WhaleSharkes, Turquoise Bay en mevr Emu
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen en Peter
10 September 2016 | Australië, Monkey Mia
Zwemmen in Ningaloo Reef met Whale Sharks
Woensdag 7 september 2016
We worden wakker van de wekker, tenminste dat dachten we. Peter zegt: 'Het is nog veel te donker, het kan nog geen 6.30 uur zijn'. Dus ik pak mijn bril en kijk eens goed. Blijkt mijn telefoon te rinkelen en het is 3.30 uur... In het scherm zie ik dat mijn ouders mij bellen. Zo ver weg en zo duidelijk klinkt mijn ma aan de telefoon. Oh sorry... zegt ma, ga maar lekker slapen en ze wil de verbinding weer verbreken. Ik zeg: 'ma, het geeft niets, ik ben nu toch wakker en ik vind het heel erg fijn om je weer even te horen en te horen dat alles oké gaat in Werkhoven. Ma vertelt dat Ome Joop kwam vragen of ze al wat van Peter en mij gehoord hadden, waarop mij pa zegt: 'je kan haar wel bellen, het is midden op de dag'... mijn pa vergist zich niet zo snel maar deze keer wel.... Het is hier 6 uur later en geen 6 uur vroeger. Maar ach, wat maakt het uit. Beide partijen vinden het fijn elkaar weer gesproken te hebben. We praten nog wat en nemen dan afscheid. Met een glimlach gaan wij weer slapen.
Dan gaat om 6.30 uur echt de wekker. Het is trouwens ook een ander melodietje. Vandaag gaan we snorkelen in het Ningaloo Reef. Tijdens het snorkelen gaan we zwemmen met Whales Sharks (Walvis haaien). Hoe spannend is dat. Nou ik kan je zeggen.... ik vind het heel spannend. Peter is wat minder nerveus. We worden opgehaald met een bus en varen dan met een klein bootje naar de grotere boot. Natuurlijk moeten we een formulier tekenen dat je dit op eigen risico gaat doen.... en wie moeten ze bellen als het 'mis' gaat. Ik word nog een beetje nerveuser...
Na een veiligheidspraatje, het juiste wetsuit, flippers en snorkelset (voor mij een bril met +voorzetglazen) gaan we voor de eerste keer het water in. Peter vind een wetsuit niet nodig, hij gaat gewoon in zijn zwembroek.
Ik ga gewapend met een noodle (zo'n aquajoggen buis) en mijn onderwatercamera het water in. Oh, wat is het weer wennen om door zo'n snorkel adem te halen. Concentreren op de ademhaling helpt enorm om vooral rustig te blijven. Het koraal wat we zien is niet zo heel kleurig, maar er zwemmen vissen met allerlei kleuren. Dat maakt het heel bijzonder! Door de +voorzetglazen kan ik in ieder geval goed zien en kan ik zelfs lezen wat de camera aangeeft. Ik zie dat ik foto's maak, dat is in ieder geval fijn. Na een tijdje gaan we er uit, hebben we 'morning tea' en gaan we er weer in. Nu gaan we voor het echie... We gaan nu zwemmen met de Whale Sharks..., wat heel bijzonder is want normaliter gaan deze beesten eind juli naar het zuiden. Ik weet het zeker, ze zijn speciaal voor ons hier gebleven en vertrekken ze gewoon wat later....
Jeetje wat zijn die beesten groot. Ongelofelijk gaaf dat wij in het water liggen, naar beneden kijken (niet te diep, want dan loop je snorkel vol en daar weet Peter alles van) en je ziet hem of haar zwemmen.... Dit gebeurt 4 keer en 4 keer is het raak! Wat een belevenis! Zwemmen met een walvishaai...! In dierentuin Blijdorp vind ik dat beest ontzettend groot en spannend. En vandaag zwem ik er naast...! Tussen de zwemmomenten in genieten we ook nog van het zonnetje, het uitzicht op het prachtige blauwe water, een smakelijke lunch en het terugkijken van de foto's. Eén van de organisatiedames maakt ook foto's van ons en van de onderwaterwereld. Morgen gaan we bekijken welke we mee naar huis willen nemen. Met trots ontvangen wij het certificaat dat wij succesvol gezwommen hebben met de grootste vis in de oceaan, de Whale Shark.
Eind van de middag zijn we weer terug op de camping en genieten onder het genot van een drankje nog na van wat ons allemaal is overkomen vandaag. En van het feit dat wij dit toch maar gedurfd hebben.
Cape Range NP – Turquoise Bay en Yardie Creek
Donderdag 8 september 2016
We worden wakker van de wind. Die waait vanmorgen erg hard, zo hard dat de waslijn vastgebonden aan de camper en aan een boom niet is blijven hangen ,waardoor een deel van de was op de grond ligt. Gelukkig is de was wel droog. Na het ontbijt gaan we naar Whaleshark and Dive om de foto's van gisteren te bewonderen. Fantastisch die foto's van de Whaleshark, zo groot en zo dichtbij! Super gaaf. We krijgen alle foto's op dvd mee naar huis.
Daarna gaat onze route naar Cape Range NP. Een NP-pas hebben we al gekocht toen we de camper ophaalde. Dus mogen we zo doorrijden. In dit park ligt oaTurquoise Bay. Hier hebben we veel over gehoord en gezien. Dat prachtige turquoise gekleurde water willen we toch wel met eigen ogen zien. Het doel is eigenlijk om daar te gaan snorkelen. Hier kun je het water inlopen en gelijk zie je koraal en vissen. Maar snorkelen met zo'n harde wind is niet leuk. We wandelen langs de baai en genieten van het prachtige uitzicht. Al die kleuren, het is te mooi om waar te zijn. En zo rustig... er is bijna niemand. En de folders en de naam Turquoise Bay.... zie liegen niet! Het is een bijzonder fraai gezicht.
Vervolgens rijden we de weg helemaal uit, tot je met de gewone auto niet verder kunt. Om verder te rijden moet je een 4WD auto hebben en die hebben we niet. Ook hier wandelen we door de duinen naar het strand en gaan een kijkje verderop nemen. We zien mangrove en een kaketoe die gek wordt van zichzelf omdat hij zich steeds in een spiegel van een auto ziet. Dit horen van de man die een rondleiding, per boot, door de Yardie Creek geeft. Er zijn plekken beschikbaar dus wij gaan mee. Een leuk tochtje van een uur, we zien verschillende vogels, rock walliby's en prachtige rotspartijen. De wind is inmiddels erg verminderd en de zonnestralen voelen erg warm aan. We doen de Yardie Nature Walk, een leuke, korte, warme route. Bij Sandy Bay parkeren we onze camper en gaan even afkoelen in de baai. Ook hier is het water ontzettend blauw, groen, turquoise en heel erg helder. Na de afkoelingsperiode rijden we weer terug naar de camping en zien onderweg een Walliby oversteken en eentje poseert voor ons langs de kant van de weg. We zien veel waarschuwingsborden dat we uit moeten kijken voor overstekende Walliby's of Emu's, en nu zien we eindelijk een levende walliby, want doden liggen er genoeg langs de kant. Enne zo'n Emoe... helaas die zien we niet.
Maar dat we geen Emu zien is voor korte duur. Terug op de camping loop ik naar de douche, ga het hoekje om, nee niet echt het hoekje om natuurlijk, krijg ik de schrik van mijn leven, mijn hart maakt een sprongetje. Ik sta namelijk oog in oog met een Emoe. Snel terug naar de camper om mijn camera te halen.... Dat beest loopt de gehele camping over, maar zodra zij een hond hoort blaffen gaat ze er als een speer, rennend vandoor. Wij volgen haar even, tot ze recht op ons afkomt... toch maar even een sprintje de andere kant op! Eind goed al goed, een Emoe hebben we nu ook gezien.
Mevrouw Emu – Coral Bay
Vrijdag 9 september 2016
kmstand 176719-176868
Zitten we buiten te ontbijten komt mevrouw Emu op visite. Zo heel dichtbij maakt het wel een beetje griezelig. We proberen haar af te leiden en gooien onze charmes in de strijd.... Maar met die charmes zit het niet zo goed. Ze komt nog dichterbij. Wij verlaten onze stoel en mevrouw Emu geniet zichtbaar smakelijk van de cornflakes. Ze pikt het gewoon van het bord.... Peter gooit een stukje brood voor haar de andere kant op. Zij loopt er naar toe, maar de meeuw is iets sneller. Nadat wij alle etenswaren van de tafel verwijderd hebben, gaat mevrouw Emu er ook vandoor. De kuifduif die even later op bezoek komt heeft pech, want al het eetbare is opgepeuzeld door mevrouw Emu.
Onderweg naar Coral Bay zien we ineens heel veel schapen, deze lopen ook gewoon in de berm langs de 'snelweg', geen omheining, geen afrastering en geen hek. Ze kunnen net als de walliby's zo de weg op. Hopen dat ze eerst goed naar rechts en links kijken voordat ze oversteken...
In Coral Bay boeken we een nacht op de eerste de beste camping. Omdat we te vroeg zijn, dat betekent voor uitcheck-tijd, gaan we eerst maar eens een lekker bakkie koffie drinken en dat koffie drinken doen we bij de bakker. Want bij de bakker bakken ze lekkere broodjes en zetten ze heerlijke koffie. Weer terug bij de camper genieten we even van het zonnetje, ik van mijn leesboek en Peter van zijn sudoku. Na de lunch huren we een snorkelset en lopen we naar het strand. Hier hoef je niet eerst een eindje te gaan varen voordat je koraal ziet en vissen ziet zwemmen. Dus de flippers aan, snorkelset op (ook hier hebben ze gelukkig +voorzetglazen) en het water in.... We ervaren dat lopen met die flippers in het water ook een uitdaging is.... Zeker met de wind die zich ook vandaag van zijn verkeerde kant laat zien. Maar opgeven is geen optie: achteruit lopend verlaten we de zandgrond tot we geen bodem meer onder de voeten voelen. We gaan liggen en steken het hoofd weer onder water en de duikbril loopt vol. Iets zit er niet goed.... Legen de bril, trekken de band wat harder aan en gaan weer met het hoofd onder water. Nu gaat het goed en we zien weer koraal en vissen, al is het niet zo heel helder en zo mooi als het snorkelen tijdens de 'Whalesharks dag'. De zon verschuilt zich regelmatig en langdurig achter de wolken waardoor het een beetje aan de frisse kant is. We gaan het water uit en lopen terug naar de camping.
We zijn net onderweg worden we aangesproken door een man die ons vertelt dat hier straks de vissen gevoerd gaan worden. Vissen voeren...., daar wachten we op. En ja hoor, op een gegeven moment zien we heel veel mensen het water in lopen. Wij zijn er natuurlijk ook als de kippen bij. Een dame vertelt wat, geeft ons wat vissenvoer, wat overigens op kleine Walliby keutels lijkt' en gooien de keutels één voor één in het water. De vissen zijn er ook als de kippen bij. Wat een grappig gezicht. Ze zwemmen met velen tegelijk tussen je benen door. Die huid van schubben voelt heel raar aan als ze je benen raken. Het is wel een heel grappig gezicht al die vissen zo dicht langs je heen te zien zwemmen.
Woensdag 7 september 2016
We worden wakker van de wekker, tenminste dat dachten we. Peter zegt: 'Het is nog veel te donker, het kan nog geen 6.30 uur zijn'. Dus ik pak mijn bril en kijk eens goed. Blijkt mijn telefoon te rinkelen en het is 3.30 uur... In het scherm zie ik dat mijn ouders mij bellen. Zo ver weg en zo duidelijk klinkt mijn ma aan de telefoon. Oh sorry... zegt ma, ga maar lekker slapen en ze wil de verbinding weer verbreken. Ik zeg: 'ma, het geeft niets, ik ben nu toch wakker en ik vind het heel erg fijn om je weer even te horen en te horen dat alles oké gaat in Werkhoven. Ma vertelt dat Ome Joop kwam vragen of ze al wat van Peter en mij gehoord hadden, waarop mij pa zegt: 'je kan haar wel bellen, het is midden op de dag'... mijn pa vergist zich niet zo snel maar deze keer wel.... Het is hier 6 uur later en geen 6 uur vroeger. Maar ach, wat maakt het uit. Beide partijen vinden het fijn elkaar weer gesproken te hebben. We praten nog wat en nemen dan afscheid. Met een glimlach gaan wij weer slapen.
Dan gaat om 6.30 uur echt de wekker. Het is trouwens ook een ander melodietje. Vandaag gaan we snorkelen in het Ningaloo Reef. Tijdens het snorkelen gaan we zwemmen met Whales Sharks (Walvis haaien). Hoe spannend is dat. Nou ik kan je zeggen.... ik vind het heel spannend. Peter is wat minder nerveus. We worden opgehaald met een bus en varen dan met een klein bootje naar de grotere boot. Natuurlijk moeten we een formulier tekenen dat je dit op eigen risico gaat doen.... en wie moeten ze bellen als het 'mis' gaat. Ik word nog een beetje nerveuser...
Na een veiligheidspraatje, het juiste wetsuit, flippers en snorkelset (voor mij een bril met +voorzetglazen) gaan we voor de eerste keer het water in. Peter vind een wetsuit niet nodig, hij gaat gewoon in zijn zwembroek.
Ik ga gewapend met een noodle (zo'n aquajoggen buis) en mijn onderwatercamera het water in. Oh, wat is het weer wennen om door zo'n snorkel adem te halen. Concentreren op de ademhaling helpt enorm om vooral rustig te blijven. Het koraal wat we zien is niet zo heel kleurig, maar er zwemmen vissen met allerlei kleuren. Dat maakt het heel bijzonder! Door de +voorzetglazen kan ik in ieder geval goed zien en kan ik zelfs lezen wat de camera aangeeft. Ik zie dat ik foto's maak, dat is in ieder geval fijn. Na een tijdje gaan we er uit, hebben we 'morning tea' en gaan we er weer in. Nu gaan we voor het echie... We gaan nu zwemmen met de Whale Sharks..., wat heel bijzonder is want normaliter gaan deze beesten eind juli naar het zuiden. Ik weet het zeker, ze zijn speciaal voor ons hier gebleven en vertrekken ze gewoon wat later....
Jeetje wat zijn die beesten groot. Ongelofelijk gaaf dat wij in het water liggen, naar beneden kijken (niet te diep, want dan loop je snorkel vol en daar weet Peter alles van) en je ziet hem of haar zwemmen.... Dit gebeurt 4 keer en 4 keer is het raak! Wat een belevenis! Zwemmen met een walvishaai...! In dierentuin Blijdorp vind ik dat beest ontzettend groot en spannend. En vandaag zwem ik er naast...! Tussen de zwemmomenten in genieten we ook nog van het zonnetje, het uitzicht op het prachtige blauwe water, een smakelijke lunch en het terugkijken van de foto's. Eén van de organisatiedames maakt ook foto's van ons en van de onderwaterwereld. Morgen gaan we bekijken welke we mee naar huis willen nemen. Met trots ontvangen wij het certificaat dat wij succesvol gezwommen hebben met de grootste vis in de oceaan, de Whale Shark.
Eind van de middag zijn we weer terug op de camping en genieten onder het genot van een drankje nog na van wat ons allemaal is overkomen vandaag. En van het feit dat wij dit toch maar gedurfd hebben.
Cape Range NP – Turquoise Bay en Yardie Creek
Donderdag 8 september 2016
We worden wakker van de wind. Die waait vanmorgen erg hard, zo hard dat de waslijn vastgebonden aan de camper en aan een boom niet is blijven hangen ,waardoor een deel van de was op de grond ligt. Gelukkig is de was wel droog. Na het ontbijt gaan we naar Whaleshark and Dive om de foto's van gisteren te bewonderen. Fantastisch die foto's van de Whaleshark, zo groot en zo dichtbij! Super gaaf. We krijgen alle foto's op dvd mee naar huis.
Daarna gaat onze route naar Cape Range NP. Een NP-pas hebben we al gekocht toen we de camper ophaalde. Dus mogen we zo doorrijden. In dit park ligt oaTurquoise Bay. Hier hebben we veel over gehoord en gezien. Dat prachtige turquoise gekleurde water willen we toch wel met eigen ogen zien. Het doel is eigenlijk om daar te gaan snorkelen. Hier kun je het water inlopen en gelijk zie je koraal en vissen. Maar snorkelen met zo'n harde wind is niet leuk. We wandelen langs de baai en genieten van het prachtige uitzicht. Al die kleuren, het is te mooi om waar te zijn. En zo rustig... er is bijna niemand. En de folders en de naam Turquoise Bay.... zie liegen niet! Het is een bijzonder fraai gezicht.
Vervolgens rijden we de weg helemaal uit, tot je met de gewone auto niet verder kunt. Om verder te rijden moet je een 4WD auto hebben en die hebben we niet. Ook hier wandelen we door de duinen naar het strand en gaan een kijkje verderop nemen. We zien mangrove en een kaketoe die gek wordt van zichzelf omdat hij zich steeds in een spiegel van een auto ziet. Dit horen van de man die een rondleiding, per boot, door de Yardie Creek geeft. Er zijn plekken beschikbaar dus wij gaan mee. Een leuk tochtje van een uur, we zien verschillende vogels, rock walliby's en prachtige rotspartijen. De wind is inmiddels erg verminderd en de zonnestralen voelen erg warm aan. We doen de Yardie Nature Walk, een leuke, korte, warme route. Bij Sandy Bay parkeren we onze camper en gaan even afkoelen in de baai. Ook hier is het water ontzettend blauw, groen, turquoise en heel erg helder. Na de afkoelingsperiode rijden we weer terug naar de camping en zien onderweg een Walliby oversteken en eentje poseert voor ons langs de kant van de weg. We zien veel waarschuwingsborden dat we uit moeten kijken voor overstekende Walliby's of Emu's, en nu zien we eindelijk een levende walliby, want doden liggen er genoeg langs de kant. Enne zo'n Emoe... helaas die zien we niet.
Maar dat we geen Emu zien is voor korte duur. Terug op de camping loop ik naar de douche, ga het hoekje om, nee niet echt het hoekje om natuurlijk, krijg ik de schrik van mijn leven, mijn hart maakt een sprongetje. Ik sta namelijk oog in oog met een Emoe. Snel terug naar de camper om mijn camera te halen.... Dat beest loopt de gehele camping over, maar zodra zij een hond hoort blaffen gaat ze er als een speer, rennend vandoor. Wij volgen haar even, tot ze recht op ons afkomt... toch maar even een sprintje de andere kant op! Eind goed al goed, een Emoe hebben we nu ook gezien.
Mevrouw Emu – Coral Bay
Vrijdag 9 september 2016
kmstand 176719-176868
Zitten we buiten te ontbijten komt mevrouw Emu op visite. Zo heel dichtbij maakt het wel een beetje griezelig. We proberen haar af te leiden en gooien onze charmes in de strijd.... Maar met die charmes zit het niet zo goed. Ze komt nog dichterbij. Wij verlaten onze stoel en mevrouw Emu geniet zichtbaar smakelijk van de cornflakes. Ze pikt het gewoon van het bord.... Peter gooit een stukje brood voor haar de andere kant op. Zij loopt er naar toe, maar de meeuw is iets sneller. Nadat wij alle etenswaren van de tafel verwijderd hebben, gaat mevrouw Emu er ook vandoor. De kuifduif die even later op bezoek komt heeft pech, want al het eetbare is opgepeuzeld door mevrouw Emu.
Onderweg naar Coral Bay zien we ineens heel veel schapen, deze lopen ook gewoon in de berm langs de 'snelweg', geen omheining, geen afrastering en geen hek. Ze kunnen net als de walliby's zo de weg op. Hopen dat ze eerst goed naar rechts en links kijken voordat ze oversteken...
In Coral Bay boeken we een nacht op de eerste de beste camping. Omdat we te vroeg zijn, dat betekent voor uitcheck-tijd, gaan we eerst maar eens een lekker bakkie koffie drinken en dat koffie drinken doen we bij de bakker. Want bij de bakker bakken ze lekkere broodjes en zetten ze heerlijke koffie. Weer terug bij de camper genieten we even van het zonnetje, ik van mijn leesboek en Peter van zijn sudoku. Na de lunch huren we een snorkelset en lopen we naar het strand. Hier hoef je niet eerst een eindje te gaan varen voordat je koraal ziet en vissen ziet zwemmen. Dus de flippers aan, snorkelset op (ook hier hebben ze gelukkig +voorzetglazen) en het water in.... We ervaren dat lopen met die flippers in het water ook een uitdaging is.... Zeker met de wind die zich ook vandaag van zijn verkeerde kant laat zien. Maar opgeven is geen optie: achteruit lopend verlaten we de zandgrond tot we geen bodem meer onder de voeten voelen. We gaan liggen en steken het hoofd weer onder water en de duikbril loopt vol. Iets zit er niet goed.... Legen de bril, trekken de band wat harder aan en gaan weer met het hoofd onder water. Nu gaat het goed en we zien weer koraal en vissen, al is het niet zo heel helder en zo mooi als het snorkelen tijdens de 'Whalesharks dag'. De zon verschuilt zich regelmatig en langdurig achter de wolken waardoor het een beetje aan de frisse kant is. We gaan het water uit en lopen terug naar de camping.
We zijn net onderweg worden we aangesproken door een man die ons vertelt dat hier straks de vissen gevoerd gaan worden. Vissen voeren...., daar wachten we op. En ja hoor, op een gegeven moment zien we heel veel mensen het water in lopen. Wij zijn er natuurlijk ook als de kippen bij. Een dame vertelt wat, geeft ons wat vissenvoer, wat overigens op kleine Walliby keutels lijkt' en gooien de keutels één voor één in het water. De vissen zijn er ook als de kippen bij. Wat een grappig gezicht. Ze zwemmen met velen tegelijk tussen je benen door. Die huid van schubben voelt heel raar aan als ze je benen raken. Het is wel een heel grappig gezicht al die vissen zo dicht langs je heen te zien zwemmen.
-
10 September 2016 - 11:30
Diederik :
Ik heb weer zitten smullen van jullie verhalen! Ik heb wel een vraag, hoe wist je eigenlijk dat die emu een vrouwtje was? -
10 September 2016 - 11:55
Meriam:
Fet!!!!! Schreeuwt Lucas als ik hem vertel dat jullie tussen de whalesharks zwemmen..."oh....maar die zijn helemaal niet gevaarlijk hoor. Ze hebben geen tanden. Ze nemen hele groot slok water en filteren dan het voedsel naar binnen. Een mens kan niet eens door de slokdarm heen." Wat een geruststelling!
En later oog in oog met de Emu...lucas was door dat dier gebeten, toen we in Avifauna waren. .. Gelukkig hadden jullie de broodjes klaarliggen .
Fantastische verhalen om je vingers bij af te likken! !
Wij zijn onderweg naar jet om in het Delft Hout te gaan lunchen met haar. Volgende week gaat zij op reis....
Lieve groet van ons allemaal! -
10 September 2016 - 15:02
Monique :
Wat een mooie verhalen weer! Zo te lezen maken jullie weer heel wat mee. Wel heel blijven he?! met al die enge dieren om jullie heen;-)
Gaam jullie nou bij terugkomst ook een keer in Reeuwijk snorkelen? Bij mij mag het ook wel hoor maar wel om de beurt -
10 September 2016 - 16:41
Christa:
Wat een avonturen. Stoer hoor zo tussen de walvishaaien. Ik weet niet of ik het gedurfd had. Maar ja, je bent niet helemaal daarheen gevlogen om nee te zeggen, dus top!
-
10 September 2016 - 19:07
Gertruud:
Het is weer leuk om allemaal te lezen!
En dat snorkelen is natuurlijk prachtig, ben benieuwd naar de foto,s!
Geniet nog maar lekker en de groetjes van ons allemaal van Tempelsheem. -
11 September 2016 - 18:29
Marja En Aart:
Ha Peter en Marleen, wat een mooie foto's en wat hebben jullie al veel gedaan en gezien!
Geniet ervan. Wij genieten hier van alsnog zomerse dagen in september! Hartelijke groet. -
11 September 2016 - 18:29
Marja En Aart:
Ha Peter en Marleen, wat een mooie foto's en wat hebben jullie al veel gedaan en gezien!
Geniet ervan. Wij genieten hier van alsnog zomerse dagen in september! Hartelijke groet. -
11 September 2016 - 18:29
Marja En Aart:
Ha Peter en Marleen, wat een mooie foto's en wat hebben jullie al veel gedaan en gezien!
Geniet ervan. Wij genieten hier van alsnog zomerse dagen in september! Hartelijke groet. -
11 September 2016 - 20:34
Gea:
was het nou een whaleshark of Peter op die foto ;-)? Ben benieuwd naar de foto's van dat snorkelen! In Oukoop vorige week dikke drab op het trappetje --> blauwalg ofzo? Dus geniet maar van de turquoise bay: heb je in Reeuwijk echt niet!
groeten, Gea -
12 September 2016 - 08:04
Mida:
Hoi Marleen en Peter,
Wat een mooie belevenissen. Geweldig om te lezen!
Heel veel plezier nog!
Groeten,
Mida -
12 September 2016 - 12:46
Annegreet:
Ha luitjes,
Zie net dat in mijn reactie op jullie vorige verslag de helft van de tekst is weggevallen.
Maar goed, is niet anders. Wat maken jullie toch veel mee op jullie reis. Je verhalen zijn om van te smullen. Geniet maar lekker verder. Ook hier is het weer heerlijk, we leven volop buiten. Het kan mij niet lang genoeg duren dit weer.
Groetjes uit Harmelen -
12 September 2016 - 22:32
J Beukers:
Wat beleven jullie mooie dingen!
En tussen de walvis haaien, dood eng!
Wel heelhuids terug komen hoor!
Hier erg warm 30 graden!!
Maar we klagen niet hoor
Groetjes van de buurtjes van de laan!! -
14 September 2016 - 11:18
Des En Fred:
Gaaf hoor om met die enorme vissen te mogen zwemmen. Ervaringen die je nooit meer vergeet. Blijf vooral genieten en beleven want dan kunnen wij ook nog even watertanden van die mooie verhalen. -
14 September 2016 - 12:23
Marianne:
Wat hebben jullie een fantastische vakantie zeg, zoveel mooie dingen gezien. Beter als hier hoor, alleen maar zon, zon en nog eens zon. ;-) Ik wacht al weer op jullie nieuwe verhaal. Nog veel plezier daar down under.
Groetjes Marianne -
14 September 2016 - 12:24
Marianne:
Wat hebben jullie een fantastische vakantie zeg, zoveel mooie dingen gezien. Beter als hier hoor, alleen maar zon, zon en nog eens zon. ;-) Ik wacht al weer op jullie nieuwe verhaal. Nog veel plezier daar down under.
Groetjes Marianne -
25 September 2016 - 16:04
Ingrid:
Wat een verhalen hé. Zo gaaf om tussen zulke grote beesten te zwemmen. Mocht je ook naar ze toe zwemmen? Want dat water in je snorkel, dat kun je er gewoon uitblazen hè. ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
