfde kleur als de struiken waar ze tussen doorlopen. Het hartebeest, die hebben we nog niet gezien. Indrukwekkend, zeker als je hoort dat hij 70 km per uur kan lopen. Daar moet je dus geen ruzie mee krijgen, maar dat zijn we ook niet van plan, dus dat komt helemaal goed.
Bij de volgende waterplas gaan we op zoek naar de cheeta, maar helaas die is even boodschappen doen. Wel zien we opnieuw twee zwarte neushoorns. Zwarte neushoorns zijn agressief, dus ook daar maar een beetje bij uit de buurt blijven. Na een eindje treffen we opnieuw olifanten, struisvogels (de zwarte zijn mannetjes, de grijze zijn vrouwtjes) en jakhalzen. Dan stopt Ntando ineens, we kijken naar links en zien op 2 meter afstand een prachtige giraf. Ik schrok me rot. Een giraf kan 5 meter lang worden en zijn tong 45 cm lang. Als hij zijn tong uitsteekt komt deze bijna tot aan de truck. In Namutoni gaan we lunchen. Terwijl Cardi en Ntando de lunch voorbereiden hebben wij een uur de tijd om naar het fort te gaan. We gaan de toren in en hebben een wijds uitzicht, het is warm dus we zoeken snel de schaduw op. We zien hier heel veel mangoeste, deze beestjes hebben de neus van een muis/rat. Het zijn kleine roofdieren, 50 cm waarvan 1/3 in beslag wordt genomen door de staart. Nadat wij klaar zijn met lunchen komen er wel 30 mangoestes de kruimels opeten. Ze lopen zo tussen de stoelen en tussen je voeten door. Dan komen we bij de boom waar meestal een luipaard te vinden is, maar helaas, deze keer is hij er niet. Wel zien we een paar heel grote botten liggen... Het luipaard heeft zijn prooi opgepeuzeld en ergens anders een plekje gevonden om 'uit te buiken'. Dan zien we impala's, een kudu heel dichtbij, gieren door de lucht vliegen en een paar olifanten die een 'algenbad' nemen. Ze gooien met water, ze spetteren en gooien daarna zand over hun lijf. Zijn ze net schoon maken ze zichzelf weer vies. Het blijft een feestje om naar te kijken. Het is trouwens wel opmerkelijk dat ze in dit algenbad gaan, want olifanten badderen liever in schoon water. Ze zullen het wel warm gehad hebben. Een paar kilometer verderop zijn we getuige van een springende steenbok en olifanten die de weg oversteken. We rijden over een onwijs grote zoutvlakte, onwijs gaaf om te zien. We mogen even uitstappen. Naar welke kant je ook kijkt, je ziet overal zout, al heeft het wel een beetje een groene kleur. De zoutvlakte is zo'n 5000 km2 groot en beslaat 1/5 deel van het park.
Daarna zien we nog een kudde gnoes/wilde beesten. Ze liggen of lopen ze heel rustig en sommige kijken je aan. Ik moet wel aan de film 'de Lion King' denken en vooral aan het moment dat honderden wilde beesten van de rotsen het dal in rennen... Dan rijden we naar een waterplaats omdat daar in de buurt een leeuw zou zitten. De leeuw is een zoekplaatje geworden dat vandaag helaas niet wordt opgelost. Maar wel zien we van heel dichtbij hoe een zwarte neushoorn water komt drinken. Prachtig! Dan is het weer tijd om naar huis te gaan, want ook vandaag moeten we voor zonsondergang binnen de poort zijn. Ondanks dat we nog stoppen voor een paar vossen en een rennende dik-dik redden we het weer precies. Helaas zijn we net te laat bij de waterplaats op de camping voor een mooie zonsondergang. Wel zien we opnieuw een neushoorn die water komt drinken. Na het eten gaan we nog een keer naar de waterplaats, nu zien we alleen een jakhals. Maar we mopperen niet, het dieren spotten was fantastisch en wat hebben we veel gezien! Het is echt geweldig! Moe maar zeer voldaan gaan we slapen.

Woensdag 1 augustus – dag 16 – Ethosia Luipaard, Jachtluipaard en reis naar N'Kwazi lodge

Vandaag de laatste nacht in Halali doorgebracht. We beginnen de dag in Ethosia met een prachtige rode zon en al heel snel treffen we vlak aan de weg een luipaard aan. Wauw... hij zit statig om zich heen te kijken op zoek naar zijn prooi. Wij zien een springbok... zou hij... Hij neemt de sluiphouding aan, kijkt naar links, kijkt naar rechts, kijkt mij recht in de ogen aan... zou hij... Dit duurt zo'n 15 minuten... Hij gaat weer rechtop zitten en kijkt weer naar links en naar rechts en kijkt mij weer in de ogen.... Helaas een hunt gaan we niet meemaken. Weet niet of ik dat echt erg vindt.
De Big 4 hebben we nu gezien. De buffel die we nog missen komt niet in Ethosia voor. Wellicht zien we die in Chobe NP. De truck gaat weer verder en al heel snel zien we een heel oude olifant heel dicht langs de weg. Zo groot, zo grijs, zo rimpelig, zo gaaf! Dan zien we ook de impala's, gemsbokken, steenbokken, springbokken, zebra's, gnoes en giraffen. Het blijft heel bijzonder om dit allemaal te zien. En dan, net voordat we het park weer uit gaan zien we een jachtluipaard. Wauw, wat geweldig. Ook dit nog! Het is wat ver weg, maar we zien 'm zitten, lopen en kijken. En waar kijkt hij naar? Wij volgen zijn blikveld en wat schets onze verbazing... we zien nog 3 koppies boven het gras uitsteken. De welpen lopen langzaam en behoedzaam naar moeder toe! Geweldig! Zo fascinerend. Na deze ontmoeting zeggen we dag tegen Ethosia. We gaan nu richting Rundu en gelukkig is dit nu een weg met asfalt. Onderweg zien we veel hutjes met rieten daken, mensen onder grote bomen zitten, spelende kinderen, veel scholen, town ships, kudde rennende geiten, koeien met grote hoorns, dames met grote teilen op het hoofd, twee ossen trekken een kar met spullen en kinderen, kraampje met terracotta potten, vrouwen in Afrikaanse kleurrijke jurken, veld met kolen, veel auto kerkhoven, was die gedroogd wordt op de palen van een hek. In Rundu wordt een truckband vervangen. Gisteren heeft Ntando een band moeten vervangen. Er zat een heel grote scheur in. Nu is er weer een nieuwe reserveband in de truck aanwezig, door 4 mannen in de truck getild, zo groot en zwaar is zo'n band. We rijden steeds meer de bush-bush in... waar komen we nu uit. Het is een pracht locatie. We zitten aan de Okavango rivier, deze is maar liefst 1500 km lang, in een privé huis. Want de gewone hutjes zijn op. Heel riant! Guus en Hermien zijn onze buren. We drinken dan ook gezellig op het terras een borreltje. Aan de overkant ligt Angola. We genieten van het uitzicht en een prachtige zonsondergang. Naast ons huisje staat een boom met veel heel grote en zware vruchten. Bij navraag blijkt het een 'worstenboom' te zijn. De inhoud van de vruchten worden oa gebruikt om medicijnen tegen kanker te maken.
Na het diner buffet komt een delegatie uit het dorp voor ons zingen en dansen rond een kampvuur. Het is een mooi gezicht! De dag is weer voorbij gevlogen, het is hier een uur later, dus tijd om ons mandje in te gaan.

Het uploaden van foto's lukt niet echt. Hoop dat de verbinding een keer sterk genoeg is. Maar bij het lezen van de verhalen heb je vast al een beeld gevormd...