Relaxen, kloven en mooie activiteiten

Dinsdag 24 juli – dag 8 – Relaxen Ai-Ais en rijden naar Seeheim

Vandaag vertrekken we pas om 13.30 uur, een relax ochtend dus. Ai-Ais is een kuuroord en bekend van de geneeskrachtige thermische baden. Het bronwater (60 graden) is rijk aan fluoriden, chloriden en zwavelzouten. Vooral mensen die lijden aan reuma en zenuwziekten hebben baat bij een bad. Omdat ik een beetje last van zenuwen heb, ga ik lekker pootje baden, boekje lezen en kletsen. Ineens zien we zo'n grote aap, een baboon, richting het zwembad komen en even later zien we vele baboons (grote en kleinjtes) door het park lopen en de balkons van de kamers opklimmen. Door Afrikanen worden zij weggejaagd. De baboons gooien prullenbakken om, verruïneren het park en plunderen de tassen van de gasten. Cardi verzorgt de lunch bij de truck waarna we de truck instappen om naar Seeheim te rijden. Zo'n 150 km verderop. Het is een gehobbel en gebobbel met een prachtig woestijn uitzicht. We rijden door het Namib Naukluft Park. Dit behoort tot een van de grootste, meest uitgestrekte en droogste woestijngebieden ter wereld. Het is een oase van rust. Bij de bijzondere kokerboom ofwel de quiver tree, stoppen we. Het is een aloë in boomvorm en het is de nationale boom van Namibië. Van deze bladeren worden pijlen gemaakt. Laat ik nou denken dat de aloë verwerkt wordt in de crème. Niet van deze boom dus, maar het is er wel familie van. Deze zeer markante boom komt alleen voor in Zuid-Namibië en in het uiterste noordwest puntje van Zuid-Afrika.
Aan de andere kant staat een halve verroeste auto vol kogelgaten. Deze was van een Duitse soldaat. Duitsland veroverde Afrika maar in 1915 (eerste wereldoorlog) heeft Zuid-Afrika met behulp van de Britten de Duiters er weer uitgezet. In 1990 is het Namibië geworden en een eigen Afrikaans land. In veel plaatsen zie je Duitse invloeden. De ventilator van de auto draait hard rond door de wind. Het is lekker om even buiten te zijn. Een heerlijke koele wind maakt de warmte draaglijk.
We hobbelen weer verder door de woestijn, het uitzicht is zand, bergen, struikjes (in Afrikaans fijnbos) en af en toe in de verte een struisvogel en een antilope. Bij Canyon Roadhouse hebben we een plaspauze. Dit roadhouse is een museum van oude auto's, tractors en werkplaats. De ene is nog roestiger dan de ander. Heel grappig om te zien! Ook hier weer leuke Afrikaanse teksten. 'Petrol mag onder geen omstandighede vir skoonmaak doeleindes gebuik word nie', 'charge office – aanklagkantoor'.
Dan komen we aan bij Seeheim hotel, een afgebrand hotel. Bij het uitstappen ruiken we nog een brandlucht. De eigenaar vertelt dat 3 weken geleden een medewerkster uit haat het hotel in de brand gestoken heeft. Zij had gerommeld met de boekhouding, hij deed aangifte, zij is een tijdje opgesloten en bij vrijlating heeft ze deze daad verricht. Gelukkig voor de eigenaar zijn niet alle kamers/huisjes afgebrand en is er nog voldoende voor ons beschikbaar.
Bij aankomst genieten nog heel even van de zonsondergang. De horizon kleurt geheel oranje. Prachtig! Het 3 gangen diner smaakt ons goed en het is gezellig. Peter en Guus eindigen met een huisgemaakt borreltje 'Bytjie' genaamd. Ingrediënten: veel alcohol, een snufje honing en gedroogde druiven. De mannen vonden het heerlijk!

Woensdag 25 juli – dag 9 – Truckdag naar Sesriem, Afrikaans plassen en Sesriem Canyon

Heerlijk geslapen, vroeg ontbijten om weer vroeg op pad te gaan. Vanmorgen een beetje van het echte Afrikaanse leven ervaren, geen warm water uit de douche en twee keer een stroomstoring. Zonder licht is het aarde donker... Maar het stroomprobleem is beide keren snel voorbij. Vandaag moeten we weer veel kilometers maken. We rijden weer door de woestijn, zien weer een stuk van de Fish River (deze is 650 km lang) en stoppen in het kleine dorp Bethanie. Een paar huizen, een drankwinkel, een coffeeshop, een slachterij en 3 kerken. We lopen wat rond en gaan naar het kleinste kerkje. Gelijk komt er een oude man in pyjamabroek naar buiten met de sleutel van het kerkje, wat trouwens een Namibisch monument is. Hij doet de deur open en wat schetst mijn verbazing... de kerk is leeg... Hij vertelt dat deze alleen op Goede Vrijdag, Pasen en Kerst gebruikt wordt. De rest van het jaar wordt de grote kerk gebruikt. Ook deze kerk wil hij ons laten zien, maar helaas hebben we daar geen tijd voor. De truck vertrekt zo. Met 'God Bless You', danken wij hem en nemen wij afscheid. Bij de truck aangekomen vertelt Cardi de mogelijkheden qua activiteiten in Swamkopmund voor (vrijdag 27-7). Moeilijke keuzes, want alles is leuk!
Wij trucken weer verder en in 'the middle of knowhere' stoppen we voor de lunch langs de zandweg (de Zaryspass) en we eten naast de truck. We zitten gelukkig aan de goede kant van de weg ons broodje te eten, als er auto voorbij raast dan zie je even niets meer door het stof. Het waait de goede kant op! En dan de toiletgang... De mannen kiezen een willekeurige boom of struik. De dames moeten een eindje verder lopen, daar staat namelijk een grote boom. Broek naar beneden, op je hurken zitten, plas laten lopen en dan maar hopen dat het niet in je schoenen terecht komt. Na de lunch- plaspauze zijn er een paar kleine riviertjes bijgekomen...
We vervolgen de Zaryspass, welke erg veel bochten en hobbels en bobbels bevat, we gaan omhoog en weer naar beneden. Ofwel we hebben ups en downs... De omgeving is woestijn met struiken en bergen. We checken in bij hotel Hammerstein. Prachtige lokatie! We hebben even rust en gaan de truck weer in om naar de volgende activiteit te gaan. Vlakbij Sesriem heeft de Tsauchab rivier een kloof gevormd de Sesriem Canyon. De naam is ontstaan doordat er 6 ossenhuiden riemen nodig waren om water te putten uit de waterpoel in de diepte.
Bij aankomst zien we bomen met heel grote vogelnesten. Republikeinwever bouwen deze enorme nesten om tientallen vogelparen tegelijk worden gebruikt. Het vogeltje zelf is onopvallend en verschilt niet veel van een huismus. We lopen door de kloof heen, twee kilometer lang en 30 meter diep. De robuustheid, de grootheid en de kleuren maken het een prachtig geheel. We genieten ervan!
De zon is aan het zakken, op een heel mooie plek wordt de truck geparkeerd en zien we met eigen ogen de 'sunset'. Op de Reeuwijkse plassen is het een prachtig gezicht, maar hier is het adembenemend. Het is een cadeautje om dit mee te mogen maken.

Donderdag 26 juli – dag 10 – Sossusvlei, klimtocht op Duin 45 en Dead Valley

Vandaag staan we heel vroeg op (5,15 uur), we gaan naar de Sossusvlei. Het doel is om deze vroege ochtend Duin 45 te beklimmen. Maar voor we zover zijn, rijden we eerst kilometers door het Namib Naukluft Park. In het donker en nog enigszins in de slaapmodus laten we ons vervoeren. Vlakbij de poort van de Sossusvlei, ingang naar de rode zandduinen, staat een file. Allemaal willen ze Duin 45 op. Wij sluiten achter aan en zijn deelgenoot van de spectaculaire sunrise'. Geweldig om op deze manier de zon tussen de bergen op te zien komen... Wat een prachtig gezicht! De zon is op en het is gelijk warm... Als we eenmaal door de poort heen zijn, zien we de talloze van abrikoos tot dieprood gekleurde zandduinen. Wauw, wat gaaf! Wij kijken onze ogen uit, Zij kunnen een hoogte bereiken tot wel 300 meter en behoren tot de hoogste zandduinen ter wereld. En dan.... de uitdaging! Duin 45 op... Ik neem de stokken dit keer mee, het is dan wellicht iets makkelijker om boven te komen. Rustig, stap voor stap klimmen we naar de top (zo'n 150 meter), met af en toe een fotostop. Wat een uitzicht, wat een duinen, met van die hele strakke lijnen. Je raakt niet uitgekeken, zo adembenemend mooi, zo'n rust (moet je al die andere mensen even wegdenken), zo rood, zo wijds.... Fantastisch! We gaan dezelfde route terug. Dat gaan iets makkelijker. Beneden even bijkomen en even rust nemen. Wat hebben wij hiervan genoten!
De volgende stop is een stukje verder in Sossusvlei, we worden per tractor en grote wagen met heel veel bankjes door het park gereden. Er staat veel wind, dus er waait heel veel stof/zand door de lucht. Het lijkt mistig... maar dat is het niet. De tractor rijdt behendig door het losse zand en zet ons op een parkeerplaats af. Dan is het weer banjeren door het zand (dit keer zonder stokken omdat die helaas nog in de truck lagen). Het zijn weer ups en downs met heel veel wind. De heenweg het zand in de rug. We komen aan bij 'dead valley'. Een heel apart landschap. We zien een vallei met, je raadt het al, dode, 600 jaar oude, bomen. Hoe is het toch mogelijk! De wind is nog niet gaan liggen en soms worden we gezandstraald... het doet gewoon zeer aan je benen. Op ons dooie gemakkie doen we de terugweg, nu tegen de wind in... loopt wel wat moeizamer dan wanneer je de wind mee hebt. Maar, we zijn blij dat er wat wind staat anders zou het veel te heet zijn om die tocht te gaan doen. Met weer wat ervaringen op zak brengt de tractor met kar ons weer terug naar de truck. Vanwege de wind lunchen we deze keer in bus, want een broodje tonijnsalade is vele malen smaakvoller dan een broodje zand.
Daarna zitten we uitgeblust in de truck en rijden we via een heel hobbelige weg naar Swakopmund.

Vrijdag 27 juli – dag 11 – Sossusvlei vlucht en Sandborden

Gisteren had ik het over de activiteiten keuzes. Wij kiezen voor een vlucht van 2.15 uur. Ik ben de co-piloot. Ik mag niet aan de knopjes zitten... Dat doe ik dan ook maar niet. Wel mag ik aan de andere passagiers (een Zweed, een Canadees en een Engelse) op aanwijzen van de piloot aangeven waar we overheen vliegen... Nou we vliegen over droge rivierbedden, open vlakten waar we zebra's, struisvogels en een jakhals zien. Het uitzicht over de Sossusvlei is werkelijk fantastisch. Duin 45 en de Dead Valley van boven af. Dan pas zie hoe groot het gebied is.... Het vliegtuigje gaat dan naar rechts en dan naar links, een scherpe bocht of een iets minder scherpe bocht. Er is zoveel te zien, dat je ogen te kort komt. Dan langs de kustlijn... de zeehonden, dolfijnen, flamingos! Wauw! Geweldig. Dan nog maar niet te praten over de zoutpannen. Sommigen zijn knalroze... je weet niet wat je ziet. Na 2,5 uur zijn we weer terug op aarde, we stappen met een hoog adrenaline gehalte het vliegtuigje uit. Wat was dit geweldig!
Dan hebben we even rust, we halen bij de bakker een broodje en een take-a-way koffie en eten dit op een bankje bij het strand op. We lopen en rondje en gaan weer naar het hotel. Om 14.30 uur worden we opgehaald. Peter gaan 'sandborden'. En het was zelfs een VIP arrangement, want Peter was de enige die deze middag mee ging.... Maar dat maakt hem niet uit: liggend op een board, zittend op een board en zelf staand op een snowboard. Heerlijk zoevend, genietend naar beneden en zwoegend weer naar boven. Heel zwaar..! Maar Peter is niet te stoppen... wel 15 keer naar beneden maar ook weer naar boven... Heel dapper! Mijn benen hebben gisteren meer dan voldoende hun best gedaan, dus ik geef ze vandaag iets meer rust. Het was weer een prachtige dag met weer heel veel nieuwe ervaringen.