Edith Falls, Kanoën in Katherina, Verjaardag Peter
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen en Peter
23 Oktober 2014 | Australië, Batchelor
Dinsdag 21 oktober 2014 – Edith Falls en Katherina
Vandaag rijden we zo'n 150 kilometer, via de Kakadu Highway, richting Katherina. Het landschap is dor en droog. Tussen de zwart geblakerde boomstammen met groene toppen staan weer vele termietenheuvels, het lijken wel kastelen. De ene is nog groter dan de andere. Ook hier (gisteren richting Ubirr ook) staan langs de weg waterpeilmeters. Deze geven aan hoe hoog het water kan komen in het regenseizoen. De meeste palen meten tot 1.40, maar er zijn er ook die 2 meter meten. Best veel (denk aan de lengte van William Vernooij...). We bespeuren een aantal wegrennende kagoeroe's, een paar paarden en plots kijken we in de ogen van een buffel, hij kijkt ons indringend aan... wij schrikken en de buffel ook, hij neemt de benen en wij rijden door.. Tjee, wat is zo'n beest groot. Na 50 km komen we de eerste auto tegen. Tijdens 150 km rijden komen we welgeteld 5 auto's en 1 truck tegen. Zo'n truck heeft wel 3 of 4 aanhangers... en dendert voort. Wel een prettige bijkomstigheid dat we in deze hitte niet in de file staan.
Bij Pine Creek, een Aboriginal dorp, drinken we koffie. Het is net of we in een western zijn beland, hier heeft alles zo'n 200 jaar stil gestaan. Lucky Luuk en cowboy Billy Boom komen we nog net niet tegen.
Op de weg richting Katherina is het beduidend drukker. We worden meerdere malen ingehaald omdat we wellicht niet hard genoeg rijden. Maar 100 km p/u vinden wij hard zat, met zo'n camper.
We zien het bord Alice Springs: 1263 km. Zijn wij blij dat we zaterdag de 25e dit per vliegtuig doen..
Bij Edith Falls, in Nitmitluk National Park, hebben we een break. We lunchen, zwemmen en relaxen. Peter moet bij de waterval natuurlijk even op de glibberige rotsblokken klimmen (het kind in hem komt weer even naar boven). Bij het naar beneden gaan ziet hij het bordje 'verboden te klimmen'...
De muziek van Pink Floyd klinkt in onze oren als wij de route naar Katherina vervolgen. We hebben nu het gevoel echt in de middle of knowhere te rijden. Aan beide kanten van de weg, zo'n slordige 90 km lang, zien we rood zand, dor gras, bomen en heel veel grote en kleine keien.
We zijn soort blij als we weer in de bewoonde wereld komen en huizen langs de kant van de weg zien. Er is weer wat leven in de brouwerij. We doen wat boodschappen, geven de camper weer wat te drinken en rijden naar de Katherina Gorge. We rijden door een 'boerengebied', maar hoe ze hier kunnen boeren is ons een raadsel. Er is geen groen grassprietje te bekennen.. ze bidden ze hier waarschijnlijk al jaren voor water... Ook zien we een neergestort vliegtuigje langs de kant van de weg... Tja, het kan natuurlijk mis gaan..
Bij het visitor centre aangekomen blijkt dat we nét voor sluitingstijd binnen zijn en nog een kampeerplekje kunnen krijgen... pfff, is dat even mazzel hebben. We zoeken een plekje, er is plek zat wat druk is het zeker niet. Tegen de schemer zien we een kleine kangoeroe met een kleine in haar buidel. Een kleine kangoeroe wordt ook wel Wallaby genoemd. Het is een prachtig gezicht.
Vandaag hebben we veel kilometers (331) gemaakt, maar soms is dat nodig om te zien wat je wilt zien.
Woensdag 22 oktober 2014 – Katherina Gorge
Vandaag kanoën we in Nitmitluk National Park op de Katherina River naar de 1e van de 13 kloven. Katherina Gorge genaamd. De 13 kloven over een afstand van 50 km zijn ontstaan door hevige zomerregens, waardoor de rivier de 1650 miljoenjaar oude zandstenen rots heeft uitgesleten. Het resultaat is echt bijzonder mooi. Het is opnieuw erg warm, dus in een kano zitten is geen straf. De roeislag te pakken krijgen is best een beetje lastig voor ons. We hebben allebei een sterke rechter arm, want de kano stuurt steeds naar links. Vanuit de kano is het zicht op de kloven heel fraai, de kleuren, de strepen, het relief, de uitgesleten lagen, de zonnestralen die er zo mooi op schijnen... Kortom het is echt genieten. We mogen hier niet zwemmen, want dat doen de krokodillen hier al... Op bepaalde stukken mogen we ook niet aanmeren omdat daar het krokodil-alarm geldt: op deze plaatsen kunnen krokodillennesten voorkomen. De bordjes staan gelukkig goed in het zicht. Daar waar het wel mag, meren we aan, klimmen over de rotsblokken en genieten van het prachtige uitzicht, het geluid van allerlei vogels en de rust. De tijd vliegt echt voorbij. We leveren de kano, zonder omgeslagen te zijn, weer in en gaan naar de Cutta Cutta Caves even voorbij Katherina. Langs de kant van de weg zien we regelmatig een dode Kangoeroe / Wallaby. Je zal maar zo'n beest aanrijden... moet er niet aan denken, dan hebben we een deukje...
Cutta Cutta betekent voor Aboriginals veel verschillende stijlen. We krijgen een rondleiding van een zeer enthousiaste Aboriginal gids. Hij vertelt de verhalen met veel passie en grappen. Het is een droge, warme grot, die 1x per jaar tijdens het natte seizoen vol met water loopt. De grot is ontdekt door Mr. Smit, hij was één van zijn koeien aan het zoeken, maar vond 'm niet..! In de grot zien we de stalactieten, stalagmieten, slangen, slaghuiden en spinnen.
Daarna moeten we dezelfde weg terug rijden (90 km) om richting Litchfield te gaan. We passeren opnieuw Pine Creek. De route tussen Pine Creek en Adelaide River is heel heuvelachtig en ziet er groen uit, dit stukje doet ons denken aan Nieuw Zeeland. Erg mooi!
We rijden vandaag weer veel kilometers (294), om donderdag en vrijdag in Litchfield te kunnen vertoeven. Op de camping zien wij (als niet echte vogelkenners) heel mooi vogeltjes... en zij zingen het hoogste lied. De kikker in de dames douche heeft mij weer heel erg doen schrikken. Heb ik mijn douchespullen uitgepakt, draai ik me om, zie ik daar een kikker op de wasbak zitten. Hij maakte geen geluid, maar zat alleen mij maar aan te kijken. Mijn hart maakte een sprongetje en niet van geluk of blijdschap. Ik schrok me rot.
Donderdag 23 oktober 2014 – Happy Birthday in Litchfield
De dag begint met het lied: 'Happy Birthday to you, Happy birthday to you, Happy birthday, dear Peter, Happy birthday to you! En natuurlijk zing ik ook het 'lang zal hij leven'. Terwijl Peter onder de douche staat, heb ik tijd om de camper te versieren met slingers, ballonnen en serpentine. Peter was verrast..! Na een verjaardagsontbijt, een gebakken ei.., rijden we naar Litchfield. De weg er naar toe is slingerend, heuvelachtig en vooral groen. Bij Batchelor rijden we de Litchfield park road (we hebben geen andere keus) en zien de vele, vele termietenheuvels. Die termieten zijn 5 mm groot en bouwen heuvels van 5 meter hoog... Ik moet zeggen dat sommige plaatsen waar al die heuvels staan het wat weg heeft van een begraafplaats... We blijven hier niet zo lang, want we worden bijna gek van de vliegen...
We rijden door naar Buley Rockhole. Prachtig én warm (40 graden) is het hier. We gaan pootje baden en genieten van de mooie kleuren om ons heen. De blauwe lucht, de groene bomen, alle kleuren bruin getinte rotsen en het water. Daarna bekijken we de Florence Falls. Ook dit is genieten. Een prachtige stroom water wat naar beneden komt vallen (ja, ja, naar boven vallen zal niet mee vallen). Op de routen naar de volgende waterval zien we een hoop stront van een buffel en kleine keutels van de wallaby's, maar geen van beide beesten kunnen we in de ogen kijken.
De wandeling naar de Tolmer Falls is niet indrukwekkend en de waterval al helemaal niet. Een heel dun straaltje water zien we. Maar dat komt natuurlijk omdat het nu het droog seizoen is. Daarom rijden we snel door naar de Wangi Falls in het café drinken koffie en eten 'Home made Dutch applepie' op Peters verjaardag. Het smaakte voortreffelijk! Na dit lekkers lopen we naar de waterval, er wordt volop gezwommen. Dat besluiten wij ook te doen. Kunnen we even afkoelen. We zwemmen tussen de vissen door tot onder de waterval. Het water is warm, totdat we onder de douche van de waterval staan. Dat is best koud. Ook klimmen we over wat rotsen en zitten in een pooltje in de rots. Ook dit is heel relaxed. Daarna is het weer tijd om wat actie te ondernemen. We lopen de tree top deck (soort boomkroonpad). Aan het begin van het pad zien en horen we de flying foxen weer en worden we gewaarschuwd voor een bijzondere spin. Gelukkig komen de flying foxen niet naar beneden vallen en komen we de spin niet tegen. De route verloopt het eerste deel tussen de bomen, maar later in de volle zon... En wat is het dan warm! Heel prettig dat we water én handdoekjes bij ons hebben. Het is een redelijk pittige wandeling over stenen en keien en het is klimmen en dalen. Eenmaal beneden zijn we nat van het zweet en dus weer toe aan een frisse duik. Daar knapt een mens van op. Terwijl we zitten op te drogen, komt de boswachter, gewapend met rood-wit afzetlint ons vertellen dat het park om 16.00 uur dicht gaat omdat er een één of ander varken is gesignaleerd. Gelukkig zijn we dat varken niet tegen gekomen tijdens de wandeling.
We verlaten het park en rijden naar de camping Litchfield Safari Camp. Daar is géén camper, geen tent en ook geen varken te vinden. Dit vinden we niet zo prettig en we besluiten terug te rijden naar Batchelor en daar te overnachten.
Hier krijgen we gratis internet omdat Peter jarig is én we zien heel veel mooie, felgekleurde (groen, blauw, oranje) vogeltjes. Daarna lopen we naar het dorp om uit eten te gaan. Omdat er niets anders is, eten we in een soort café/snackbar. Er hangen wel 10 tv schermen op een rij, met op elke zender iets van paard crossen met een karretje, hazewindhonden races en nog meer van dat soort sport... Het is ontzettend druk met vele outlanders, mannen met lange haren, baarden, tatoes en veel bier.
Vandaag rijden we zo'n 150 kilometer, via de Kakadu Highway, richting Katherina. Het landschap is dor en droog. Tussen de zwart geblakerde boomstammen met groene toppen staan weer vele termietenheuvels, het lijken wel kastelen. De ene is nog groter dan de andere. Ook hier (gisteren richting Ubirr ook) staan langs de weg waterpeilmeters. Deze geven aan hoe hoog het water kan komen in het regenseizoen. De meeste palen meten tot 1.40, maar er zijn er ook die 2 meter meten. Best veel (denk aan de lengte van William Vernooij...). We bespeuren een aantal wegrennende kagoeroe's, een paar paarden en plots kijken we in de ogen van een buffel, hij kijkt ons indringend aan... wij schrikken en de buffel ook, hij neemt de benen en wij rijden door.. Tjee, wat is zo'n beest groot. Na 50 km komen we de eerste auto tegen. Tijdens 150 km rijden komen we welgeteld 5 auto's en 1 truck tegen. Zo'n truck heeft wel 3 of 4 aanhangers... en dendert voort. Wel een prettige bijkomstigheid dat we in deze hitte niet in de file staan.
Bij Pine Creek, een Aboriginal dorp, drinken we koffie. Het is net of we in een western zijn beland, hier heeft alles zo'n 200 jaar stil gestaan. Lucky Luuk en cowboy Billy Boom komen we nog net niet tegen.
Op de weg richting Katherina is het beduidend drukker. We worden meerdere malen ingehaald omdat we wellicht niet hard genoeg rijden. Maar 100 km p/u vinden wij hard zat, met zo'n camper.
We zien het bord Alice Springs: 1263 km. Zijn wij blij dat we zaterdag de 25e dit per vliegtuig doen..
Bij Edith Falls, in Nitmitluk National Park, hebben we een break. We lunchen, zwemmen en relaxen. Peter moet bij de waterval natuurlijk even op de glibberige rotsblokken klimmen (het kind in hem komt weer even naar boven). Bij het naar beneden gaan ziet hij het bordje 'verboden te klimmen'...
De muziek van Pink Floyd klinkt in onze oren als wij de route naar Katherina vervolgen. We hebben nu het gevoel echt in de middle of knowhere te rijden. Aan beide kanten van de weg, zo'n slordige 90 km lang, zien we rood zand, dor gras, bomen en heel veel grote en kleine keien.
We zijn soort blij als we weer in de bewoonde wereld komen en huizen langs de kant van de weg zien. Er is weer wat leven in de brouwerij. We doen wat boodschappen, geven de camper weer wat te drinken en rijden naar de Katherina Gorge. We rijden door een 'boerengebied', maar hoe ze hier kunnen boeren is ons een raadsel. Er is geen groen grassprietje te bekennen.. ze bidden ze hier waarschijnlijk al jaren voor water... Ook zien we een neergestort vliegtuigje langs de kant van de weg... Tja, het kan natuurlijk mis gaan..
Bij het visitor centre aangekomen blijkt dat we nét voor sluitingstijd binnen zijn en nog een kampeerplekje kunnen krijgen... pfff, is dat even mazzel hebben. We zoeken een plekje, er is plek zat wat druk is het zeker niet. Tegen de schemer zien we een kleine kangoeroe met een kleine in haar buidel. Een kleine kangoeroe wordt ook wel Wallaby genoemd. Het is een prachtig gezicht.
Vandaag hebben we veel kilometers (331) gemaakt, maar soms is dat nodig om te zien wat je wilt zien.
Woensdag 22 oktober 2014 – Katherina Gorge
Vandaag kanoën we in Nitmitluk National Park op de Katherina River naar de 1e van de 13 kloven. Katherina Gorge genaamd. De 13 kloven over een afstand van 50 km zijn ontstaan door hevige zomerregens, waardoor de rivier de 1650 miljoenjaar oude zandstenen rots heeft uitgesleten. Het resultaat is echt bijzonder mooi. Het is opnieuw erg warm, dus in een kano zitten is geen straf. De roeislag te pakken krijgen is best een beetje lastig voor ons. We hebben allebei een sterke rechter arm, want de kano stuurt steeds naar links. Vanuit de kano is het zicht op de kloven heel fraai, de kleuren, de strepen, het relief, de uitgesleten lagen, de zonnestralen die er zo mooi op schijnen... Kortom het is echt genieten. We mogen hier niet zwemmen, want dat doen de krokodillen hier al... Op bepaalde stukken mogen we ook niet aanmeren omdat daar het krokodil-alarm geldt: op deze plaatsen kunnen krokodillennesten voorkomen. De bordjes staan gelukkig goed in het zicht. Daar waar het wel mag, meren we aan, klimmen over de rotsblokken en genieten van het prachtige uitzicht, het geluid van allerlei vogels en de rust. De tijd vliegt echt voorbij. We leveren de kano, zonder omgeslagen te zijn, weer in en gaan naar de Cutta Cutta Caves even voorbij Katherina. Langs de kant van de weg zien we regelmatig een dode Kangoeroe / Wallaby. Je zal maar zo'n beest aanrijden... moet er niet aan denken, dan hebben we een deukje...
Cutta Cutta betekent voor Aboriginals veel verschillende stijlen. We krijgen een rondleiding van een zeer enthousiaste Aboriginal gids. Hij vertelt de verhalen met veel passie en grappen. Het is een droge, warme grot, die 1x per jaar tijdens het natte seizoen vol met water loopt. De grot is ontdekt door Mr. Smit, hij was één van zijn koeien aan het zoeken, maar vond 'm niet..! In de grot zien we de stalactieten, stalagmieten, slangen, slaghuiden en spinnen.
Daarna moeten we dezelfde weg terug rijden (90 km) om richting Litchfield te gaan. We passeren opnieuw Pine Creek. De route tussen Pine Creek en Adelaide River is heel heuvelachtig en ziet er groen uit, dit stukje doet ons denken aan Nieuw Zeeland. Erg mooi!
We rijden vandaag weer veel kilometers (294), om donderdag en vrijdag in Litchfield te kunnen vertoeven. Op de camping zien wij (als niet echte vogelkenners) heel mooi vogeltjes... en zij zingen het hoogste lied. De kikker in de dames douche heeft mij weer heel erg doen schrikken. Heb ik mijn douchespullen uitgepakt, draai ik me om, zie ik daar een kikker op de wasbak zitten. Hij maakte geen geluid, maar zat alleen mij maar aan te kijken. Mijn hart maakte een sprongetje en niet van geluk of blijdschap. Ik schrok me rot.
Donderdag 23 oktober 2014 – Happy Birthday in Litchfield
De dag begint met het lied: 'Happy Birthday to you, Happy birthday to you, Happy birthday, dear Peter, Happy birthday to you! En natuurlijk zing ik ook het 'lang zal hij leven'. Terwijl Peter onder de douche staat, heb ik tijd om de camper te versieren met slingers, ballonnen en serpentine. Peter was verrast..! Na een verjaardagsontbijt, een gebakken ei.., rijden we naar Litchfield. De weg er naar toe is slingerend, heuvelachtig en vooral groen. Bij Batchelor rijden we de Litchfield park road (we hebben geen andere keus) en zien de vele, vele termietenheuvels. Die termieten zijn 5 mm groot en bouwen heuvels van 5 meter hoog... Ik moet zeggen dat sommige plaatsen waar al die heuvels staan het wat weg heeft van een begraafplaats... We blijven hier niet zo lang, want we worden bijna gek van de vliegen...
We rijden door naar Buley Rockhole. Prachtig én warm (40 graden) is het hier. We gaan pootje baden en genieten van de mooie kleuren om ons heen. De blauwe lucht, de groene bomen, alle kleuren bruin getinte rotsen en het water. Daarna bekijken we de Florence Falls. Ook dit is genieten. Een prachtige stroom water wat naar beneden komt vallen (ja, ja, naar boven vallen zal niet mee vallen). Op de routen naar de volgende waterval zien we een hoop stront van een buffel en kleine keutels van de wallaby's, maar geen van beide beesten kunnen we in de ogen kijken.
De wandeling naar de Tolmer Falls is niet indrukwekkend en de waterval al helemaal niet. Een heel dun straaltje water zien we. Maar dat komt natuurlijk omdat het nu het droog seizoen is. Daarom rijden we snel door naar de Wangi Falls in het café drinken koffie en eten 'Home made Dutch applepie' op Peters verjaardag. Het smaakte voortreffelijk! Na dit lekkers lopen we naar de waterval, er wordt volop gezwommen. Dat besluiten wij ook te doen. Kunnen we even afkoelen. We zwemmen tussen de vissen door tot onder de waterval. Het water is warm, totdat we onder de douche van de waterval staan. Dat is best koud. Ook klimmen we over wat rotsen en zitten in een pooltje in de rots. Ook dit is heel relaxed. Daarna is het weer tijd om wat actie te ondernemen. We lopen de tree top deck (soort boomkroonpad). Aan het begin van het pad zien en horen we de flying foxen weer en worden we gewaarschuwd voor een bijzondere spin. Gelukkig komen de flying foxen niet naar beneden vallen en komen we de spin niet tegen. De route verloopt het eerste deel tussen de bomen, maar later in de volle zon... En wat is het dan warm! Heel prettig dat we water én handdoekjes bij ons hebben. Het is een redelijk pittige wandeling over stenen en keien en het is klimmen en dalen. Eenmaal beneden zijn we nat van het zweet en dus weer toe aan een frisse duik. Daar knapt een mens van op. Terwijl we zitten op te drogen, komt de boswachter, gewapend met rood-wit afzetlint ons vertellen dat het park om 16.00 uur dicht gaat omdat er een één of ander varken is gesignaleerd. Gelukkig zijn we dat varken niet tegen gekomen tijdens de wandeling.
We verlaten het park en rijden naar de camping Litchfield Safari Camp. Daar is géén camper, geen tent en ook geen varken te vinden. Dit vinden we niet zo prettig en we besluiten terug te rijden naar Batchelor en daar te overnachten.
Hier krijgen we gratis internet omdat Peter jarig is én we zien heel veel mooie, felgekleurde (groen, blauw, oranje) vogeltjes. Daarna lopen we naar het dorp om uit eten te gaan. Omdat er niets anders is, eten we in een soort café/snackbar. Er hangen wel 10 tv schermen op een rij, met op elke zender iets van paard crossen met een karretje, hazewindhonden races en nog meer van dat soort sport... Het is ontzettend druk met vele outlanders, mannen met lange haren, baarden, tatoes en veel bier.
-
23 Oktober 2014 - 14:59
Cliff Tjong-A-Tjoe:
Hartelijk gefeliciteerd, Peter!
Het is weer een leuk reisverslag om te lezen.(Ik 'hoor' hierbij alle Australische plaatsnamen met een Steve Irwin-accent in mijn hoofd.) -
23 Oktober 2014 - 15:50
Annegreet:
Hoi , hoi
Peter, hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag! -
23 Oktober 2014 - 15:50
Annegreet:
Hoi , hoi
Peter, hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag! -
23 Oktober 2014 - 20:04
Alice:
hiep hiep hoera Peter !
van harte gefeliciteerd, 53 jaar en nog geen grijs haar !hoe krijg je dat voor elkaar? -
23 Oktober 2014 - 22:56
Sabine:
Peter, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Wat beleven jullie weer veel mooie dingen, ik lees graag met jullie mee!
Veel plezier!
groet Sabine -
24 Oktober 2014 - 22:38
Paula:
Hi Marleen en Peter! Een dag te laat maar alsnog van harte gefeliciteerd met je verjaardag Peter!
Hartstikke leuk om zo mee te lezen met jullie belevenissen en avonturen en de foto's te bekijken!
Wat een bijzondere plekken waar jullie allemaal komen!
Geniet lekker samen!
Liefs, Paula -
24 Oktober 2014 - 22:56
Fred & Des:
Allereerst nog gefeliciteerd met je verjaardag Peter. Gaaf om jullie zo te volgen en zo veel dingen herkenbaar. Krijg ik toch weer heimwee!! Geniet nog van de laatste dagen in de vochtige hitte. Vanaf nu wordt de temperatuur alleen maar beter. -
25 Oktober 2014 - 00:16
Anita:
Hoi Peter en Marleen,
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag en die nieuwe pet staat je leuk! Maar je kunt daar zo te zien niet veel met je groene vingers. Maar wel mooie foto's zeg. Fijn om weer wat van jullie te horen en we hopen dat we de komende weken op afstand nog een beetje mogen meegenieten van jullie avonturen daar.
hartelijke groet van ons allen -
25 Oktober 2014 - 13:11
Christa:
Ha Peter, nog van harte gefeliciteerd van ons allemaal hier in Woerden!
Je kunt maar een plek uitzoeken om jarig te zijn: Litchfield Park.
Wat heerlijk is het om zo met jullie mee te reizen en voor ons een feest der herkenning. Zalig.
Het voelt alsof we helemaal terug zijn.
Jullie zijn nu op weg naar Alice Springs. Dan zijn jullie op jullie terugweg naar Darwin ook langs al die WO II tanks gereden. Voor ons was dat een verrassing. We hadden nooit zo door gehad dat daar ook is gevochten tijdens WO II. Maar wel dus.
Ik kijk uit naar jullie volgende verslag en foto's. -
26 Oktober 2014 - 07:16
Wanda:
Hi guys,
Heel leuk om jullie vakantie zo een beetje mee te beleven. Prachtige foto's ook :)
En Peter nog gefeliciteerd natuurlijk!
Ik blijf meelezen. Enne: gedraag je een beetje hè! ;-)
Groetjes,
Wanda -
26 Oktober 2014 - 08:43
Jelle En Anouk:
Goedenavond(voor ons lekker wel hé?!),
Allereerst: Gefeliciteerd ome Peter! We hebben nog geprobeerd te appen, maar volgens mij is het berichtje nog steeds niet aangekomen. We hopen dat jullie een leuke dag hebben gehad, in het volgens mij erg hete Australië als ik dat zo hoor. Gooi je ff een stukje taart naar ons toe?
Je vroeg ons hoe laat het hier ongeveer donker werd, nou toch wel wat later als bij jullie hoor, het is nu 20.45, en het begint nu wat te schemeren.
Groetjes en tot snel! -
26 Oktober 2014 - 09:40
Gertruud:
Hoi Peter en Marleen
Eindelijk heb ik jullie verhalen gelezen! Ik snapte er al niets van dat we maar niets hoorden van jullie...Bij jullie andere reizen kregen we altijd een berichtje dat er een nieuw verhaal was en dat is nu blijkbaar niet zo... En ik ben er gewoon niet op gekomen om zelf op zoek te gaan... Gelukkig zei Anita gisteren dat ik zelf moest zoeken. Maar ik ben vast niet de enige van de familie... want er staat nu pas een eerste reaktie van familie op ..
Maar eh... varen tussen de krokodillen, is dat niet een heel beetje eng? Gelukkig zijn jullie niet omgekukeld.!!
Mooie verhalen en foto's weer!
Groeten van ons allemaal. -
26 Oktober 2014 - 11:03
Annegreet:
Goedemorgen,
Weer helemaal bijgelezen. Wat zien jullie toch veel en doen jullie veel indrukken op.
Het is prachtig om te lezen en Marleen wat kan jij beeldend schrijven. Ik geniet erg van jullie verhalen.
Tot de volgende keer maar weer.
Gr. Annegreet -
26 Oktober 2014 - 18:21
Jeannette:
Hi Marleen en Peter,
Allereerst Peter nog gefeliciteerd met je verjaardag! Leuk om dat down under te vieren!
Wat hebben jullie al weer een hoop gedaan. Mooi land he?
Veel plezier nog en ik lees met genoegen mee!
Gr.
Gerard en Jeannette -
26 Oktober 2014 - 18:24
Ine:
Hoi Peter en Marleen,
Leuk om jullie via het reisverslag te volgen en de belevenissen te lezen!
Veel plezier samen, we lezen het vervolg graag weer verder:-)
Groetjes,
Alex en Ine -
26 Oktober 2014 - 19:03
Ingrid:
Heej!
Ik sluit me aan bij Gertruud; ook hier vroegen we ons onderhand af waar al die verhalen toch bleven, tot ik bedacht, ach, misschien is er al een hele lijst. En ja, hoor! Inmiddels helemaal bij met lezen. Erg leuke verhalen en grappige avonturen. Ook genoeg wild en andere beesten zo te horen. Zijn al die vliegen nog een beetje fotogeniek? ;)
-
26 Oktober 2014 - 22:40
Gea:
Hallo,
Ook hier nog zo'n slimmerik die op een attendering zat te wachten: ik dacht dat jullie nu `echt in de wildernis zaten, zonder internet! Maar nu ook weer bijgelezen: tjonge, wat hebben jullie al weer veel gezien en gedaan! Blijft toch een raar idee dat jullie daar in de bloedhitte zitten, en lijkt me ook wel een beetje spannend in die uitgestrekte dunbevolkte stukken (veel water en benzine mee!).
Verjaardags-sms-je is misschien ook niet aangekomen, dus bij deze nog Peter: proficiat! Zo te horen heb je een topdag gehad, met slingers, Dutch applepie en gezellig bier drinken met bebaarde mannen! (laat je 'm ook staan in de vakantie?!)
veel plezier en groetjes,
Gea + fam -
26 Oktober 2014 - 22:49
Willeke:
Het zelfde verhaal als Gertruud, en Ingrid.
Peter, alsnog van Harte gefeliciteerd.
Meriam en ik zaten die dag lekker te zweten toen jij jarig was,
bij de Maarseveense plassen.
veel plezier!
groetjes vanuit Acquoy. -
26 Oktober 2014 - 23:42
Arthur:
Hoi Marleen en Peter," cricky mate, I didn't realise you guys were hanging out just across the ditch".
Leuke verhalen! Kijk uit voor die "bloody aussies" ,strange breed. Jullie in Australie, Anouk in New Zealand en Helen in Holland, krijg je niet verzonnen. veel plezier nog -
27 Oktober 2014 - 12:21
Agnita:
Hoi Peter en Marleen,
ten eerste Peter nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! (beter laat dan nooit toch!)
wat spannend zo tussen de krokodillen te kanoen.
goede reis verder.
groetjes Agnita, Wilco en Rens
-
28 Oktober 2014 - 16:23
Bert En Henneke.:
Heb je de vogels en kangoeroes al gepakt met je camera?
We zijn reuze benieuwd naar de foto's straks.
Maak er maar heeeeel veel. -
28 Oktober 2014 - 21:41
Marianne:
Hoi Peter en Marleen,
Wij hoorde niets van jullie maar vandaag zelf maar gaan kijken, net alles gelezen. Jullie hebben al veel gezien en met de camper getourd. Nog veel plezier en geniet van al dat moois, maar dat doen jullie wel.
Hier hebben we ook mooi weer gehad, maar niet zo warm als bij jullie gelukkig.
Groeten uit Houten
-
30 Oktober 2014 - 08:25
Simone:
Weekje te laat, maar alsnog van harte Peter. Ik heb helaas de taart gemist omdat ik aan het thuiswerken was. Ik lees wel vaak dat je overtredingen begaat, wildplassen, off road rijden en klimmen waar het niet mag. Hoop wel dat ze je nog het land uit laten gaan straks hahaha. -
16 November 2014 - 16:43
Jan-Joost:
Die SMS van me vanaf Buru hebben jullie wsch niet gehad omdat je de simkaart al gewisseld had. Alsnog gefeliciteerd dan maar!
Die plaatsen klinken bekend. Pine Creek kan ik me herinneren, en Katherine ook. Staat me iets bij dat we daar op het voetbalveld een papegaai moesten vinden. Gekke plek, maar hij zat er wel! Hebben jullie al Gould Amadines gezien (prachtvinken)?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
